Szeroka granica cienia.

O wyniku wyborów zadecydowali zwolennicy Pawła Kukiza. Od początku byli podzieleni na dwa antagonistyczne skrzydła. Wyniosły Kukiza, bo nie widziały się nawzajem. Trudno sobie wyobrazić by młodzi ludzie, dla których bohaterką jest Inka, szli w jednym szeregu z tymi, dla których zajmowanie się przeszłością to obciach, poza tym, jak śmiesznie było w PRLu i że Szurkowski 26 maja 37 lat temu wygrał wyścig pokoju (dzisiejszy przekaz "historyczny" radia RAM Wrocław). Podobnie trudno sobie wyobrazić by zwolennicy poszukiwań doznań seksualnych, trawy i wszelkiego dogadzania sobie szli w jednym szeregu z ludźmi kierującymi się archaicznym zabobonem, jak postrzegają wierzących, nie mogąc uwierzyć, że tacy w ogóle istnieją. Ten posiew Palikota jest przekonany, że "katolicyzm" PO, jej liderów, to tylko taki "myk", by otumanić część wierzących i zyskać większość do ostatecznego wyeliminowania Kościoła z życia, bo to obciach na cały świat.

Ci pierwsi, ideowo bliscy PiSowi, częściowo ulegli walcowi medialnemu, zwłaszcza przekazom zrównującym PiS z PO jako partie systemowe. Drugich, "aideowych", jak jawi im się PO, wdzięczny terget TVN i całego przemysłu medialnego, poirytowała niekończąca się seria kompromitacji kandydata tej partii i jego trudne do ukrycia, gdy trzeba pokazywać się publicznie, buractwo.

Jedni i drudzy pojawili się w drugiej turze - nieprawdziwe okazały się przewidywania, że skrzydło Palikota zostanie w domu. "Antysytemowcy" po równo zasilili kandydatów. W mojej KO w pierwszej turze rozkład głosów był następujący: 450 (Komor.) : 200 (Kukiz) :160 (Duda) : 50 (reszta) a w drugiej 600 (Komor.) : 300 (Duda).