Miasto Grzechu

Większość przyjezdnych jest zachwyconych Miastem Grzechu. Opowiadają, że to piękne, europejskie miasto, inne od wielu krajowych metropolii. I owszem, nietrudno odnieść takie wrażenie, zwłaszcza zwiedzając piękną starówkę i odwiedzając liczny kluby oraz puby.

Jednak wystarczy zejść z uczęszczanych turystycznych tras, by znaleźć się w zupełnie innym miejscu. Setki starych kamienic wyglądają, jakby dopiero skończyła się wojna. Drogowe inwestycje ciągną się latami, a wielu mieszkańców Miasta Grzechu zamiast miejskiej komunikacji wybiera własne nogi.

Nie, wiele rzeczy w Mieście Grzechu nie działa tak perfekcyjnie, jak to przedstawiają reklamy, na które miejskie władze wydają co roku miliony. Trzeba jednak przyznać, że Miasto Grzechu ma swój niepowtarzalny klimat, czyniący z mieszkańców fanatycznych lokalnych patriotów. To pomaga tym samym ludziom od dekad sprawować niepodzielną władzę.

Tak, to już dwadzieścia lat od kiedy w Mieście Grzechu rządzi Towarzystwo. Towarzystwo trzyma się razem od czasu studiów i wspólnych antykomunistycznych zadym. Dawni opozycjoniści są często symbolami życiowej przegranej – lecz nie w Mieście Grzechu. Tutaj przeszli oni płynnie do wielkiej polityki i biznesu – często twórczo łącząc te dwie branże.

Owszem, Towarzystwo administruje Miastem Grzechu w miarę sprawnie. Wiedzą, że lepiej krowę doić, niż zarzynać. Tuczą się więc razem z nim, dbając przy tym, by ich interesom nic nie zaszkodziło.

W Mieście Grzechu mało kto zadaje niewygodne pytania. Mało kto w ogóle zadaje jakieś pytania. Główną postawą jest radosny entuzjazm: tu jest cudownie, jesteśmy bogaci, jesteśmy piękni. Mamy tyle festiwali i cudowny Rynek. A jeśli ktoś jednak chciałby się wychylić? Cóż, przez dwadzieścia lat Towarzystwo miało czas, by obsadzić wszelkie kluczowe pozycje. W miejskich instytucjach, lokalnych przedsiębiorstwach, mediach. Niewygodny człowiek może po prostu zniknąć – i nic mu nawet nie trzeba robić.

Nocą w Mieście Grzechu bez problemu znajdziesz bar pełen automatów do gry, kupisz trochę cennego towaru lub odwiedzisz elegancki dom publiczny. Trzeba przyznać, że Miasto Grzechu ma klasę. Nie uświadczycie w jego murach ćpunów na dworcu lub prostytutek na ulicach. Nie, tu wszelkie niezbyt czyste sprawy załatwia się z gracją, pod dyskretną opieką panów w dobrze skrojonych garniturach.

Policja w Mieście Grzechu dorobiła się już własnego stylu. To tu najczęściej zdarzają się skandale wśród funkcjonariuszy. Na posterunkach gwałcą kobiety, z komisariatów znikają depozyty. Raz nawet oddział antyterrorystów wypełnił polecenie mafii i najechał jeden z pubów. Szef policji Miasta Grzechu musiał w pewnym momencie ustąpić pod naciskiem stolicy, lecz Towarzystwo o nim nie zapomniało i jeszcze dało mu szansę - w dużo większej roli.

Towarzystwo zrobiło bowiem karierę, trafiło na najwyższe salony. Zaniedbało przy tym trochę sprawy w swym mateczniku. Teraz jednak będzie miało trochę więcej czasu i zapewne przypomni sobie o Mieście Grzechu. Tu przecież ludzie z Towarzystwa czują się najlepiej.