- Ile?! Grzesiu, ile?!

- Sto czterdzieści dwa.

- Ha! Sto czterdzieści dwa podbicia piłki głową!

- Jesteś w świetnej formie, Donaldzie!

- Dziękuję! Szkoda, że umiejętności piłkarskie nie decydują o przyznawaniu stanowisk państwowych.

- Och, wtedy byłbyś prezydentem wszechświata... Jesteś najlepszym piłkarzem wśród polityków.

- A co mi tak kadzisz, Grzesiu? Jakiś problem?

- Czepiają się mnie...

Wybory się zbliżają, a ja siedzę piąty rok w tym europarlamencie i nikt o mnie w kraju nie pamięta. Wybiorą kogoś innego, i co ja będę robił? Przecież nic nie umiem, całe życie w polityce. Trzeba jakoś o sobie przypomnieć, ale jak? Trudno się teraz przebić w mediach, jak się nie jest z PO lub PiS. A ja przecież nawet z SLD nie jestem. Hm... Aborcja to już ograne. Zresztą, z dyżurnymi feministkami...

Noc z 30 maja na 1 czerwca 1945, szpital w Altshausen, Wirtembergia

 Nigdy nie śnił o swoich ofiarach. Zawsze spał mocnym, spokojnym snem sprawiedliwego - chociaż takowym nigdy nie był. Tym razem jednak zobaczył we śnie Warszawę - i siebie samego stojącego na jej gruzach. Był początek października. Promienie jesiennie słońca błyszczały na nowiutkim Żelaznym Krzyżu. Otrzymał go właśnie za...

koniec października/początek listopada 1984

- No, to tutaj. Bierz szczotki i idziemy.

- Skąd wiesz, że dobrze trafiliśmy? Pełno tu tych bunkrów.

- Mam na planie zaznaczone, o, popatrz.

- To czemu od razu nie mówisz? O, jakie wielkie drzwi...

- Czekaj, nie szarp, klucze mam.

- Zamknięte?

- A niby jakie miało być? Dobra, otwieramy...

***

- Śmierdzi, jakby tu po kątach szczali.

- Bo pewnie...