Projekt badawczy.Początek. Pytanie 1

Masz rację, nie wchodzą na salon24 i nie mam pojęcia co się tam dzieje. Prawdę mówiąc niewiele mnie to obchodzi.
Pozdrawiam.

Nie ma chętnych do dyskusji, to ja zacznę.
Pisanie zaczęłam w 2007 r.. Nie wiem czy był to na pewno blog polityczny, bo tu przydałaby się nam jasna definicja.

W każdym razie Rozmyślania przy zmywaku ;) http://mamakatarzyna.blog.onet.pl/
choć zamknęłam w kategorii: felietony, refleksje, od początku był rozrachunkiem politycznym i społecznym z moją i mojego pokolenia przeszłością.

Co takiego stało się, że akurat wtedy zaczęłam pisać?

Najkrócej; czułam się coraz gorzej jako solidarnościowa "kombatantka" w otaczającej mnie rzeczywistości. I na początku chciałam z siebie to wyrzucić. Potem sprowokował mnie Lech Wałęsa swoimi felietonami na wp., potem kampania wyborcza i zmasowany atak na PiS...

I tak się to zaczęło.Dziś pierwsze moje notki są już tylko dla mnie widoczne. Bez hasła nie można ich odnaleźć w internecie.
Namówiono mnie na salon, a potem niepoprawni. W salonie czytałam i komentowałam. Długo nie mogłam się zdobyć na własny blog tam.

Dlaczego zdecydowałam się? To wyjaśniłam w swojej pierwszej notce w salonie:
http://mamakatarzyna.salon24.pl/88598,co-polak-wie-o-traktacie-lizbonskim

Tak, to dyskusja, a właściwie brak merytorycznej dyskusji na temat TL, upartyjnienie komentarzy, sprowokował mnie do pisania blogu w salonie.

Poza nielicznymi, wciąż brakuje mi blogów politycznych, których autorzy biorą pod uwagę rację stanu Polski, a nie swoje sympatie partyjne.

Jeśli przyszłemu Doktorowi na coś się przydam,bo przecież nie jestem rasową blogerką polityczną, to służę dodatkowymi informacjami.

Pozdrawiam

Przodkiem blogów politycznych były listy dyskusyjne, szczególnie „ polityka” i „dziennikarz” (ta moderowana przez jakaś dziennikarkę”. Myślę, że to działało już dobrze jakieś 15 lat temu. Technika była taka, ze trzeba się było za każdym razem łączyć przez TPSA, ściągać zaznaczone wątki i komentować. Mało kto miał wtedy połączenie on-line (chyba w pracy lub za granicą), więc było to upierdliwe i kosztowne. Znaczącymi postaciami na tych listach byli Wróg Ludu (który odszedł w pewnym momencie do działalności politycznej, czy instytucjonalnie związanej z polityką bądź administracją) i Kaska Pyzol (do dziś czynna). Enfatn terrible był niejaki @macek (zwany „ ślimackiem”), którego podejrzewano, że jest ciałem wieloosobowym (a ja, że… kosmitą), w każdym razie pisał bardzo dużo, histerycznie, lewicowo i pedalsko (czyli był prekursorem dzisiejszej lewicy blogowej, a także… trolla). Ze względu na użytkowników zza granicy zasadą było nie używanie „ogonków”, co nadawało całej zabawie dziwnego smaku, a potem strasznie przeszkadzało wrócić do poprawnej pisowni. Z czasem wyodrębniło się coś, co bardziej przypominało społeczność internetową i osobny portal. Był to „Ciemnogród”, prawicowy, jak sama nazwa wskazuje i elitarny, bo dodtac się na niego można było dopiero jak do klubu, czyli dzięki wprowadzającemu.
Pierwszy blog jaki odkryłem i pierwszy w ogóle, jakim się zainteresowałem, to była oczywiście Kataryna. Udzielałem się u niej przez jakieś pół roku, potem zaczęła mieć okres zniechęcenia i przerwała pisanie nowych postów. W wyniku czego liczba komentarzy pod jednym postem dochodziła do pół tysiąca lub więcej, a wtedy, dla wygody, przenosiliśmy się pod wcześniejszy post.
W linkach u Kataryny znalazłem link do „rybinski blog”. Nie był on redagowany przez Rybę, tylko za jego zgodą jeden z fanów publikował felietony znanego publicysty. Liczba dyskutantów była duża, zróżnicowana politycznie i niestety, także jakościowo. Pojawiały się lewackie i antypolskie trolle (niektórzy mieli nawet problem z polszczyzną), którzy pisali per „wy polaczki” i wprost lżyli Polskę. Rybiński, mimo monitów, nie reagował. Nie miał zresztą zwyczaju, przynajmniej bez pseudonimu, odzywać się na tym blogu. Co gorsza przed samymi wyborami dało się zauważyć, że Ryba wyraźnie nie wie, jak ustawić się do nurtu. Felietony zrobiły się lawiranckie i pisane stylem ezopowym (dziś mało kto o tym pamięta, bo jakiś czas po wyborach Rybiński opowiedział się za PiS). Bardzo mnie to do niego zraziło i z gniewu zacząłem pisać własnego bloga (niemal następnego dnia po wyborach w październiku 2005 roku). Rybinski blog z czasem zaczął rozkładać się i zanikać.
Zarejestrowałem się na Onecie. Tam poznałem między innymi bardzo sympatyczną i wpływową blogerkę Faneberię (Fanaberia Qurr, nie mylić z agencikiem Vredną Kokoszka Vulpianem ), polecaną przez Onet, przodującą w rankingach i reprezentującą typ dowcipnej, zaangażowanej, lekko prawicowej i stonowanej komentatorki wydarzeń politycznych. Bardzo popularnym, wpływowym i cenionym miejscem był blog Prawy Prosty Galby (któremu popularność chyba zaszkodziła, bo strasznie się pogubił).Warto też wspomnieć o Haribu i Gdańszczaninie, czyli gospodarzach prawicowych blogów, które też chętnie odwiedzałem i o zaprzyjaźnionym ze mna Homesterze (Moi Clienci 2).
Dla mnie był to „złoty wiek blogów” (może dlatego, że sam szybko doszlusowałem do pierwszej dziesiątki, co zauważyła Fanaberia, ja nawet nie wiedziałem, że istnieje ranking, a po jej odejściu (znów na odpowiedzialne stanowisko, jak Wróg Ludu), wspiąłem się nawet na pierwsze miejsce w kategorii popularności blogów politycznych )
Mniej więcej wtedy media zainteresowały się blogami. Spekulowano nad tożsamością Kataryny, a pierwsi blogerzy udzielili wywiadów, a nawet wystąpili w telewizji (Galba, gdzie go zresztą przerobili koncertowo)
Zmorą blogowania okazały się „blogaski” gromadzące a nawet wymieniające się „komencikami”. Zjawisko poza dziecinadą, wywołane było z pewnością konkursami na najlepszego bloga.
Szybko też swoje blogi założyli politycy. Najpierw JKM, potem Marcinkiewicz, a także zawodowi dziennikarze. Sam Janke rozpędzał się i trenował właśnie na Onecie zanim założył Salon 24. Pojawiły się niemiłe zjawiska, jak pisanie ignorowanie tłumnie garnących się, jak ćmy do światła, „dyskutantów” oraz krypto-cenzura („twoja wypowiedź czeka na weryfikację”) na blogach „gwiazd dziennikarstwa” (Passent).
Podczas kolejnych wyborów dostrzegłem tak daleko idące manipulacje na Onecie (wybieranie głosów lewackich i platformerskich, spośród zaproszonych do specjalnej „wyborczej” dyskusji blogerów, przenoszenie na siłę i na sztywno, mimo opcji wyboru kategorii, blogów z „polityki” na „męskie sprawy” na przykład), że wściekły emigrowałem z Onetu na ponad rok (z deszczu pod rynnę, bo na WP, czyli od Waltera do Solorza, gdzie też działy się błogie jaja)
Następne ważne zjawiska, to oczywiście pojawienie się Salonu 24 (którego nie cierpię, radziłem nawet Katarynie, żeby trzymała się swojego „amarantowego” , historycznego bloga i nie szła „na masówkę”, kiedy po raz pierwszy Inter-agenci salonowi zaczęli ją zaczepiać), a potem, jako reakcja (jak sądzę) portali Blogmedia (ś.p.), Niepoprawni i Blogmedia 24.

O blogowaniu i motywacji napiszę później - o ile, rzecz jasna, moje wypociny będą do czegokolwiek przydatne ;). Na dzień dzisiejszy, mam jedną prośbę - jak obronisz  pracę, to nie bądź żyła i wrzuć w internet - w jakieś przyjazne miejsce do ściągnięcia. Z chęcią przeczytam. Może nawet na tę okoliczność kupię wreszcie drukarkę i rozpropaguję wśród bliźnich...

pozdrowienia

Gadający Grzyb