Czego o Smoleńsku każdy sam może się dowiedzieć

Kwestię smoleńską należy rozpatrywać z dwóch punktów widzenia, bo ma ona dość prostą strukturę i składa się z dwóch kręgów - zewnętrznego kręgu komunikacji na temat katastrofy i kręgu wewnętrznego zawierajacego dane na temat katastrofy. Jest rzeczą banalnie oczywistą, w odniesieniu do przeciętnego obserwatora, takiego jak ja, że nie da się wejść do kręgu wewnętrznego bez pośrednictwa kręgu zewnętrznego. Zdani więc jesteśmy na łaskę i niełaskę tego, kto tym kręgiem zarządza i produkuje komunikaty. Jak dobrze wszystkim wiadomo liczyć możemy tylko na niełaskę.

To, co wiemy o katatrofie i o danych na jej temat zależy przecież wyłącznie od organizacji kręgu komunikacyjnego, a organizacja ta jest w rękach polityków, bo przecież nikt z nas nie ma dostępu do kręgu danych, a nawet oficjalne polskie intytucje tego dostępu są pozbawione. Przeciętny obserwator tego, co się dzieje wokół kwestii smoleńskiej ma blade pojęcie o lotnictwie, wypadkach lotniczych i metodach badania katastrof. Żeby dostać się do informacji o katastrofie, trzeba by się przedrzeć pzez gęsty kokon komunikatów ją otaczających i w tym kokonie tkwi widoczna słabość propagandy, bo doskonale pamiętamy, jakimi komunikatami raczyła nas ona od początku:

"Cztery podejścia do lądowania","Prezydent wywierający naciski na załogę","Pijany generał Błasik przejmujący stery", "Profesjonalne zabezpieczenie terenu i szczątków wraku i równie profesjonalne sekcje zwłok" i sporo innych równie intrygujących detali.

W kwestii wypadków lotniczych przeciętny obserwator nie ma żadnych kompetencji, jednak jeśli chodzi o komunikację, to każdy czlowiek ma kompetencje komunikacyjne dane mu z natury. Dojść do ukrytych faktycznych danych jest rzeczą niemożliwą, jednak porównywanie kolejnych komunikatów i sprzeczności w nich zawartych nie nastręcza trudności. Siatka kłamstw pruje się sama. A odpowiedzialny jest zarządca.