Draństwo urbanoidalne

Młodszych czytelników chciałbym uspokoić: - Nie ma powodu do większych uniesień. To już było!
Był taki jeden kłapouchy propagandzista, który za komuny robił to samo, co ostatnio robią dziennikarskie tuzy i tuziki mainstreamu. On robił i oni to robią w tej samej formule – na gwizdek.
Ktoś gwizdnął i ruszyli: zmiażdżyć Macierewicza i skończyć z tematem Smoleńska! Hasło: dwa wybuchy, odzew: brzoza – wykonać!

Tyle, że tym razem tak łatwo nie poszło. Mieli nas przekonać szyderstwem i kpiną, że niby eksperci do bani, że wystarczy ośmieszyć paru profesorów by naród uwierzył. Komu uwierzył? Tym, którzy w obce ręce oddali badanie powodów śmierci polskiego Prezydenta? Tym, których psim obowiązkiem było strzec by mu włos z głowy nie spadł i którzy ze strachu chowali po kątach wnioski własnego eksperta o winie dysponentów lotniska? Posłużę się truizmem w nadziei, że niewielu jest Polaków, którym moja opinia jest jeszcze potrzebna: żeby być wiarygodnym, nie należy kłamać. Czy jest w tym kraju ktoś, kto nie jest w stanie przytoczyć przykładów kłamstw i uchybień smoleńskiego śledztwa?

Coś się jednak rypnęło. Sam widziałem jak Olejnik drgał obcas, gdy musiała cytować draństwa o modelarstwie, o zainteresowaniu mechaniką skrzydła z pozycji pasażera. Nie jedno takie draństwo już przeszło jej przez gardło i to by przeszło gładko, gdyby nie świadomość, że tym razem nie może się udać. Nie wspomnę inicjatorów nagonki z GW – im te metody przecież nie są obce – ale mam wrażenie, że Durczok, Kajdanowicz, Olejnik i Werner musieli zdawać sobie sprawę w czym brali udział – w urbanoidalnym draństwie.

Ruszyły posiłki. Minister szkolnictwa i rektorzy dali głos. Nie wiem tylko, czy w pełni świadomie, że właśnie się wpisują na listę hańby. Na listę tych, dla których stanowiska ważniejsze są niż prawda. Jak można dyskredytować kogoś, kto ryzykując własnym autorytetem do prawdy dąży?
Jak można kwestionować intencje, gdy po drugiej stronie aż roi się od błędów, zaniedbań i blag?

I jeszcze jedno. Tę uwagę też adresuję do młodszych czytelników. Ja już o oszołomstwie Macierewicza słyszałem. Odsądzono go od czci i wiary, gdy nas uświadamiał, że źle się dzieje w państwie, na którego czele mogą stanąć zdrajcy i agenci. Sam bym poparł wniosek by go odesłać do „psychuszki”, ale nie poprę, bo czas pokazał, że miał rację. A co, jeśli znów ma?

Na koniec kropla optymizmu. Protoplasta urbanoidalnych drani jest dzisiaj tam, gdzie powinien.
Jego pornograficzne pisemko czytuje raptem garstka dewiantów. A mimo to … kto by się spodziewał, że naśladowcy ruszą ławą!