"Konstelacja <Smoleńsk'2010>"

Jest coś niesamowicie pięknego i wzruszającego w filmach, relacjonujących blogerską akcję „Las Smoleński – Światełka Pamięci” 10 listopada 2010 r.

Ze wzruszeniem obejrzałam video relacje – z przygotowań, z aktu złożenia wieńców pod pomnikiem Józefa Piłsudskiego i Romana Dmowskiego, z wieczornego apelu przy krzyżu, ułożonym z płonących zniczów na Krakowskim Przedmieściu, który w niektórych ujęciach przypominał lotniczą szachownicę i przyznam, że gdy zobaczyłam mrowie biało-czerwonych światełek wzbijających się w wieczorne, warszawskie niebo pomyślałam sobie – oto obok Deltodonu, Wielkiej i Małej Niedźwiedzicy, Łabędzia, Lutni, Pegaza, zabłysła nowa konstelacja. Konstelacja „Smoleńsk’2010”. Niezwykła i unikalna w swym rodzaju, niezwykła bo można ją zobaczyć tylko raz w miesiącu – każdego dziesiątego dnia, czasem w dzień, a czasem wieczorem i na razie tylko nad Warszawą. Niezwykła bo to tak jakby do nieba poleciały nagle tysiące gorących polskich serc, serc pamiętających, serc kochających... Widok to piękny i wzruszający swym wyrazem zwłaszcza gdy ogląda się go z daleka, nie mogąc samemu uczestniczyć w jego współtworzeniu...

Jestem przekonana, że podczas oglądania tych relacji, tak jak w moim domu, tak i w wielu innych polskich domach, rozsianych po Europie i po całym świecie popłynęły gorące łzy – na widok Światełek Pamięci, na dźwięk Mazurka Dąbrowskiego pod pomnikiem „Dziadka”... Na widok dzieciątka w czerwonym płaszczyku z białymi dodatkami obok wieńca z biało-czerwoną szarfą pod pomnikiem Dmowskiego... To wszystko to tylko symbole – może ktoś mniej wrażliwy powiedzieć. Tak, to tylko symbole ale symbole nasze, polskie.

Kto nie ma Polski w sercu, dla niego te symbole pozostaną tylko nic nieznaczącymi rekwizytami. Dla tego kto Polskę nosi w sercu, o każdej porze dnia i nocy, w każdym życia mgnieniu, obojętnie gdzie się znajduje i co robi – zawsze na ich widok dozna wzruszenia i uczucia dumy, że jest synem polskiej ziemi.

* * * *

Za to serce, zapał, pietyzm, widoczne w każdym geście, w każdym uśmiechu tych, którzy podjęli się trudnej realizacji blogerskiego pomysłu by w imieniu wszystkich Niepoprawnych, Obciachowców, w imieniu wszystkich Polaków, dla których Polska jest najważniejsza, uczcić siódmą miesięcznicę Katastrofy Smoleńskiej i Święto Niepodległości, które w tym roku było inne niż w poprzednich latach, było po prostu smutne, a dlaczego – to każdy wie...
Za to, że podjęliście się tego swoistego ambasadorstwa. Za to, że czas, który mogliście spędzić ze swymi Bliskimi lub oddać się wypoczynkowi i rozrywce – poświęciliście śp.Prezydentowi RP, Lechowi Kaczyńskiemu, Pierwszej Damie RP, śp. Pani Marii i pozostałym Ofiarom Katastrofy Smoleńskiej – by pamięć o Nich trwała, by cała Polska wiedziała, że mają trwałe miejsce w wielu polskich sercach, które nie pozwolą by o tragedii smoleńskiej zapomniano, a pamięć o jej Ofiarach wymazano. By przypominać każdemu, że są tacy, którzy zadbają by nadszedł taki dzień, w którym sprawiedliwości stanie się zadość i ci, którzy posłałi Ich na śmierć do Smoleńska, odpowiedzą za swe czyny !

Wszyskim Wam - imiennym i anonimowym Ambasadorom -

ZA TO WSZYSTKO SKŁADAM NAJSERDECZNIEJSZE PODZIĘKOWANIA !

JESZCZE POLSKA NIE ZGINĘŁA !!!