Warszawka wierzy łzom

Najpierw Gruzja, potem Bruksela. Prezydent Kaczyński zbyt dużo zaczął zyskiwać wizerunkowo, by można było tak to zostawić. Tak więc potrzebny był pretekst, a dalej, jak zwykle - "Wszystkie ręce na pokład". Zacznijmy od początku. Podczas wywiadu w TVN24 prezydent Kaczyński nie był zbyt miły dla Moniki Olejnik i być miłym nie miał powodu. Nie przekroczył jednak granic dobrego wychowania ani smaku, choć zapewne dla jego przeciwników takim przekroczeniem jest każda jego wypowiedź. Coś jednak musiało się stać po zakończeniu wywiadu. Prezydent zapewne powiedział Olejnik coś przykrego, czego później żałował. I tak - trafiła się okazja.

W TVN nagrywa się wszystko. Gdyby istniało nagranie rzekomej, cytowanej aż do znudzenia wypowiedzi prezydenta, zobaczylibyśmy ją w dzisiejszym "Teraz My" i na płytach dodanych za darmo do "Gazety Wyborczej". Jednak żadnego nagrania nie ma, jest świadectwo kilkunastu osób. Osób zainteresowanych skompromitowaniem prezydenta. Przypomina to sytuację z wypowiedzią Jacka Kurskiego o "ciemnym ludzie". Kurski twierdzi, że nic takiego nie powiedział. Kilkanascie osób - przypadkiem wszyscy to jego polityczni oponenci - twierdzi, że słowa te padły. Gdy jednak Kurski zaproponował im badanie na wykrywaczu kłamstw, nikt się na nie nie zgodził. Teraz zapewne byłoby tak samo, gdyby pałac prezydencki zdecydował się na konfrontację. Niestety i tu popełniono błędy. Pierwsze, to przeprosiny, zapewne wynikające z tego, co napisałęm powyżej - coś Kaczyński Olejnik musiał powiedzieć. W to, że były to słowa o wykańczaniu - nie uwierzę, Kaczyński nie jest Grzegorzem Schetyną. Drugi błąd to zachowanie Kownackiego w tej sprawie i wydawanie przez niego dość mętnych komunikatów. Trzeba powiedzieć wprost, że Olejnik, a za nią jej kłamią znajomi, a jeśli zamierzają w kłamstwie tym pozostawać, niech przedstawią dowody. Tymczasem zalewani jesteśmy ze wszystkich stron głosami spontanicznego oburzenia. Uczynny Żakowski przejmuje retorykę Palikota, zaś "sumienie dziennikarstwa" - Stefan Bratkowski wspomina już coś o dymisji prezydenta. Pojawia się również Leszek Miller, wzywający prokuraturę do działania, wreszcie sam Lech Wałęsa deklaruje, że gotów jest jeszcze raz poświęcić się dla Ojczyzny. Bardzo grubymi nićmi usiłuje się załatać dziury w tworzonym dotychczas wizerunku prezydenta - nieudacznika. Wybory parlamentarne PO wygrała dzięki łzom Sawickiej. Teraz przegraną bitwę o wizerunek miłującego wszystkich premiera chce uratować wirtualnymi łzami Moniki Olejnik, wartymi dokładnie tyle samo. Historia powtarza się jako farsa, lecz czy farsa powtórzy się jako historia - pokażą najbliższe dni. PS. Jeśli się jednak mylę i okaże się, że przypisywane Kaczyńskiemu słowa padły, będziemy mieli do czynienia z dość poważnym błędem wizerunkowym, nie pierwszym i nie ostatnim. Jednak czy prezydent straci w oczach swojego elektoratu? Raczej zyska, zwłaszcza jeśli przejdzie od słów do czynów.