Druga Japonia skarlałego samuraja

Doprawdy rzadko się zdarza, bym w całości zgadzał się z wypowiedziami liderów SLD. Tym razem muszę się zgodzić z wypowiedzią „Superszmai” Szmajdzińskiego, który ocenił kolejny „performance”, czyli występek prezydenta in spe Radka Sikorskiego na spotkaniu ze swoim zwolennikami w Bydgoszczy. „Superszmaja” stwierdza: „Nie wyobrażam bowiem sobie, żeby po tym, co Radosław Sikorski powiedział na spotkaniu ze swoimi bydgoskimi zwolennikami, mógł on dalej pełnić swój urząd. Sposób w jaki urzędujący minister spraw zagranicznych potraktował urzędującego prezydenta jest skandaliczny”.

Określenie, iż „Prezydent wolnej Polski może być niski, ale nie powinien być mały” – sytuuje Radka pośród politycznych karłów, owych zdeprawowanych samurajów, którzy nie mają odrobiny honoru i odwagi, by popełnić seppuku.

Cechą samuraja – wojownika, była wierna służba swemu panu, którym był cesarz lub wysoki dostojnik. Główną zasadą była wierność i bezwzględne podporządkowanie swemu panu – co dotyczyło zarówno samuraja wojownika, jak i jego rodziny. W walce samuraj nie mógł odczuwać lęku przed śmiercią (podobnie jak podczas popełniania seppuku), nie mógł kapitulować w walce, bowiem byłoby to rozwiązanie niehonorowe.

Sikorski, jako samuraj Tuska, zobowiązał się dorżnąć pisowskie watahy, a jak teraz stwierdza „Supeszmaja” na swoim blogu – „dorżnął samego siebie”. Wychodzi na to, że byli komuniści mają większe poczucie racji stanu, niż banda samurajów Tuska, wśród których skarlały samuraj Sikorski pretenduje do najwyższego urzędu w drugiej Japonii, czyli III RP.

Samuraj po stronie ZOMO

Kto był na słynnym wiecu w Stoczni Gdańskiej, gdzie premier Kaczyński wypowiedział słynne już: "My jesteśmy tu, gdzie wtedy - oni tam, gdzie stało ZOMO” – to widział, że  Sikorski jako szef samurajów byłego prezesa Rady Ministrów, czyli Minister Obrony w rządzie PIS-u – stał u boku swego niedawnego pana. To Sikorski należał do tych, co owacyjnie klaskali po każdym zdaniu swego dawnego pana, zwłaszcza zaś, gdy Kaczyński przyrównał usytuowanie Platformy do pozycji ZOMO.

Nie minęło jednak wiele czasu, gdy samuraj Sikorski przeszedł do obozu przeciwników, stojących po stronie ZOMO. Tym razem skarlały samuraj krzyczał na wiecu PO: „trzeba dorżnąć te pisowskie watahy !”....

Dziś Sikorski idzie dalej, gdyż oprócz dorżnięcia swego dawnego pana, czyli szefa PIS-u, chce dodatkowo dorżnąć urzędującego prezydenta, występując już jako minister spraw zagranicznych w rządzie Platformy. Postęp w skarleniu samuraja bez honoru jest zatrważający i ma rację „Superszmaja”, że w normalnym państwie, już byłby wakat na stanowisku szefa dyplomacji.

Jednak w skarlałym państwie Platformy, każdy polityczny karzeł jest na wagę złota, gdyż postępowy wyborca takich karłów, jak skarlały Sikorski, wprost uwielbia. Jednak Sikorski, choć jest zbyt wielkim tchórzem, by popełnić seppuku, któregoś dnia nagle i zupełnie przypadkowo sam pozbędzie się głowy i nikt już po nim nie zapłacze… Zwłaszcza jego obecny pan. Skarlały samuraj, zetnie własną głowę własnym mieczem, którym wywija od czasu, gdy Tusk przyjął go do swego, postępowego obozu, który buduje dzikie państwo dla Mira, Zbycha, Rycha, Grzecha i Rosoła.

Japonia jednak jest Japonią dlatego, że nie zna podobnego przypadku: samuraj albo ginął w walce albo popełniał harakiri, gdy nie było już szans na zwycięstwo. W drugiej Japonii, jaką miała być III RP, władzę przejęli skarlali osobnicy, typu Sikorski, przechodzący z obozu do obozu, rżnąc przy tym przysłowiowego głupa. Ich lista jest długa i wszyscy ją znacie. To m.in. Sikorscy zapracowali na skarlenie III RP i że ten kraj nadal pozostał dziki…

Nie może więc dziwić, że zawsze wierni Moskwie byli sekretarze PZPR, robią sobie jaja ze skarlałego samuraja, który chciałby wyrżnąć wszystkich, byleby przypodobać się kolejnemu panu.

Nieszczęściem skarlałego samuraja jest to, że innych panów, poza Tuskiem, Sikorski już sobie nie znajdzie….To może jednak seppuku?