W imię pojednania

 Polacy, dziękujemy wam!

Z różnych stron dobiegają do naszych uszu pełne wdzięczności głosy Ukraińców.

 Chociaż serdeczne są i miłe, to jednak doskonale wiemy i oni, i my, że Polacy nie dali z siebie tyle, ile mogliby ofiarować Ukraińcom, gdyby nie krwawa przepaść dzieląca nasze narody.

Na stronie fejsbukowej Euromajdanu, pojawiaja sie i takie głosy:

·       Polak: " Now we're with You, but we remember what Ukrainians did Poles in Wolyn during war."

 Czekamy na inne jeszcze słowa z Majdanu. Bo właśnie majdanowa scena jest najlepszym miejscem, gdzie powinny  zostać wypowiedziane. Słowa prawdy i skruchy. Wtedy możemy myśleć o pojednaniu.

 Zgromadzone na placu tłumy są wolnym głosem narodu ukraińskiego i ich reakcja będzie najlepszą weryfikacją szczerości tego wiekopomnego aktu.

  Zbrodnie UPA nie wzięły się bez przyczyny, Wiemy o tym doskonale. Znamy historię terenów, na których do nich dochodziło.

 Czy znają ją także Ukraińcy?

 Widzimy jaką czcią otaczani są bohaterowie banderowskiej proweniencji. Znamy też wzorce, które przyświecały Banderze, kiedy tworzył swą zbrodniczą ideologię.

  Nie rozumiemy jej i nie chcemy zrozumieć.

Polskie narodowe mity nigdy nie opiewały haniebnych czynów jako heroicznych i godnych chwały.  Zawsze brzydziliśmy się zdradą, nikczemnością i ludobójstwem. Ze wstrętem odsuwaliśmy sprzed naszych oczu morderców i zwyrodnialców, i nigdy nie pochwalaliśmy zbrodniczych aktów, choćby nawet w interesie państwa polskiego miały być popełniane.

Za przemoc wobec osób cywilnych, sprawcy zawsze, nawet noszący polskie mundury, stawali przed trybunałami.

 Na Wołyniu, rozpowszechniony wśród polskich oddziałów partyzanckich rozkaz brzmiał:

„Zalecam prowadzenie walki z grupami ukraińskimi z całą bezwzględnością i surowymi rygorami, a szczególnie w akcjach odwetowych za rzezie całych polskich rodzin.

 Dla morderców kobiet i dzieci nie ma litości i pobłażania. Walki tej nie chcieliśmy, pragnąc żyć w sąsiedzkiej zgodzie z ludnością ukraińską Wołynia. Stało się inaczej, nie my winni tej krwi.

 Wykorzystanie zaskoczenia i niespodziewany napad, szybki i sprawny odskok po walce – oto rękojmia powodzenia.

Nie odwzajemniajmy się w walce mordami kobiet i dzieci ukraińskich. Najbardziej kategorycznie powtarzam zalecenia i rozkazy dawane ustnie na odprawach inspektorom i dowódcom oddziałów partyzanckich, aby nie dopuszczali w walce lub po jej zakończeniu do czynienia krzywdy kobiecie i dziecku ukraińskiemu.

 Z całą surowością będę pociągał do odpowiedzialności dowódców i żołnierzy, którzy by posunęli się do takich niegodnych czynów.

 Wydając te rygory walki – kieruję się nie tylko względami humanitarnymi, lecz najwyższym dobrem utrzymania morale naszych oddziałów, naszego żołnierza.

 Wysokie cechy żołnierskie łatwo jest utracić w trudnych okolicznościach partyzantki. Oczekuję od dowódców zrozumienia tej intencji i właściwego wywarcia swego wpływu.

 Duszpasterstwo proszę o wpływanie w tym kierunku na żołnierzy. Wierzę, że nie uszczupli to zapału do walki i dążenia do bezwzględnego niszczenia wroga, a nas i nasze dobre imię ochroni na przyszłość od hańby zarzutów, że prowadziliśmy walkę również z kobietami i dziećmi.” Podpisał: pułkownik Bąbiński „Luboń”

  Jak na tym tle wyglądały hasła bandrowskich przywódców, wzywających do mordowania „Lachiw” „od starego do młodego”, bo każdy zabity Polak to „metr wolnej Ukrainy”?

 Niech ekrany telebimów rozstawione na Majdanie pokażą setki zdjęć pomordowanych Polaków: dzieci, kobiet i starców. Internet jest pełen takich „pamiątek”. Jest z czego czerpać.

 Zwłaszcza teraz, kiedy krew na ulicach Kijowa jeszcze tak świeża i straszna, wspomnienie naszych ofiar, choć tylko symboliczne,  pomoże w zrozumieniu tego, co zapadło w sercach Polaków.

 W dniach żałoby narodowej, na Plac, nazwany teraz ich imieniem, na ramionach ludzi wnoszono trumny poległych za wolność Bohaterów Majdanu. Ze sceny płynęły pełne żalu i oddania słowa pożegnań. Kapłani odprawiali nabożeństwa, a zgromadzony tłum z powagą i szacunkiem żegnał każdego Bohatera z osobna.

 Ciał Polaków, ofiar banderowskich oprawców, nie dano nam pogrzebać w należny dla zmarłych sposób. Nieliczni, cudem ocalali bliscy pomordowanych, ścigani niczym zwierzyna łowna, pozostawiali zmasakrowane zwłoki na pastwę losu. Zalegały wiejskie ugory, zgliszcza domów i kościołów, a nieraz przydomowe studnie.

 Z czasem, w obawie przed zarazą, bądź represjami sowieckimi, trupy trafiały do zbiorowych grobów, często nieoznakowanych i  zamaskowanych.

Około tysiąca takich  anonimowych, zbiorowych mogił,  wypełnionych bezładnymi kłębowiskami szczątków istnieje do tej pory.

 Dotąd nie udało się odnaleźć tych miejsc.

Hasła o pojednaniu w imię przyszłości są ważne i potrzebne. Mają swoje uzasadnienie zwłaszcza teraz, kiedy czas pokazał, jak kruche jest to, co budują politycy. Jak bardzo niestabilne.

Jedyne, co niesie nadzieję dla pragnących wolności i godnego życia ludzi jest porozumienie, wsparcie i życzliwość drugiego człowieka. Jego niezłomność i odwaga w stawianiu oporu dla cynizmu, terroru i ekspansji.

 W chwilach próby, okazało się, jak bardzo istotne są relacje pomiędzy naszymi narodami. Zarówno Polacy jak i Ukraińcy zdają sobie z tego sprawę, bo co by nie mówić, jeszcze przecież tak długa droga przed Majdanem. Droga trudna. Pełna zasadzek, niebezpieczeństw, wilczych dołów  i różnych nieprzewidzianych zagrożeń.

Jedno jest pewne, jak mówi przysłowie:

 Lepszy sąsiad blisko, niż  brat daleko.

    Tylko od Was, Ukraińcy, zależy, jak dobre będzie to sąsiedztwo.

Na stronach Nacjonalisty, znaleźć można taki tekst:

Komentarz „Prawego Sektora” w sprawie spekulacji wokół naszej wizji stosunków polsko-ukraińskich

Portal informacyjny „Rzeczpospolita” opublikował wywiad z Andrijem Tarasenką, jednym z liderów „Prawego Sektora”. Ten wywiad ma wyraźnie prowokacyjny charakter i stał się przedmiotem wielu spekulacji na wokół problemu stosunków polsko-ukraińskich.

W związku z wywiadem pragniemy zwrócić uwagę na nieuczciwość dziennikarzy i specjalne zadawanie prowokacyjnych pytań, a później wyrywanie słów z kontekstu.

Aby w jakiś sposób powstrzymać spekulacje, oficjalnie oświadczamy:

1. Postać Stepana Bandery, a także historyczny obraz OUN i UPA były i będą dla nas obrazem bohaterskim. Rozumiemy, że Bandera nie stanie się bohaterem dla Polaków, tak samo jak dla nas bohaterem nie stanie się na przykład J. Piłsudski. Niemniej jednak my szanujemy prawo Polaków do posiadania własnych bohaterów. Mamy nadzieję na to, że Polacy pozbędą się szowinistycznych stereotypów i będą uznawać nasze prawo do uhonorowania swoich własnych bohaterów.

2. Jeśli chodzi o wydarzenia na Wołyniu – uważamy, że powinny one być rozpatrywane w szerszym kontekście historycznym (szczególnie w kontekście polskiej okupacji i kolonizacji ukraińskich ziem w okresie międzywojennym). Ukraińcy zabijali Polaków, Polacy zabijali Ukraińców. To wspólna tragedia obu narodów. Teraz nie czas, by robić z tej tragedii mur, jaki nie pozwoli porozumieć się dwóm sąsiedzkim narodom.

3. Dzisiaj, wszelkie wzajemne roszczenia terytorialne są niestosowne, tak samo jak i nawet najmniejsza nienawiść etniczna. I Ukraińcy, i Polacy stoją obecnie przed dwoma niebezpieczeństwami – zagrożenie moskiewskim imperializmem i niebezpieczeństwo globalizmu, amerykańskiego imperializmu, władzy ponadnarodowych korporacji i demoliberalnej dyktatury. W takich warunkach jakakolwiek eskalacja wzajemnej nienawiści jest zbrodnią. Ukraińcy i Polacy są teraz naturalnymi sprzymierzeńcami. Wcielić ten sojusz w życie – znaczy chronić swoje narody przed wieloma niebezpieczeństwami i zrobić wielki krok w kierunku zwycięstwa Dobra nad Złem.

4. Wszelkie obawy o los obywateli Ukrainy polskiego pochodzenia są naiwne i śmieszne. „Prawy Sektor” widzi ukraińskich Polaków jako integralną część społeczeństwa ukraińskiego i nie widzi u nich żadnych problemów w związku z naszymi planami.

5. Ukraińscy nacjonaliści są nastawieni przyjaźnie do tych polskich narodowo-rewolucyjnych sił, jakie nie charakteryzują się szowinistycznymi i imperialistycznymi przekonaniami. Liczymy na przyjazną współpracę w imieniu naszych narodów i całej Europy.

Służba prasowa „Prawego Sektora”.