Trójgłowy Smok

  Kiedy za wczesnego Jelcyna Rosja wchodziła na drogę demokracji, a zmiana ustroju miała być przyjęta jednogłośnie, trzeba było przekonać Rosjan o potrzebie potępienia komunizmu. Nie było to sprawą ani łatwą, ani prostą. Społeczeństwo przywykłe do  sterowania sobą w każdej dziedzinie życia, odcięte od nadzoru, pogubiło się i zatracało w chaosie.

 Podnosiły się pełne desperacji głosy prostych ludzi o powrocie pod bezpieczne skrzydła Sowieckiego Sojuza. Chociaż inflacja, bezrobocie, niewydolność finansowa państwa doprowadziły do powszechnej nędzy i wywróciły do góry dnem cały system tej przerdzewiałej, zużytej machiny, to jednak prosty lud nie chciał uwierzyć w upadek komunizmu. Jego „święte” ideały zbyt głęboko zakorzeniły się w umyśle radzieckiego narodu.

 Z tym większą niechęcią zwracał się prosty lud w stronę tych, których uznał za sprawców narodowego nieszczęścia.

 Antysemityzm wybuchł z mocą bomby atomowej.

 Pewnego razu, gdy na ekranach telewizorów pojawiła się dyskusja o terrorze stalinowskiego Kominternu w latach trzydziestych i w pewnym momencie głos zabrał ekspert od tego okresu, wyłączono prąd!

 Przyczyną stało się to, że ów ekspert był Żydem i pomimo rosyjskiego nazwiska po ojcu, fizjonomię odziedziczył po matce Żydówce. Niedopuszczalne było ukazanie człowieka z taka twarzą w roli prezentera kominternowego dorobku. „To było zbyt niebezpieczne”.

  Ksenofobia, antysemityzm i powszechna nieufność do ludzi władzy sprawiły, że ściągalność podatków przez rząd Jelcyna wynosiła jedynie około 20%, a on i jego ekipa oceniana była mianem złodziei i skorumpowanych mafiosów, którzy prowadzą kraj na dno anarchii.

Któraś z popularnych gazet pisała: „ Jedyną możliwością uniknięcia dalszego pogarszania sytuacji chaosu i rujnowania Rosji jako państwa i rosyjskiego narodu jako jedności duchowej i etnicznej, jest natychmiastowy powrót państwa na drogę jego naturalnego, uporządkowanego, pierwotnego rozwoju.”

  Do takiego właśnie świata rosyjskiej pierestrojki trafił pewien młody Amerykanin. Korzeniami powiązany z Rosją, a poprzez etniczne związki bliski społeczności żydowskiej, w miarę łatwo przenikał w zakazane strefy sowieckich urzędów i archiwów.

 Jako wysłannik szacownego amerykańskiego uniwersytetu, wyposażony był w stosowne pełnomocnictwa, otwierające wszystkie niemal drzwi. Każdy z napotykanych po drodze Rosjan zainteresowany był współpracą. Czyjego oporu nie zmogły dobre papierosy czy inne suweniry, tam dolary znakomicie pokonywały wszelkie bariery.

 Dostęp do najtajniejszych dokumentów gwarantowały pisemne umowy, w których określano wynagrodzenie współpracowników jako porównywalne z uzyskiwanym przez amerykańskich partnerów. Na bazie rosyjskich archiwalnych materiałów Uniwersytet Yale publikował bardzo popularną literaturę o pasjonującej ówczesny świat tematyce.

Od 1992 roku, przez dziesięć lat człowiek ten odwiedzał Moskwę. Był świadkiem przemian, które postępowały z roku na rok.

 Obserwował jak pierwsi biznesmeni z lichymi aktówkami pod pachą, przeinaczali się w wytwornych, doskonale ubranych i mocno uprzywilejowanych notabli.

Kiedy ktoś taki robił zakupy w jednym z nowo powstałych renomowanych salonów, inni klienci musieli opuścić sklep, a uzbrojona ochrona obstawiała drzwi wejściowe.

  Rosło rozwarstwienie społeczne a wraz z nim depresja zwykłych obywateli. Kiedy „nowi Rosjanie” budowali fortuny, zarobki profesora uniwersytetu wynosiły nie więcej jak 100 dolarów miesięcznie.

 „W 1998 roku Rosja była na skraju rozpadu – gospodarczego, społecznego, militarnego, politycznego.[…] Chaos przeplatał się z gniewem, beznadzieja z ledwo skrywanym rozgoryczeniem."

 Na Placu Rewolucji w Moskwie, do Amerykanina idącego w towarzystwie rosyjskiego kolegi, podeszło dwóch młodych żołnierzy w mundurach, i cicho poprosili o pieniądze. Byli głodni. Żebrali o pieniądze na chleb.

-„ Popatrz, co się stało z armią, która pokonała Hitlera!” – powiedział Rosjanin.

 Stalin, na niedługo przed śmiercią powiedział:

Spójrzcie na siebie – ślepcy, kocięta, nie widzicie wroga; cóż beze mnie poczniecie – kraj zginie, bo wy nie umiecie rozpoznać wroga.

 Kto wie, jaki los spotkałby Rosję, gdyby nie pojawił się na scenie tego dramatu człowiek, którego niepozorna fizjonomia zmyliła nie tylko tych co go na estradę wprowadzili, ale wszystkich na świecie.

 Putin  zamknął archiwa państwowe przed wszędobylskimi łowcami historycznych sensacji i na zawsze odsunął od władzy skompromitowanych polityków z jelcynowskiej ferajny. Wielu pozamykał, innych powypędzał z kraju. Nie przebierał w środkach. Był bezwzględny, co społeczeństwo przyjęło z ogromną aprobatą.

 To on i jego KGB narzucili nowy kierunek rosyjskiemu państwu. Rosja ruszyła do przodu napędzana paliwem niczym odrzutowiec.

 Moskwa stała się perłą w koronie. Miastem, które nie ustępuje najnowocześniejszym światowym stolicom.

 Rosyjskie społeczeństwo doceniło zamianę, zamiast demokracji, otrzymało chleb.

 Putin rósł w siłę i stawał się coraz bardziej popularny, zwłaszcza pośród zwykłych, prostych ludzi, którzy nade wszystko cenią sobie spokój i stabilizację.

  Idolem Władimira Putina jest Stalin. Stalin zaś, ponad wszystkich władców Rosji cenił sobie cara Iwana Groźnego.

 Józef Wissarionowicz jedno miał mu tylko za złe, to że nie kazał zgładzić wszystkich Bojarów, którzy swoją polityką, jak twierdził, doprowadzili później do Wielkiej Smuty w Rosji.

 Putin zna wszystkie teksty Stalina. Również i ten toast z 7 listopada 1937 roku:

 Każdego, kto swoimi czynami i myślami (tak, myślami) zagrozi jedności socjalistycznego państwa, będziemy niszczyli bez litości. Za likwidację wszystkich wrogów, ich samych i ich rodów!

 Odpowiedzią zgromadzonych były okrzyki:  Za wielkiego Stalina!

Putin wie również, że „jedność socjalistycznego państwa” oznaczała integralność - powrót do wszystkich ziem, które kiedykolwiek tworzyły Wielką Rosję: „od Bałtyku po Pacyfik i od Syberii po Krym.”

 Iwan Groźny, Józef Stalin i Władymir Putin to jedno. Przynajmniej w pojęciu tego ostatniego.

 Mam przed sobą przedwojenny Horoskop Jana Starży-Dzierżbickiego. Pod datą 7 października – dniem urodzin Putina, znajduję znamienną cechę charakteru takiego jubilata:

„Naśladuje ludzi i to tak dobrze, że nawet samego siebie może wprowadzić w błąd.”

Zaiste, nie brzmi to uspakajająco, tym bardziej, że , jak czytam dalej:

„ Nie przerażają go ewentualne niepowodzenia, na jakie mógłby zostać narażony w przyszłości”.

Putin do KGB trafił z wyboru. Już jako szesnastoletni chłopak próbował ochotniczo wstąpić w szeregi tej fascynującej go służby. Nie przyjęto go, ale wskazano kierunek działania. Dołączył jako student czwartego roku Prawa.  Jego powołaniem była praca dla potęgi kraju. Marzył o tym od dziecka.

 Mentalnie, nigdy nie przestał być KGBistą.

Czy, podobnie jak inny, były oficer tych służb, wspomniany przez „mojego” Amerykanina, miał dylematy związane z rozpadem imperium?

Tamten wzdychał: „o kraju, który nie obejmuje już swoimi granicami miasta Kijów – centrum cywilizacji Rusi Kijowskiej – ani Odessy i Charkowa, i nie kształtuje już losów Europy Wschodniej ani nawet Ukrainy.[…] Palące upokorzenie z powodu utraty jedynej rzeczy, która nadawała sens całemu ich życiu: wielkiego socjalistycznego państwa.

  Iwan Groźny zakończył życie na polu szachowym. Ostatnia rozgrywka musiała być bardzo wyczerpująca. 

 Co zabiło Stalina? Spisek lekarzy – antysemityzm – wylew krwi do mózgu.

 Co może zniszczyć Putina?  Antysemitą nie jest. Jego niepokój o Żydów, którym tłumaczy agresywne działania na terenie obcego państwa jest bardzo wyraźny. Stawia go nawet przed troską o rosyjską mniejszość narodową. (Sarkazm)

 Kondycja fizyczna również jest bez zarzutu. Zdrów jak ryba. W szachy raczej nie gra: GARRI KASPAROW: Nie zgadzam się. On byłby marnym szachistą. Brakuje mu cierpliwości i finezji.

 Może więc spisek?  Zawiązany jak nie przez lekarzy, to może za sprawą odtrąconych przyjaciół?

 Tymczasem, trwa dziwny stan parawojenny na Ukrainie. „Zielone Ludziki” reprezentują anonimowego okupanta.

Dopóki nie strzelają, wojny nie ma.

„…W styczniu 1991 roku, kiedy na Litwie doszło do wystąpień społecznych przeciwko rządowi wspieranemu przez Związek Radziecki i nieuzbrojeni demonstranci otoczyli rosyjskie czołgi, Gorbaczow wezwał Aleksandra Jakowlewa( KGB) i zadał proste pytanie: „ Powinniśmy strzelać?”

  Jakowlew odparł, że jeśli choć jeden radziecki żołnierz wystrzeli choć jedną kulę w bezbronny tłum, władza radziecka będzie skończona. Gorbaczow podziękował mu i wydał wojsku rozkaz wycofania się.

 Jakowlew nie powiedział Gorbaczowowi tego, co pomyślał, opuszczając gabinet: że jeśli nie będą strzelać, władza radziecka również będzie skończona. Sprawy zaszły za daleko.

 Dzisiaj, kiedy Krym wszedł w skład Federacji Rosyjskiej, „Zielone Ludziki” przestały być anonimową samoobroną, a stały się częścią militarnych sił Putina.

 Problem w tym, że Ukraina, podobnie jak jej sojusznicy, nie uznała tego faktu, przez co  „Zielone Ludziki” nadal nie mają obywatelskiej przynależności.

Pat.

 Wygrać z Putinem, to tak, jakby pokonać trzy osobowości. Każda z nich jest potężna i niebezpieczna. 

Może jednak jest sposób i na Putina?

Horoskop: "Niechaj się strzeże mediumizmu we wszystkiej formie, unikając seansów spirytystycznych i hipnotycznych."

 Tylko, jak zahipnotyzować smoka, który ma trzy pary oczu?

Cytaty z książki Jonathana Brenta – „Wewnątrz archiwów Stalina”, oraz Horoskopu na każdy dzień, Jana Starży- Dzierżbickiego