Przypadek oczywiście

Na pewno nie będzie tak, że za chwilę z Platformy wyjdzie jakiś konserwatysta, który po 8 latach rządzenia zorientuje się, że rząd prowadzi złą politykę. Na pewno nie będzie tak, że w chwilę potem Donald Tusk uzna, że w tych warunkach jednak się nie da i rozpisze te przedterminowe wybory, które dziś tak twardo wyklucza.
To oczywiście czysty przypadek, że powstanie nowej partii zostaje ogłoszone w dwa dni po wyborach na Podkarpaciu, które pokazały, że mało komu chce się iść w ogóle głosować, ale jak już komuś się chce, to niekoniecznie zagłosuje na Tuska. A choć kryzys się ponoć skończył, to przecież tylko w przemówieniu premiera i nigdzie indziej. Za rok, czy za dwa lata nie stanie się raczej nic takiego, co pozwoliłoby cokolwiek odbudować. To ostatnia chwila, jeśli oczywiście trzymamy się jakichś demokratycznych pozorów.

Koalicja z SLD wydaje się być dla Platformy losem nieuniknionym, ale też przecież nie jakimś najgorszym. Niemniej o wiele ładniej wyglądać będzie po wyborach, zawarta „dla ojczyzny ratowania”, niż skrzyknięta teraz, dla ratowania co najwyżej koryta. A nowe wybory?
Nie wiem dokładnie, ile by trzeba było na nie czasu, ale powiedzmy, że udałoby się zorganizować je na początku roku. Czynnik niesprzyjający – zima. Ale ile sprzyjających! Za chwilę Solidarność ruszy na Warszawę. Potem spotkanie na szczycie narodowców, alterglobalistów i zwykłych, acz nieprzychylnych władzy patriotów, chcących świętować 11 listopada. Tyle razy straszyliśmy się, że władza szykuje jakąś większą awanturę i tej awantury nie było. Ale czy to znaczy, że nigdy już nie wydarzy się nic spektakularnego i bardzo nieprzyjemnego? A kto to zagwarantuje? 10 kwietnia 2010 poszedłem do kuchni, by zrobić nam jajecznicę na śniadanie. Wcale nie planowałem, że gdy włączę radio, posłucham jak to prawie na żywo ginie polski prezydent i cała delegacja. Tymczasem okazja pcha się sama w łapy i kto, jak nie pan premier, w trakcie kampanii wyborczej akurat, uratuje nas przed anarchią, całość dopełni zaś dobrotliwy pan prezydent, obecny dzięki telewizji przy każdym świątecznym stole? No chyba, że pójdziemy na skróty i uratujemy kraj przed anarchią bez wcześniejszych wyborów.

No, ale tak z pewnością nie będzie, bo przecież pan Jarosław Gowin po prostu w końcu wczoraj nie wytrzymał i powiedział dość. Tak mocno huknął przy tym pięścią w stół, że najbliższy długopis przesunął się o całe dwa milimetry.