Poprawiny po urodzinach

Zmuchnięto świeczki, torty zjedzono. „Sto lat!” już wybrzmiało, ale tu i ówdzie trwają poprawiny po jubileuszu gen. Jaruzelskiego. Ostatnio słyszałem jak Miller i Kwiatkowski wyśpiewywali hymny pochwalne pod adresem jubilata. Hymny, hymnami – śpiewać każdy może – ale to, jakie to bohaterskie czyny przypisywali swemu patronowi – przeraża.

To, że Ruscy mieli wejść pozostanie mitem założycielskim sekty miłośników stanu wojennego. Wbrew faktom, na przekór dowodom mit trwa i jest powielany przez beneficjentów takiej wizji historii i – co gorsza – kopiowany przez niedouczonych młodych, których to przecież coraz mniej obchodzi.

Rzecz w tym, że ja wtedy żyłem i się nie zgadzam mydlić mi oczu byle kłamstwem i blagą. O przyjaźni polsko-radzieckiej słyszałem odkąd pamiętam. Zanim dorosłem i zanim zrozumiałem, kto był Piętaszkiem, a kto Robinsonem minęło parę lat i heglowski podział na panów i niewolników dotarł do mnie w chwili gdy Pan (Jaruzelski) postanowił niewolników zakuć w kajdany stanu wojennego tylko dlatego, żeby jemu większy Pan (Sowieci) pozwolili nadal panem się nazywać.

Któryś z dwóch biesiadników (chyba Miller) był na tyle bezczelny, że przytoczył jakąś analizę CIA, z której wynikało iż skutkiem interwencji sowieckiej mogło być 200 tys ofiar po polskiej stronie, więc te kilkaset, które stan wojenny pochłonął to mniejsze zło, a rezoner Kwiatkowski dorzucił, że przecież generał przepraszał wielokrotnie …

Nie zaklnę tylko dlatego, że może kiedyś jakiś młody czytelnik to przeczyta, choć wiem, że powinienem. Nasz największy przyjaciel miał wyrżnąć dwieście tysięcy Polaków?! I za to, że nie wyrżnął mamy Jaruzelowi dziękować?
Kto go upoważnił do pielęgnowania przez lata takiej formy przyjaźni? Czy to czasem nie zdrada? Czy służalstwo wobec takich przyjaciół to nie hańba?

No i kiedy kłamał: czy wtedy, gdy narodowi wciskał przez lata, że ktoś zdolny do anihilacji ludności dużego miasta w Polsce to prawdziwy przyjaciel, czy wtedy, gdy straszył, że właśnie na to się zanosi?

W obu przypadkach, czy w każdym z osobna?
Oba są źródłem hańby.