Ukłony dla Pani Marty

W dyskusji o kondycji PIS, która toczyła się ostatnio na NP nie brałem udziału, no cóż, muszę to napisać … z braku kompetencji. Partyjne zawiłości są mi całkiem obce, a głosy w debacie mnie onieśmielały. Wprawdzie parę razy palec zaświerzbił by stuknąć w klawiaturę, ale refleks nie ten – co rusz ktoś mnie wyprzedzał, komentując celniej i mądrzej niż mógłbym to zrobić.

To nie kokieteria: naprawdę uważam, że taka dyskusja jest Polsce potrzebna, bo Polsce potrzebne jest silne Prawo i Sprawiedliwość. Nie chcę nikogo oceniać, zakładam dobrą wolę wszystkich dyskutantów i nawet gotów jestem uznać, że „świeże spojrzenie” niektórych newcomers było autentycznie świeże. Wiele głosów zarówno za i przeciw modernizacji wizerunku PIS mogę przyjąć za słuszne, ale przy założeniu, że siła medialna wypowiedzi blogerów jest jaka jest, można się spodziewać, że ten wizerunek będzie jaki będzie, a nasz wpływ niewielki.

Z tych samych powodów nie oczekuję, że to, co napiszę odbije się echem, ale nie mam wcale takich ambicji – bardziej mi zależy skonfrontować moją opinię z Waszą, żeby nie przegapić tej słomki, która nam pomoże złamać grzbiet PO.

Uważam mianowicie, że bardzo jest nam potrzebna obecność w polityce pani Marty Kaczyńskiej.

Wiem, wiem, sama się nie kwapi; już czyhają na nią zastępy hien, pisanych z wielkich „H” i małych „ch”. Oni się jej boją – to widać jak na dłoni. Im bardziej się boją, tym z większym wyprzedzeniem i w obrzydliwszy sposób próbują tej obecności zapobiec. Nie będę dawał przykładów – sami znacie co bardziej obślinionych gburów z pierwszych i ostatnich szpalt i wielu ekranów.

Z szacunku dla pani Marty jej przecież należy pozostawić wybór, czy znajdzie siłę by znów zmagać się z nachalnym chamstwem. Mam jednak nadzieję, że tym razem, znajdzie pośród tych, którzy pamiętają jej ś.p. ojca, wielu, wielu obrońców.

Już mi się marzy, jak odpadają w zetknięciu z jej charyzmą, wypindrzone – excusez le mot – parytety, czy inne girlaski pląsające w towarzystwie - znów excusez … różnych panów z PO.

Rzecz w tym, że pani Marty nikt nie musi promować, wystarczy by była jaka jest. Nigdy nie widziałem jej na żywo, widziałem i słyszałem parę razy w mediach – wystarczy bym mógł powiedzieć, że byłbym dumny gdyby moja córka umiała się zachować z jej godnością i taktem. Wierzę, że wielu z nas myśli o niej podobnie …

Pamiętam taki moment, o którym wspomniałem tu kiedyś w refleksjach po zeszłorocznym, wrześniowym marszu: uderzające, że ten tłum ludzi w niczym nie przypomina zidiociałych mocherów i niedorozwiniętych kmieci, wizerunku zostawionego nam w spadku po kabaretach Olgi Lipińskiej. Szedłem z nimi i byłem dumny, że mogę się znaleźć wśród szlachetnych, godnych ludzi, wśród których pani O. L. trudno byłoby znaleźć miejsce …

Jestem pewien, że miejsce pani Marty Kaczyńskiej jest w ich pierwszym szeregu, tuż za stryjem, Jarosławem, idącym na czele.