Społeczności internetowe to wartość wyjątkowa

 

 

Z tym „lepszym” stosunkowo najłatwiej się rozprawić, bo nie zawsze to, co nowe lepszym jest. Komunizm, faszyzm, nazizm były to nowe ideologie, które w XX w.. Miały ulepszyć i poprawić tzw. skostniały, kapitalistyczny i niesprawiedliwy świat. Jak ulepszyły i poprawiły nikomu dzisiaj nie ma potrzeby tłumaczyć.

 

Są jednak zjawiska, tchnienia nowoczesności, które faktycznie tworzą nową jakość i te, jako konserwatysta zawsze poprę - chociaż, nie z każdego z powodów osobistych będę sam chciał korzystać.

 

Mam tu na myśli portale społecznościowe, które od 2-3 lat bardzo dynamicznie zaczynają pączkować w Internecie i ulepszać życie realne. W epoce zatomizowania się społeczeństw i zerwanych więzi międzyludzkich spowodowanych przez telewizję, która dała indywidualny i powszechny dostęp do informacji i rozrywki każdemu bez ruszania dupy z domu, oraz w epoce komputerów i Internetu, który odseparował od siebie ludzi nawet w ramach tego domu (rodziny) na szczęście pojawił się ratunek dla rozmontowywanych społeczności.

 

Już niemal zatraciliśmy potrzebę wyjścia do znajomych, do teatru, na tańce, na piwko z przyjaciółmi, na spacer i piknik rodzinny. Ludzie zaczęli wychodzić z założenia: po co się fatygować i spotykać jeżeli żadną informacją nikogo nie zaskoczymy, bo wszyscy maja dostęp do tych samych źródeł? Po co spędzać czas na biesiadach i urządzać przyjęcia, jeżeli można pograć w Tetris, strategię lub strzelankę w domu - co jest o wiele bardziej ciekawe i rozrywkowe? Po co się męczyć i ruszać nogami, gdy tyle w necie pasjonujących blogów, artykułów, newsów i wesołych komentarzy? Już nawet nowy dowcip prędzej przeczytamy w poczcie e-mail niż usłyszymy od kumpla.

 

Co prawda jeszcze z uczuciem zazdrości słuchamy jak mama, babcia, wujek wspominają: kiedyś to były rauty i imprezy, kiedyś ludzie byli inni, spotykali się, pomagali sobie wzajemnie. To były czasy...

 

 

Lenistwo, zblazowanie, tania rozrywka wzięły górę. Bo można wprawdzie na wstecznym dojechać z Pruszkowa do Warszawy, ale „PO CO ?”.

 

Wydawało się już, że taka jest kolej rzeczy wymuszona rozwojem techniki. Że już na zawsze zamknęliśmy się w swoich norach, przestaliśmy dbać o utrzymywanie znajomości, nie wiemy, kto mieszka przez ścianę, co teraz robi nasza ciocia-staruszka, czym się pasjonuje koleżanka z pracy i jakie są losy ludzi, z którymi kiedyś "cośtam cośtam"...

 

 

Człowiek jest istotą stadną i potrzeba uczestnictwa w stadzie i poznawania nowych ludzi okazała się silniejsza. Na początku były to tylko erzace kontaktów, generowane przez sieć: jakieś dyskusje pod artykułem na Onet czy WP, flirciki internetowe, szybki niezobowiązujący seks pomiędzy „Słodką Jagodą” a „Herosem X”, kupię-sprzedam na Allegro oraz wspólna wyprawa na smoka w WOW lub udział w sojuszu na OGAME. To jednak z czasem, gdy przestało być nowością uzmysławiało, że nie wypełnia potrzeby ducha, że wciąż stajemy się coraz bardziej samotni, nieznani i niespełnieni. Życie, nawet pełne sukcesów, nie cieszy, gdy nie mamy z kim się nimi podzielić i nie wypełniamy go wartością dodaną, wymierną oraz namacalną także w realnym otoczeniu.

 

Portale społecznościowe juz wtedy wprawdzie istniały, ale trafiały wciąż do względnie wąskiego GRONA odbiorców, ludzi najlepiej otrzaskanych z siecią. Byli to, więc głównie ludzie bardzo młodzi lub specjaliści i menagerowie mający potrzebę dyskusji oraz nieuznający klikania za stratę czasu.

 

Wszystko zmieniło się od boomu związanego z portalem Nasza-Klasa. Trafił on, celnie w potrzebę powrotu do źródeł, odnalezienia starych znajomości, zderzenia sentymentów sprzed lat z teraźniejszością. Rozjechaliśmy się, bowiem wszyscy. Kobiety - koleżanki z klasy pozmieniały nazwiska, miasteczka wyemigrowały do miast, miasta do metropolii a ludzie z metropolii do Wielkiej Brytanii. Zamiast klikać w googlarkę imię i nazwisko starego kumpla i liczyć, że jakimś trafem coś na jego temat gdzieś w sieci jest, dostaliśmy do ręki narzędzie, portal społecznościowy, w którym większość z nas odnalazło się na wzajem. Modne i konieczne stało się tam być. I to bez względu na wiek, mało tego, czym wiek bardziej zaawansowany tym radość ze „znaleziska” z odbudowanego kontaktu większa. Ta społeczność internetowa jako pierwsza w Polsce trafiła pod strzechy. Odnalezienie Kazia i Joli z IIIb z naszych Pypów Małych przestało być cudem typu „góra z górą”. Nawet, jeśli z klasy nie wszyscy się zarejestrowali, bo nie ma tej Joli właśnie, to Madzia lub Krysia będą i tak wiedziały, co się z nią dzieje, bo ktoś jednak kontakt z nią utrzymał.

 

 

Nasza-Klasa przetarła szlak dla portali społecznościowych, nauczyła ludzi zewsząd, że jest możliwość skontaktowania się z każdym a nawet zbudowania więzi, która inaczej by nie zaistniała. Więc nie tylko sentymenty typu kumple z wojska, ale i przełamanie sąsiedzkich lodów (pogadamy w sieci a potem umówimy się na grilla w ogródku), odnalezienie takich jak my pasjonatów polityki, fizyki, poezji, koni, chomików czy historii.

 

 

Portale społecznościowe zaczynają naprawiać to, co zepsuła telewizja, wyścig szczurów oraz komputeryzacja i Internet w swojej wczesnej fazie. Są wartością dla odbudowującej się społeczności tak wielką jak blogosfera dla wolności słowa. Jeżeli Blogosfera jest dzisiejszym Gutenbergiem dla kultury i informacji to Portale Społecznościowe są współczesną pocztą, telefonem, festynem i kolorowym jarmarkiem w jednym. Przy tym, nawet portale randkowe mniej już zaczęły zastępować ówczesny burdel a bardziej biuro matrymonialne.

 

Przy tym jest to dopiero wczesna faza rozwoju. Zaczynają trafiać do nieprzekonanych i zaspokajają coraz bardziej wyrafinowane i praktyczne potrzeby. Juz nie tylko sentymenty i hobby, ale także szukanie pracy, realizowanie swoich zawodowych ambicji, pomaganie sobie na wzajem, wspólne inicjatywy społeczne (a nawet polityczne) omijanie dzikich zapędów fiskusa i szkodliwych ograniczeń prawa autorskiego.

 

Być może już niedługo pojawi się kolejny portal, który trafi pod strzechy i warstwy społeczne, które nie kojarzą nam się jeszcze z Internetem. Czy to będzie coś dla rolników (kwestia atrakcyjnej dla nich propozycji) czy dla robotników lub rzemieślników - dając nie tylko szansę na poznanie się, konsolidację grupy, ale i dorobienia sobie? - Tego nie wiem.

 

 

Bo być może to właśnie te nowe portale społecznościowe uratują nas w przyszłości przed kryzysami gospodarczymi, mistyfikacją postpolityków, hegemonią informacyjną telewizji, spłyceniem kulturowym, tumiwisizmem obywatelskim oraz deprechą samotności.