Spacer w obcym mieście w powyborczy poniedziałek…

Wczoraj, czyli w powyborczy poniedziałek - po raz pierwszy od wielu lat poczułem się obco w swoim mieście. W sklepie nikt nikomu nie patrzył w oczy, nikt nie narzekał, że drożyzna: ludzie z zapełnionymi siatkami szybko opuszczali sklep, nie zamieniając nawet słowa z kasjerką... Obcy ludzie, obce miasto. 

Wrzuciłem zakupy do bagażnika i ruszając, otworzyłem radio. Właśnie pan Kuba w Trójce prowadził swój program, do którego zaprosił ekonomistów Zubera i Rybińskiego. Nie zdziwiło mnie, że w powyborczy poniedziałek Trójka nagle przypomniała sobie o kryzysie, choć jeszcze przed wyborami miała tu być Zielona Wyspa z perspektywą 300 miliardów złotych. O ile oczywiście wygra PO. No i wygrało….

Ale w ten powyborczy poniedziałek, W Trójce już całkiem odważnie padały propozycje o podniesieniu wieku emerytalnego i likwidacji płacy minimalnej, dzięki czemu będzie nam się żyło jeszcze lepiej niż przed wyborami. Na komentarz jednego z radiosłuchaczy, że za minimalną płacę 1500 złotych nie da się wyżyć w Polsce, ekonomista Zuber zaripostował, że 1500 złotych w Warszawie nie jest równe 1500 złotych w Bieszczadach, za które to pieniądze można tam spokojnie wyżyć. Tylko jeden radiosłuchacz zaprotestował mówiąc, że jest to próba osadzenia ludzi w skansenach za 1500 złotych, skąd nigdy Warszawy nie zobaczą – nie mówiąc już o Europie. Ale pan Kuba ten komentarz przytomnie pominął, drążąc nadal kwestie wysokich kosztów pracy jakie ponoszą przedsiębiorcy w Polsce.

Posłuchałem jeszcze prof. Rybińskiego, który jak mantra - bo bez skutku - opowiada o tym, że od kryzysu nie uda nam się uciec, mimo zaklęć rządzących. Tzn.  rządzących przed wyborami i wybranych do rządzenia po niedzielnych wyborach… Przełączyłem potem radio na muzykę, ze świadomością, że od powyborczego poniedziałku, społeczeństwo na wszystko już się zgodzi, skoro wybrało Tuska i Platformę. Bo taka jest niestety cena dobrowolnego poddania się procesowi pacyfikacji. Ale i na tej stacji wkrótce przeszli do wiadomości, czyli do wyników wyborów. Dowiedziałem się, że na wybory nie poszło ponad 50% elektoratu, a tak, jak czarnym koniem okazała się partia Palikota, to jeszcze czarniejszym okazał się wybór pederasty Biedronia, transwestyty z Krakowa i towarzysza Millera w Gdyni. Do senatu nie weszli zaś Andrzej Gwiazda z Gdańska i Zbigniew Romaszewski z Warszawy. Za to wszedł tow. Borowski – ulubieniec wykształconych mieszkańców z dużego miasta, jakim jest niewątpliwie stolica.

Hm, pomyślałem – tego wszystkiego nie udało by się zrobić Jaruzelskiemu i to nawet siłą, a teraz naród z własnego wyboru wykasza dawnych opozycjonistów… Ale czy to jeszcze Naród ? A może... to tylko jakaś zbieranina ludzi, którzy już się szykują, by wyjechać w Bieszczady, by przeżyć za te 1500, wiernie jednak głosując na partię i jej wodza, by czasami także do Bieszczad nie dotarł program „Polska w budowie” ? 

Tak dotarłem do poczty, gdzie stanąłem w kolejce obcych mi ludzi. Takiego uczucia nie zaznałem nawet wtedy, gdy pracowałem zagranicą. Patrzałem na obojętne twarze, na których nie rysował się żaden przejaw radości z sukcesu partii, na którą zapewne wczoraj głosowali, albo w ogóle olali wybory. W tym momencie zadzwoniła moja siostra, przybita tym, co się stało w niedzielę…

- Nie martw się – powiedziałem. – Skoro społeczeństwo samo sobie wybrało bat na tyłek, to widocznie jest mu z tym dobrze. Ludzie widać cieszą się, że są podwyżki, wyższe podatki i że zabrali im emerytury – zadrwiłem sobie. - Zapewne, wszystkim się żyje lepiej, więc nie ma co się martwić ! – powiedziałem normalnym głosem, pośród milczącej kolejki osób, o twarzach bez żadnego wyrazu. Nikt nie spojrzał w moją stronę, jakby tej rozmowy w ogóle nie było. Scena - niczym z filmów do powieści Orwella.

Wracając do domu, dowiedziałem się jeszcze z radia, że od 1 stycznia gwałtownie wzrosną ceny ropy, benzyny i gazu. Jakiś ekspert wypowiadał się, że Unia wprowadza wyższe akcyzy, a „znając problemy finansowe Polski, to zapewne i polski rząd coś dorzuci do akcyzy” – podsumował ekspert – też bez żadnych emocji, a raczej z nutą rezygnacji w głosie… - No proszę, jak długo czekano z tą wiadomością – pomyślałem. – Aż do powyborczego poniedziałku, żeby ludność mogła w spokoju i powadze oddać głos na wybrańców Donalda…

Jutro już nawet radia nie włączam. Idę poszukać jakiś plecak, traperki i śpiwór, a na dworcu zapytam o połączenie kolejowe z Bieszczadami. Ponoć PKP na wniosek min. Grabarczyka uruchomiła dodatkowe połączenia z Bieszczadami na okres jesienny. Jest wyjątkowo wielu chętnych, jak na tę porę roku….