Donald Tusk po czterech latach tańca na lodzie…

Taniec na lodzie, to dla większości społeczeństwa podstawowa rozrywka. Władza nigdy więc na tańcu na lodzie nie oszczędzała, a prawdziwy rozkwit tanecznictwa lodowego, notujemy od czasu objęcia rządów przez Donalda Tuska, który przecież zapowiedział, że każdemu będzie się żyło lepiej. A nic tak Polakowi nie robi lepiej, jak kawał dobrej rozrywki w rodzaju programu „Gwiazdy Tańczą na Lodzie” lub programu pt. „Taniec z Gwiazdami”. Oczywiście – w roli „gwiazd” występują rodzimi celebryci, wylansowani przedtem przez te same telewizje po to, by któregoś dnia mogli wystąpić w tańcu na lodzie, jako „gwiazdy” właśnie.

Komuna zatem by nie upadła, gdyby nie upadek tanecznictwa lodowego, za sprawą łyżwiarza figurowego Grzesia Filipowskiego, który po osiągnięciu największego sukcesu w czasie mistrzostw świata w 1989 w Paryżu, gdzie zajął trzecie miejsce – po tym już tylko upadał, co przypieczętowało upadek komuny w Polsce. Gdyby propaganda PRL-u wpadła wtedy na genialny pomysł telewizyjnych programów, w rodzaju dzisiejszego Tańca z Gwiazdami – PRL trwałby nadal i nadal wszyscy byliby zadowoleni…

Ale kto wtedy – w końcówce lat 80-tych zdobyłby się na odwagę, by skonstruować telewizyjne pary taneczne w rodzaju: Czesław Kiszczak- Janina Paradowska, czy też znanej w PRL-u pary żurnalistów, czyli Mieczysław Rakowski i Monika Olejnik ? Wtedy, było to nie do pomyślenia. Więc pewnie dlatego Paradowska i Olejnik zdecydowały się na karierę solistyczną na lodowisku III RP i mimo widocznego upływu czasu, nadal zdobywają wysokie notowania jury, a mówiąc po naszemu – żurrii…

Naród, oglądający z zapartym tchem tańce na lodzie, siłą rzeczy poznał tajniki oceny par tanecznych, według wzorca takich jurorów, jak Doda, Iwona Pavlovic, Beata Tyszkiewicz, czy też Zbigniew Wodecki. Wiadomo więc, że w tańcu na lodzie najbardziej się liczy „wrażenie artystyczne”, a nie „zawartość techniczna” programu. Nic zatem dziwnego, że ten Naród, gdy tylko może korzysta z wyuczonych wzorców, co ostatnio odnotował OBOP, publikując ocenę Donalda Tuska po ponad trzech latach jego występów przed kamerami telewizji.

Donald Tusk otrzymał więc od Narodu najwyższą notę za „ogólne wrażenie artystyczne”, gdyż jest sympatyczny, przystojny i inteligentny, wg. narodowego jury. Niestety - Tusk dużo mówi, a mało robi, a na jego słowach nie można polegać. Czyli „wartość techniczna” programu Tuska jest na dwóję, skoro nasz czołowy łyżwiarz figurowy „mówi niejasno i unika konkretów”, nie potrafi dokończyć tego, co zaczął i "wszystko mu się rozłazi w rękach". 

Jurorzy przecież pamiętają, jakie to wspaniałe ewolucje zapowiedział Donald Tusk w swoim programie tanecznym i że nie potrafił często nie tylko dokończyć, ale nawet zacząć tego, co obiecał… Niestety dla Tuska, już taki Pudzian został lepiej sklasyfikowany w tańcu na lodzie, choć przed programem zapowiedział, że nie potrafi tańczyć, a tym bardziej na lodzie… Pudzian – mimo to – dostał znacznie wyższe noty za „wrażenia artystyczne” niż Donald Tusk, takoż i za „zawartość techniczną” programu. Bo przecież z Pudziana można było się pośmiać bez groźby, że o 6-tej rano pojawi się w naszym mieszkaniu zbrojna brygada ABW, lub – mająca nas na podsłuchu policja - wlepi nam mandat za obrażanie premiera Najjaśniejszej.

Dlatego wszystkie noty za jazdę figurową Donalda Tuska oscylują wokół 6-7 punktów, co absolutnie nie gwarantowałoby przejścia do drugiej rundy programu „Gwiazdy Tańczą na Lodzie” lub „Taniec z Gwiazdami”. Ale z takimi notami można się ślizgać kolejne lata na stołku premiera III RP, choć z „ogólnych wrażeń artystycznych” pozostaną nam tylko wspomnienia sprzed czterech lat. Wystarczy tylko spojrzeć na dzisiejszą, ponurą facjatę Tuska, by się przekonać, że w naszym tańcu na lodzie żarty się już dawno skończyły. Tu już Pudzian nie pomoże…