Że D. Tuskowi nie zależało na Polsce - było wiadomo od 13 lat

          1 grudnia 2010 r. zamieściłem niżej przytoczony wpis pt. "Premier asekurant":

          "Tarcza antyrakietowa pozbawiłaby Rosję znaczenia jako mocarstwa atomowo-rakietowego; są to słowa przedstawiciela rosyjskiego establishmentu, potwierdzają to, o czym wiedzieli niektórzy politycy z Prezydentem Lechem Kaczyńskim na czele i specjaliści wojskowi. Nie wiedział o tym, albo mu na tym nie zależało Tusk ze swoim ministrem spraw zagranicznych.

         Po dojściu do władzy rząd PO włączył wsteczny bieg w procesie przygotowania i instalowania tarczy. Znane są wysiłki Prezydenta L. Kaczyńskiego, jego walka o tarczę i wredne poczynania Sikorskiego (uzgodnione z Tuskiem) w tej mierze. Tusk wypowiadał się, że przecież Polsce nikt nie zagraża - jakbym słuchał Ksawerego Branickiego na posiedzeniach Sejmu Czteroletniego - ten sam infantylizm.

          Teraz Tusk, w obawie przed kompromitującymi go dokumentami, które częściowo już wypłynęły - dotyczącymi tarczy antyrakietowej - wypowiada się w sposób asekurancki, że sprawa tarczy antyrakietowej została rozstrzygnięta ponad naszymi głowami. Wyobraża sobie, że Polacy nie pamiętają, że to strona amerykańska starała się proces budowy tarczy przyspieszyć, nawet jeszcze w początkowych miesiącach administracji Obamy.

           Obecne wykrętne (najłagodniej mówiąc) wypowiedzi Tuska mają przykryć niezmiernie smutną dla Polski prawdę; mianowicie - premier okazał się kunktatorem pozbawionym wyobraźni i możliwości przewidywania, który wszystko przegrał; to bardzo źle. Druga możliwość, to premedytacja w takim a nie innym działaniu premiera, to by znaczyło, że nie zależy mu na rozwiązywaniu najbardziej istotnych spraw z punktu widzenia polskiej racji stanu - to jeszcze gorzej."

          Innymi słowy - jakiego mieliśmy premiera  - było wiadomo dla myślących Polaków, którzy znają historię, którzy wiedzą gdzie jest usytuowany wróg Polski. Późniejszy okres, kiedy obserwowaliśmy poczynania D. Tuska - upewnił nas ostatecznie, czyje interesy on ma na względzie i komu sprzyja. Napisałem kilkadziesiąt (może nawet kilkaset) artykułów demaskujących tego niemieckiego emisariusza. Dziwimy się, skąd biorą się jego poplecznicy, skąd duże jednak poparcie dla partii, która interes narodowy stawia o wiele niżej od osobistych karier, od szybkich srebrników spływających głównie od bogatego sąsiada z zachodu. 

          To nadzwyczaj przykra sprawa; może w końcu za sprawą "serialu" pt. RESET przejrzą na oczy ludzie nie do końca jeszcze splamieni narodową zdradą....