Czy Chiny przegonią Zachód ?

Polityka globalna zdominowana jest przez jedną kwestię: czy Chiny prześcigną Zachód i zdobędą globalną hegemonię ?

Zanim jednak spróbuje się udzielić odpowiedzi na to pytanie, warto zastanowić się nad historią rozwoju Zachodu i Chin i postawić inne pytanie wynikające ze znajomości tej historii. Dlaczego Chiny, mimo wielkiego rozwoju, w którym wielokrotnie, pod pewnymi względami,wyprzedzały Zachód, rozwoju potwiedzanego rozmaitymi wynalazkami, zawsze po pewnym okresie czasu, cofały się i nie były w stanie wcześniej przegonić Zachodu ? 

Tu warto poruszyć kwestię natury ludzkiej i jej elementów i spojrzeć na to jak te elementy były rozwijane w kulturowym systemie zachodnim i w systemie chińskim.ac

Zachód rozwijał indywidualizm. Czy to w Grecji czy w Izraelu, wielkie znaczenie przypisywano jednostce - Achilles, Herakles, Odyseusz, Aleksander Wielki, Sokrates, Platon, Arystoteles, David, Salomon, prorocy. Potem chrześcijaństwo zaakcentowało rolę relacji wolności w pakiecie natury ludzkiej i to uprawomocniło rolę jednostki i zdynamizowało rozwoju Zachodu.

Jednostka stała się asertywna, broniła swojego zdania i przy nim obstawała, swoje zdanie rozwijała w postaci teorii i w swoim zindywidualizowanym bytowaniu.W efekcie nastąpiło zróżnicowanie teoretyczne i światopoglądowe, rozwinęło się myślenie analityczne, powstały szkoły i uczelnie. Między jednostkami trwała konkurencja co do wiedzy i co do statusu społecznego. Indywidualizm stał się cechą konstytutywną cywilizacji Zachodu.

W Chinach działo się inaczej. Zaakcentowano element wspólnotowy natury ludzkiej, co wykluczyło indywidualistyczny radykalizm w postawach, a celem była społeczna harmonia. Zabrakło więc elementu dynamizującego rozwój w postaci konkurencji i różnorodności ideowej. Chińczycy popełnili błąd - nie wzięli pod uwagę, że element wspólnotowy w naturze ludzkiej odgrywa rolę przeważającą w stosunku do czynnika indywidualnego i jego dalsze wzmacnianie jest niekorzystne dla rozwoju. a korzystne dla zachowania status quo..