Światowy Dzień Kota

Miałam ich mało ale na długo. W sumie było ich tylko cztery -  Pimpek, Sir Chocho, Mme Gigi i Lady Karolina. Na zdjęciu zbiorowym brakuje Pimpka, ale Sir Chocho był jego kopią jako wygląd i charakter.  Pimpek był kotem mojej Mamy i Taty, byłam oseskiem gdy Tata znalazł go lesie, obrastającym Biskupią Górkę, też oseska i prawie trupka. Dzikus ożył ale najpierw wybrał schowek w piwnicy.Po 1-2  miesiącach dobrej wałówki i mleczka...przeprowadził się do łóżeczka niżej podpisanej i stał się jego strażnikiem i towarzyszem zabaw głównej lokatorki. Potem jego ulubionym miejscem leniuchowania był wózek dla lalek, a gdy contessa zaczęła grać na skrzypcach... regularnie wylegiwał się w ich futerale gdy ćwiczyła gamy i etiudy. Potem Pimpek zamienił futerał na miejsce między kutym z żelaza świecznikiem i popiersiami Chopina i Beethovena, pyszczących się z wysokości czarnego pianina, pamiętającego czasy króla Cwieczka. To był ogromny kocur i dzielnicowy rozrabiaka - w dzień spał, na noc wychodził na randki i na łowy. Szczurołap przedni - mieliśmy mały ogródek, w którym  Tata eksperymentował na pomidorach. Raniutko gdy wychodził je polewać,  między rzędami sadzonek leżało ułożonych elegancko w rządku  po kilka zagryzionych szczurów (obok kamienicy były resztki niemieckich bunkrów i w ich labiryntach je łowił, albo dybał na nie przy oknie piwnicy sąsiada).  Pimpek regularnie przyprowadzał do ogródka swą progeniturę żeby się nią pochwalić. Miał 17 lat gdy przyszedł do domu, pożegnał się z każdym z osobna i wyszedł. Więcej go nie widzieliśmy....

Potem była pauza na koty "domowe"  bo akademik itd. choć wracającą do campusu  już kilka kroków za przystankiem tramwajowym "wyczuwała" mnie świta przynajmniej 5-6  egzemparzy gatunku felis i eskortowała do drzwi akademika by urządzać pod oknami kocią serenadę, dopóki nie dostanie swojej porcji. Potem była znów pauza bo... By zapewnić komukolwiek dom, samemu trzeba być "zadomowionym"... No i potem był Sir Chocho, kot po przejściach gdy miał inną właścicielkę. Znalazłyśmy go z córką zmielonego przez samochód, drutowanie łapy i obrażenia wewnętrzne, rok leczenia, operacje ale kocisko wyżyło. Po wypadku została mu lekko krzywo zrośnięta lewa tylna łapa i ubytek masy mięśniowej uda po okropnej infekcji,która właśnie o  mało co go nie zabiła.... Po chorobie  żył 11 lat, rozrabiał z córką, skakał za piłeczką na wysokość stołu w jadalni. Mądry, rozmowny i cwany.:):)

Potem było nic i nastała Gigi, też kot po przejściach ale nie takich ciężkich jak jej poprzednik. To była typowa kwoka domowa, matrona, na dodatek mało rozmowna i oszczędna w emocjach. "Obudziła się" gdy urodziła się Contesssina i Gigi okazała się najwspanialszą nianią, warowała przy dziecku niemal bez przerwy, przybiegała do domowników gdy mała się budziła ze spanka. Zabawne były chwile gdy  Contessina urzędowała na swym materacu, rozkładanym na podłodze do zabawy i raczkowania, a Gigi krążyła wokół niego i nie pozwalała Contessinie z niego zejść - normalnie wpychała ją spowrotem na plac zabaw. Gdy Contessina była na spacerze, kotka nie pozwalała ruszać jej łóżeczka - pluła i wyjeżdżała z pazurami, hehehe. Potem było jeszcze weselej gdy obie ganiały się po domu. Gdy Contessina wyprowadziła się na swoje, stwierdziła, że w swym domu też musi mieć kota, Młodzi usynowili małą kotkę z programu S.O.S. ale ta gdy podrosła zaczęła atakować Contessinę i kotka wróciła do programu. I wtedy napatoczyła się Karolina  -małe, zmarźnięte i głodne kocię, a tu już listopad (na foto - kotek w koszyczku na chleb, na fotelu i kanapie). Znaleźli ją młodzi na wycieraczce i przygarnęli... Okazała się prawdziwym skarbem - niania, guwernantka i pierwsza do zabaw z takim małym dzieckiem. Jak papugi nieodłączki są do dziś - razem jedzą, razem śpią, razem się bawią, a ulubioną zabawą jest zabawa w chowanego - Contessina się chowa i tylko trzeba Karolinę spytać - "Gdzie jest Contessina? Szukaj!" i kicia rusza sprawdzać schowki. Gdy już ją znajdzie np. za zasłoną, siada przed zasłoną i czeka. Jeśli Contessina siedzi cicho i się nie chichra, kotka czeka. Gdy Contessina nie wytrzymuje ze śmiechu - kicia puszcza łapę za zasłonę i wyciąga małą za sukienkę albo  porcięta, po czym statecznym krokiem, powiewając dumnie swym wiewiórczym ogonem udaje się na kanapę "odpoczywać", czyli Contessina ma znów się schować żeby zabawa trwała... Od  lata Karolina mieszka u mnie bo Gigi już nie ma (była z nami 13 lat) żeby nie siedzieć samej w domu całymi dniami i  tęsknić za Contessiną gdy tymczasem Contessina po przedszkolu  u babci czeka na rodziców.... Wszyscy są zadowoleni, ale najwięcej chyba właśnie Karolinka bo jest towarzyska, gadulska i w ogóle przylepka. Wyobrażam sobie co przeżywała zamknięta w pustym domu od rana do wieczora albo i na dłużej gdy młodzi zostawali u mnie na noc i tylko przeskakiwali na chwilę do domu by jej napełnić miseczki. Długo namawiałam i prosiłam córkę by ją przeprowadziła do mnie ale nie chciała, dobrze, że Contessina załatwiła sprawę twierdząc, że woli mieć jednocześnie i babcię i kicię, a nie po odzielnie. Córka coś tam mamrotała, że "o, buntujesz mi dziecko"  ale w końcu wpakowała Karolinę do klatki i przywiozła do mnie. Dziś chyba też jest zadowolona bo Karolinka nic a nic jej nie zapomniała i przy każdej okazji okupuje jej kolana i domaga się pieszczochania. 

Co do jedzenia - Karolina jest degustatorem i doskonałym "probierzem"  ile mięsa jest w mięsie czyli w wędlinach, w szynce, drobiu itd. Uwielbia pieczone mięsko i domaga się  spróbować wszystkiego co my mamy na stole, włącznie z  serami, ciastem, zajada pierniki i babkę z bakaliami, ciasto z szarlotki, inne desery i lody. Uwielbia oliwki.  W zasadzie krzywi się tylko na sałatki, jajka i... mięso kurczaka. My też się krzywimy na te kupne w  marketach kurczaki.... Podobnie jak Sir Chocho lubi przyłożyć się do bolących miejsc i porobić za analgetyk. Bezcenne!

Oczywiście przez dom przewinęło mi się kilka kocich gwiazd ale na tymczasowo, na dokarmienie i wyleczenie bo koty "tytułowe" nie znosiły intruzów i trzeba było bardzo uważać by nie doszło do spotkań I stopnia. Tylko czekały by dobrać im się do skóry i nie było zmiłuj się, takie zazdrosne, no!

Pozdrawiam Mruczki i ich właścicieli i sympatyków.

http://niezalezna.pl/94032-dziwaczny-wpis-krola-europy-kogo-mial-na-mysli-donald-tusk