Nie rozumiem ich świata :(

Marcin Dzierżanowski, Michał Krzymowski: Dzień po katastrofie smoleńskiej, w niedzielę wieczorem, w Pałacu Prezydenckim pojawiła się dziennikarka Radia Zet Monika Olejnik. Wzięła udział w różańcu odprawionym w prezydenckiej kaplicy. Po wyjściu z nabożeństwa przypomniała sobie, że od wielu miesięcy umawiała się z Lechem Kaczyńskim na kolację. Postanowiła, że tym razem to ona zaprosi na kolację współpracowników Lecha Kaczyńskiego. Wybrała znany warszawski lokal „Tradycja Polska" (…). Przed północą rozmowa w „Tradycji" zeszła na temat miejsca pochówku prezydenckiej pary. Przy stole siedzieli między innymi Paweł Kowal i Adam Bielan. – A co z pogrzebem? Macie jakiś pomysł? – spytała Olejnik. – Możliwości jest pewnie kilka...– Kowal zawahał się. Był zaskoczony, zaczął liczyć w myślach. – Na pewno archikatedra w Warszawie, na pewno Świątynia Opatrzności Bożej. Tylko że to na razie plac budowy. Na pewno Powązki, tam jest rodzinny grobowiec prezydenta. Ale wtedy to byłby prywatny grób. No i Wawel. Moim zdaniem to miejsce też należy rozważyć. – Wiesz co, Paweł? – Bielan się ożywił. Najbardziej podobał mu się wariant krakowski. – Ty się na tym znasz. Może zrobiłbyś na jutro notatkę z rozpisanymi czterema wariantami. No wiesz, jak takie uroczystości mogłyby wyglądać. Dobrze byłoby wypunktować plusy i minusy wszystkich miejsc. W poniedziałek rano machina ruszyła. Notatka Kowala była już gotowa a Adam Bielan i Michał Kamiński pojechali przekonywać Jarosława Kaczyńskiego .
Trzy dni po spotkaniu, które tak właśnie zrelacjonowali dziennikarzom Wprost jego uczestnicy miała natomiast miejsce, tym razem już oficjalna, rozmowa Moniki Olejnik z Pawłem Kowalem, rozmowa, którą dobrze zapamiętałam bo mną wtedy wstrząsnęła. To pogrzeb właśnie, a konkretnie "wawelskie kontrowersje", były głównym tematem przesłuchania jakie Olejnik urządziła wtedy Kowalowi. Osobom o mocnych nerwach polecam odsłuchanie nagrania, wrażenie jest jeszcze bardziej dojmujące. Poniżej kilka pytań jakie Monika Olejnik miała do Pawła Kowala cztery dni po katastrofie, a - jeśli wierzyć dziennikarzom Wprost - trzy dni po tym jak była świadkiem, a może nawet inicjatorką, rozmów o pogrzebie. I dobrze wiedziała jak się pomysł rodził.
Monika Olejnik: Panie pośle, pan prezydent wraz z małżonką mają być pochowani na Wawelu, kto jest autorem tego pomysłu? ... Mogę coś powiedzieć, ale mogę coś powiedzieć, metropolita krakowski wczoraj powiedział dziennikarzom, że sam jest decyzją zaskoczony .... Nie będzie to panu przeszkadzało, panie pośle, nie wiem czy to jest decyzja kardynała Dziwisza, proszę mi powiedzieć, czy to jest decyzja kardynała Dziwisza? ... Ale nie mówimy o zgodzie, tylko pytam czy to jest decyzja kardynała, czy on powiedział tak, zróbmy to na Wawelu, o to pytam, to jest strasznie ważne panie pośle....A ja panu powiem, co powiedział biskup Pieronek, dobrze: „Wawel, to też pewne tradycje. Ostatnie pochówki to gen. Sikorski, Piłsudski, w Katedrze leżą królowie, królowe, ale nie ma prezydenta, prezydenci są chowani w stolicy, a stolica została przeniesiona do Warszawy, to jest naturalne miejsce spoczynku prezydenta”. Prof. Zoll „Wawel to nekropolia, która jest zamknięta, historycznie zamknięta, nie róbmy już pochówku na Wawelu. Dla prezydenta Lecha Kaczyńskiego bardziej odpowiednia byłaby Świątynia Opatrzności”.... A nie czuje pan, że coś się stało, że prezydentura Lecha Kaczyńskiego różniła nas za jego życia, zostaliśmy połączeni po tej strasznej tragedii, tragedii 96 osób, które zginęły na pokładzie samolotu i teraz ta tragedia została przerwana w taki sposób, że będą komentarze, będą demonstracje...Może przeczytam prof. Krasnodębskiego z „Rzeczpospolitej” – „I wy miejcie odwagę pozostać sobą, już zaczęliście dzielić łupy i dobierać się do szaf, zróbcie kolejne „Szkło kontaktowe”, wyśmiejcie tę śmierć, wypijcie małpki, zaproście Palikota, Niesiołowskiego, krzyczcie cham, dureń, były prezydent Lech Kaczyński, wyśmiewajcie drwijcie...Tak, ja bym chciała wiedzieć i tak żeby opinia publiczna wiedziała, że to nie Jarosław Kaczyński był autorem tego pomysłu...Wie pan, ja już wylałam tyle łez i w studiu radiowym i w studiu telewizyjnym i w tych korytarzach radiowych i moi koledzy, że niech pan mi się nie każe powstrzymywać, dobrze i proszę nie wykorzystywać do tego nastroju panie pośle, naprawdę....Naprawdę, proszę nie wykorzystywać tego nastroju, bo tak się nie robi. Trzeba powiedzieć jasno, tak, zadecydowaliśmy my i będzie spokój, a nie że teraz będzie spór między księżmi a panem....Ja tylko chciałam żeby ktoś miał odwagę po prostu powiedzieć tak, to ja zadecydowałem, żeby tak powiedział kardynał Dziwisz, albo żeby pan powiedział - tak, to my zadecydowaliśmy wspólnie z bratem prezydenta. I to by mi wystarczyło, naprawdę .
***
Liczę na to, że do zacytowanego na wstępie fragmentu książki odniosą się w swoim czasie uczestnicy spotkania, i potwierdzą - lub nie - rzetelność tej relacji. Dopóki jednak nie ma zaprzeczeń, możemy chyba przyjąć, że jest ona zbliżona do prawdy. I właśnie wspomnienie tamtego wywiadu z Kowalem, nałożone na to czego się dzisiaj dowiaduję o rozmowie jakiej Olejnik była świadkiem trzy dni wcześniej, a w której i Kowal uczestniczył, potęguje u mnie poczucie wyobcowania z ich - dziennikarzy i polityków - świata. Bo jeśli było tak jak piszą dziennikarze, to rozmowa Olejnik z Kowalem nie miała prawa tak przebiegać. Z obu stron, dodajmy. Nie rozumiem tego, nie wiem czego bardziej - cynizmu Olejnik, czy bezradności Kowala wobec niego. Przez blisko rok żaden świadek tamtych rozmów nie stanął publicznie w obronie Kaczyńskiego, pod którego dom jeszcze przed pogrzebem skrzykiwali się internauci, żeby mu wykrzykiwać co myślą o wawelskim pochówku jego ukochanego brata. Nie rozumiem tego świata i nie chcę zrozumieć.
Nie liczę niestety, że któryś z uczestników tamtych narad pogrzebowych sam wyrwie się do odpowiedzi i opowie jak wyglądały tamte rozmowy, jaki był udział w nich Olejnik, i co wiedziała gdy z takim zaangażowaniem usiłowała wydusić z Kowala, że Wawel to pomysł Kaczyńskiego. Nie liczę też na dziennikarzy, choć naprawdę uważam, że ten wątek należałoby dokładnie wyjaśnić. Nie dlatego, że ustalenie autora pomysłu z Wawelem jest jakoś szalenie istotne, ale dlatego, że pełna wiedza o tym jak naprawdę było, zestawiona z tym jak wtedy zachowali się ci co o tym wiedzieli, polityczne (i nie tylko) elity, pozwoli nam lepiej zrozumieć jaka jest moralna kondycja tych, którzy kształtują nasz obraz rzeczywistości. Jakby ktoś jeszcze miał wątpliwości.
Rozmowa Olejnik z Kowalem