Jaka wspaniała katastrofa

Drodzy Państwo, jedna rzecz jest pewna, jeśli tylko uda nam się podnieść głowę znad talerza czy oderwać od zabawy gadźetami. Doświadczamy czegoś wyjątkowego w dziejach świata. Z jednej strony nauka i technologia zaszły niewiarygodnie daleko, ale, z drugiej strony, okazuje się, że natura ludzka ani myśli podążać za nimi. Z tą nauką i technologią też dzieją się dziwne rzeczy bo technologia, zamiast polepszaniem produktów,  zajmuje się ich celowym postarzaniem i pogarszaniem, żeby utrzymać koniunkturę, a nauka jest kolonializowana przez takie dziwne ruchy jak genderyzm i poprawność polityczna. Zamiast przemysłu zaczęto zaś rozwijać... spekulacje finansowe.

 

Możemy więc być świadkami i to uczestniczącymi, wspaniałej katastrofy i może to ta wspaniałość i globalny zasięg sprawiają, że niektórzy, jak choćby, żeby daleko nie szukać, strażnik żyrandola, biorą ją za postęp. Tempo jest zaiste postępowe, wręcz geometryczne. Coś podobnego, jak słynna gorączka tulipanowa w Holandii w XVII w., ogarniało ludzi także  w przeszłości, ale na mniejszą jednak skalę. Żeby był postęp neleży pielęgnować tradycję kulturową, by na jej bazie kumulować kolejne osiągnięcia. Tymczasem lew-lib głosi wszem i wobec odcięcie się od korzeni. Żeby było śmieszniej, lew-lib głosi także prymat indywidualizmu nad wspólnotowością. Wychodzi jednak z tego odwrotność - krańcowa dezindywidualizacja osoby multiplikująca klony.

 

Garstce opętańców, głupców i zboczeńców występujących w ogranych literacko, kulturowo rolach uczniów czarnoksiężnika czy też szczurołapów, udało się zaczarować rzesze buractwa i lemingów, którzy podążają za nimi w owczym pędzie, w upiornym pochodzie. Podążąją za oszustami, sprzedawczykami i zdrajcami, którzy ogrywają swoje dawno napisane role Targowicy z zupełnym chyba brakiem świadomości, że wleźli w stare, cudze buty. I ten brak świadomości swojej roli połączony z kosmicznym wręcz zadufaniem i zaślepieniem jest chyba ich najbardziej charakterystycznym znakiem rozpoznawczym. Oraz ta skłonność do karmienia się iluzjami i życia w matrixie.

 

Tu by się przydał nowy Szekspir. Ale czy ktoś na miarę Szekspira miałby ochotę zajmować się takim buractwem, które jest silne wyłącznie swoją masowością i siłą zmultiplikowanej głupoty ? Szekspir zajmował się ludźmi kontrowersyjnymi, ale mającymi cele i marzenia, dążącymi konsekwentnie do ich realizacji i podlegającymi wpływowi realnych, autonomicznych uczuć, które trudno dostrzec w tym buraczanym tłumie.

 

Dopiero co, wczoraj nieledwie, doświadczyliśmy hekatomby ofiar dwóch nieludzkich systemów, a tu proszę, po paru dziesiątkach lat, mimo książek, mimo mass-mediów i powszechnej edukacji pełno chętnych do powtórki z historii. Czy to nie jest spektakularne widowisko ?

 

Chwileczką, czy to jednak nie jest sprawka kosmitów ? Może to obcy przejęli kontrolę i przeprowadzają globalny eksperyment ?  A może to jednak nie kosmici ? Obcy nie mieliby takich pomysłów. Przypominają sobie Państwo słynny eksperyment z klawiszami i więźniami, przeprowadzony w ramach badań psychologicznych na uniwersytecie w Kaliforni, który przybrał nieoczekiwane, drastyczne formy i musiał być przerwany  ? Może teraz ktoś go powtórzył i nie zdążył przerwać ?

 

Wbudowany w system i uruchomiony mechanizm katastrofy w sposób naturalny generuje katastrofy pomniejsze, w różnych sferach życia społeczno-politycznego. Katastrofa Casy, katastrofa smoleńska, katastrofa posmoleńska państwa, katastrofy finansowe w swoich różnych odmianach, katastrofa w służbie zdrowia, katastrofa demograficzna itede,itepe.