Rosja ma teraz narrację na tak, ale wojny szpiegów trwają w najlepsze.

Obrazek użytkownika Zawiedzony
Świat

Zorganizowane w ubiegły czwartek spotkanie Putina z rosyjskimi dyplomatami podzielone zostało na dwie części – oficjalną oraz zamkniętą dla prasy. Ta pierwsza nie była szczególnie porywająca, bo jak zauważył uczestniczący w spotkaniu reporter Kommiersanta, kilku, co bardziej sędziwych dyplomatów umilało sobie czas drzemką, nawet w trakcie wystąpienia Władimira Władimirowicza. Warto jednak zwrócić uwagę na ogólny ton wystąpienia rosyjskiego prezydenta. Najlepiej charakteryzuje go żarcik, jaki rzucił Putin na sam koniec tej części spotkania. Zwracając się do rosyjskiego przedstawiciela przy ONZ Wasilija Nebenzii, powiedział, że od teraz powinien on właściwie nazywać się Benzia, bez przeczenie nie, bo teraz Rosja ma narrację pozytywną, na tak. I to jest najlepsze podsumowanie przesłania Putina. Rosja ma teraz narrację na tak. 

    Jak donosi agencja Bloomberg, powołując się na swoje źródła w rosyjskim korpusie dyplomatycznym, w części zamkniętej spotkania Putin powiedział m.in., o czym rozmawiał z Trumpem w Helsinkach. No może nie wszystko, ale jeśli idzie o Donbas i Ukrainę, to miał zdradzić, że zaproponował odbycie w zbuntowanych republikach referendum. Przy czym nie należy mylić tej idei z referendum, które Rosjanie zorganizowali na Krymie, w tym wypadku nie idzie o ogłoszenie niepodległości, czy przyłączenia do Rosji, ale o to, aby poznać zdanie mieszkańców w kwestii autonomii, którą winien uzyskać region. Niewątpliwie propozycja jest sprytnym zagraniem Kremla. Po pierwsze stawia w trudnej sytuacji Kijów, który już wystąpił przeciw pomysłowi, mówiąc, że w gruncie rzeczy to tak jakby Poroszenko zaproponował przeprowadzenie referendum w sprawie przyszłości Kraju Krasnodarskiego. Ale jednocześnie Putin wysyła wyraźny sygnał, że tzw. projekt miński jest, a przynajmniej może być, rozwiązaniem kompromisowym. I jest to sygnał dla stolic europejskich, Paryża i Berlina, że jeżeli nie zaktywizują się, to może się okazać, iż proces pokojowy będzie efektem porozumienia z Waszyngtonem. Na dodatek całą propozycją są najwyraźniej zaskoczeni włodarze zbuntowanych republik. Jakie referendum? – Pytają i przypominają, że już w 2014 roku na terenach opanowanych przez separatystów przeprowadzono plebiscyt, w którym większość wówczas głosujących opowiedziała się za niepodległością. A teraz organizowanie głosowania oznacza tylko kłopoty, bo kto ma głosować, czy mieszkańcy zbuntowanych terenów, czy całego Donbasu, którego część pozostaje nadal pod kontrolą Kijowa? A na dodatek, jeśli ludzie mają być pytani o ich zdanie w kwestii autonomii, to przecież zanim nie określi się jej stopnia, uprawnień lokalnych władz i środków, którymi będą dysponować, sama idea jest na tyle ogólna, że można ją dowolnie interpretować. Pomysł Putina, nawet, jeśli dziś mało, kto wierzy w to, że się urzeczywistni może być interpretowany również w kategoriach próby legitymizacji wycofania się Moskwy ze wspierania separatystów. Organizowane jest referendum, jak Putin powiedział, pod nadzorem społeczności międzynarodowej (ONZ), później na terytorium opanowane przez separatystów wchodzą międzynarodowe siły rozjemcze a to, co się będzie działo potem to już nie problem Moskwy a przede wszystkim Kijowa i Waszyngtonu. Bo w Moskwie nie mają wątpliwości, że Poroszenko wybrał kurs na zbliżenie ze Stanami Zjednoczonymi. Potwierdza to przynajmniej kilka wydarzeń w ostatnim czasie, takich jak np. zatwierdzenie w nowym roku budżetowym przez Kongres pomocy wojskowej dla Kijowa w wysokości 200 mln dolarów, przestawianie się ukraińskiej energetyki jądrowej na paliwo importowane ze Stanów Zjednoczonych nie zaś z Rosji, czy wreszcie podpisanie umowy między Boeingiem a ukraińskim producentem samolotów An. W świetle tej umowy specjaliści z amerykańskiego koncernu udostępnią ukraińskiemu producentowi platformę zakupową podzespołów i elementów do samolotów. Chodzi o to, aby nie zaopatrywał się u rosyjskich kooperantów.

    Spotkanie w Helsinkach i amerykańskie reakcje na słowa Trumpa i deklaracje Putina przysłoniły ciekawe wydarzenia ostatnich kilku tygodni, które można określić mianem wojny szpiegów. O aresztowaniu w Waszyngtonie Marii Butiny, rosyjskiej lobbystki i kobiety szpiega napisano już bardzo wiele, zwłaszcza, że miała się ona w swej pracy posługiwać również sex appealem. Tak na marginesie warto zauważyć, że najprawdopodobniej analitycy z FSB doszli do wniosku, że za oceanem największe wzięcie mogą mieć rudowłose piękności (?), bo wydalona przed laty Anna Chapman, też najczęściej pokazywała się w tym kolorze włosów. Ale Butina to nie jedyna kobieta szpieg, pojmana w ostatnim czasie. Przed miesiącem w Moskwie aresztowano Karinę Curkan, członka zarządu rosyjskiego giganta energetycznego Inter Rao. Organa zarzucają jej, że szpiegowała na rzecz Rumunii, przekazując wrażliwe dane na temat zaopatrzenia w energię elektryczną Krymu. Kolejna aresztowana w Rosji w ostatnich dniach, to Antonina Zimina z Kaliningradu, która wcześniej kierowała tamtejszym Centrum Dialogu Kultur i blisko współpracowała z rosyjskim rządowym Centrum im. Gorczakowa. Na Litwie uchodziła za agentkę Kremla i nie miała tam prawa wjazdu. Co się jej zarzuca nie wiadomo, ale trzymana jest w Moskwie, w więzieniu Lefortowskim. W piątek (20.07) agenci rosyjskich służb specjalnych przeszukali biura w Głównym Instytucie Naukowo - Badawczym Budowy Maszyn, w tym dyrektora ośrodka badawczego tej instytucji. Jest ona „mózgiem” rosyjskiej państwowej korporacji Roskosmos, która, jak wskazuje jej nazwa odpowiada za rozwój, w tym i militarną jej część, rosyjskiego kompleksu kosmicznego. Relacjonujący całą sprawę dziennikarze informują, że chodzić może o wyciek informacji dotyczących prac badawczych nad rosyjskimi rakietami naddźwiękowymi, o budowie, których mówił w marcu prezydent Putin w trakcie swojego pamiętnego wystąpienia przed rosyjską Radą Federacji. Przeraził wówczas świat zapowiedziami nowych, cudownych broni pochodzących z rosyjskich fabryk, które, jak zapowiedział, będą skuteczną odpowiedzią na, jak się wyraził, agresywne kroki, Stanów Zjednoczonych. Teraz, jak widać, przynajmniej w jednym z programów nie dzieje się dobrze, skoro Rosjanie obawiają się, że wszystkie ich tajemnice są już doskonale znane rywalom zza oceanu.

 

Ale najciekawsze szpiegowsko – polityczne wydarzenie ostatnich dni miało miejsce nie w Rosji, ani nie w Stanach Zjednoczonych, ale w Atenach, z których wydaleni zostali czterej Rosjanie. Oficjalnie podano, że to dyplomaci, ale Moskwa dementuje tę wiadomość, twierdząc, że nie było ich w składzie rosyjskiej misji dyplomatycznej w tym kraju. Już po wydaleniu grecki MSZ wdał się w publiczną politykę z rzeczniczką rosyjskiego ministerstwa Zacharową, argumentując, że Moskwa nie szanuje i podważa suwerenność kraju. A w czwartek rosyjski poseł w Atenach powiedział, że planowana na wrzesień wizyta Ławrowa w Grecji przy obecnym stanie relacji, traci sens. Jednym słowem kryzys na całego.

    Posunięcie rządu Aleksisa Tsiprasa jest tym ciekawsze, że Grecja uchodzi, tradycyjnie, za kraj spośród państw Unii Europejskiej, chyba obok Cypru, Rosji najbliższy. Trzeba pamiętać, że w trakcie ostatniej tury repulsji rosyjskich dyplomatów ze stolic europejskich po zamachu na Skripala, Ateny nie przyłączyły się do takiego kroku. Ateńska gazeta Kathimerini, ujawniła nazwisko jednego z wydalonych Rosjan i okazuje się, że jest to człowiek blisko związany z grecką cerkwią prawosławną, a szczególnie z „republiką mnichów na górze Athos”. Lewicowy rząd Tsiprasa, który zalegalizował małżeństwa jednopłciowe i wyrzucił ze szkół modlitwę, nie ma dobrych relacji z duchowieństwem. Cerkiew w sposób dość otwarty wspiera opozycyjną wobec rządzącej lewicy prawicowe i nacjonalistyczne formacje, które kontestują zawarty ostatnio kompromis w sprawie nazwy Macedonii. Porozumienie otworzyło północnemu sąsiadowi Grecji drogę do NATO, z czego Moskwa jest wyraźnie niezadowolona i robi wszystko, aby sprawę storpedować. A przypomnijmy, że chcąc zablokować akces Czarnogóry do Sojuszu podjęła nieudaną próbę przeprowadzenia w tym kraju zamachu stanu. Ale to nie wszystko. Macedońska cerkiew, podobnie jak i Ukraińska zabiegają w Konstantynopolu o uzyskanie statusu autokefalii, czyli samodzielności. Rosjanie jak mogą blokują całą sprawę, powołując się przy tym, jak powiedział niedawno w wywiadzie dla Agencji Interfax metropolita Ilarion odpowiadający za relacje międzynarodowe rosyjskiej Cerkwii Prawosławnej, na zawarte jeszcze w 1993 roku porozumienie w sprawie trybu uzyskania przez kościoły lokalne statusu autokefalii. Przewiduje ono m.in. konieczność uzyskania, przed wydaniem tomosu, czyli postanowienia, jednomyślności wszystkich Cerkwii. Sprzeciw kościołów prawosławnych greckiego i rosyjskiego, może całą sprawę utrudnić, a przynajmniej spowolnić. 1 lipca zakończył się w Konstantynopolu synod, na którym, jak się spodziewano, zapadną jakieś postanowienia, ale nic takiego się nie stało, choć, patriarcha Bartłomiej I, wypowiedział się publicznej w taki sposób, że odczytano to, jako zapowiedź zgody. Rosyjscy obserwatorzy zwracają uwagę na to, że wydanie postanowienia o samodzielności kościołów Macedońskiego i Ukraińskiego, i to w obliczu sprzeciwu Moskwy i Aten, wzmacnia pozycję Konstantynopola, który do tej pory, był raczej primum inter pares, niźli głową kościoła. I jednocześnie przywołują niepokojące ich zdaniem fakty. Otóż prezydent Erdogan, już po swoim wyborczym triumfie, spotkał się z Bartłomiejem I i poszerzył dość znacznie jego uprawnienia. A Kijów, z kolei, rozpoczął prześladowania anty-erdoganowskiej emigracji na swoim terytorium. Zdaniem ukraińskiego portalu Страна.ua / ]]>https://strana.ua/articles/151904-podrobnosti-zaderzhanija-turkov-oppozi...]]> jest to wynik osobistego porozumienia Poroszenki i Erdogana. W zamian Kijów może liczyć na wsparcie w kwestii autokefalii. Ale rywalizacja na tym polu ma szerszy wymiar. Przede wszystkim z tego powodu, że Rosjanie wykorzystują „kanały kościelne” również dla wpływania na współwyznawców w Syrii. Jeśliby pozycja Patriarchy Konstantynopola uległa wzmocnieniu, to z politycznego punktu widzenia dałoby to Ankarze, jeszcze jedno narzędzie oddziaływania, tym razem w basenie Morza Czarnego i na Bliskim Wschodzie, o Bałkanach już nie wspominając. Rywalizacja między Rosją a Turcją o dominowanie na tych terenach musiałaby, nie patrząc na oficjalną retorykę o przyjaźni i współpracy, ulec nasileniu. A Ukraina, mogłaby wstąpić na drogę miękkiego autorytaryzmu, ale nie na wzór sąsiedniej Białorusi, ale biorąc przykład i współpracując z Turcją.

Marek Budzisz

dziennikarz historyk analityk

 

Za osobistą zgodą autora

5
Twoja ocena: Brak Średnia: 5 (15 głosów)

Komentarze

Komentarz niedostępny

Komentarz użytkownika Pers został oceniony przez społeczność bardzo negatywnie i jest niedostępny. Nie można go już odkryć. Bardzo nam przykro.. :(

--------------------------------------
Satyr twierdzi, że brak mi kultury i inteligencji ale ja się z nim nie zgadzam.
Lepiej, żeby się do mnie nie odzywał bo po co ma mi załatwiać następnego bana?...

#1569051

A ty co ?
Piszesz szyfrem ?
Podaj kody
ps.
rośnie nam tu grono towarzyszy w pięknych barwach banderowskiej Ukrainy

Vote up!
8
Vote down!
0
#1569059

Swołocz, wypuszczana jest jak wiesz, na wszystkie portale społecznościowe, jako wsparcie dla totalsów, bo ci nie mają siły przebicia w społeczeństwie, więc dzicz ma ich "wspierać" w idiotyzmach! Jaki pan taki kram!

Vote up!
6
Vote down!
0

viki

#1569065

no tak niestety jest

Onuckina vel Spirito Libero

Ety

Kropeczka1

Wieszcząc

pers

 

same gwiazdy ....... czerwono-czarne

Pozdrawiam

 

Vote up!
8
Vote down!
0
#1569094

mam nadzieje ze dla nich to spora nauczka.

 w ograniczonym zakresie ale jednak

Vote up!
5
Vote down!
0
#1569131

   Witam! Cały czas Sovietikus próbują wrzutek, aby poróżnić naszą społeczność. To nieraz drobne szczegóły, w niby przychylnych wypowiedziach, ale narracja ta sama. Musimy się wspierać goniąc obce elementy. Pozdrawiam!

Vote up!
6
Vote down!
0

ronin

#1569127

Rosja, kolos o glinianych ekonomicznych fundamentach, nie powinna szarżować aż nadto, bo bez zaplecza finansowego upadnie. W chwili obecnej największym wyzwaniem są Chiny

Vote up!
6
Vote down!
0
#1569130

W tej chwili po odmowie udzielenia azylu tej Norweżce z dzieckiem wstydzę się za Polskę. Wszystkie partie oprócz lubelskich narodowców milczą, a przecież to wymarzony temat dla PSL. Mogliby pojechać na tym temacie. Nasi Narodowcy też jakoś cienko ... na ten temat się wypowiadają. Kościół milczy, a mnie smutno. Same smutne wiadomości jeszcze ta ostatnia Kora umarła, prawie rówieśniczka młodsza o rok.

Pozdrawiam.

Vote up!
1
Vote down!
0
#1569353

jjr, przecież wniosków o azyl jest kilka tysięcy rocznie. może i w sejmie milczą ale już wczęsniej, przed decyzją, zajmowano sie tym, jakiś zespół parlamentarny z Winnickim. a temat jest śliski, przecież zawiera i uchodźców, i imigrantów, w tle Ruscy, ruscy Czeczeni, Ukraińcy i inni. sejm ma swoje sprawy, zapytanie poselskie spotkałoby się z taką samą odpowiedzią, jak tą MSZ-u znaną z mediów, więc co najwyżej ktoś mógłby wyrazić oburzenie. droga prawna też jeszcze niewyczerpana, na razie to odmowa azylu, są inne formy a i możliwości. tak jak to rozumiem, miała byc chroniona przed wydaniem z powrotem. myślałem, że może będą ją kiedyś ścigać a dziś przemknęło mi przed oczami, że wg msz jej sprawa jest "zamknięta" w norwegii. jeśli tak jest, może mieszkać spokojnie a może i deal jakis poszedł, że tamci zamkneli sprawę to i rozgłosu z azylem czy strasburga nie będzie. żeby ją ścigano z norwegii, to musiałaby miec postepowanie karne, więc mialaby czas, by gdzieś nawiać. nie ma co się dołować jakimiś urzędasami, za każdą decyzją może stac czyjaś krzywda a bywa, że i media czasem przesadzają.

Vote up!
1
Vote down!
0

„Od rewolucji światowej dzieli nas tylko Chrystus” J. Stalin

#1569456