Tej nocy z Lasu Świnarzyńskiego wyszły upiory z siekierami na niewinny i śpiący Dominopol nad Turią

Obrazek użytkownika Sławomir Tomasz Roch
Historia

W maju 1943 r. banderowcy zabrali ze sobą do lasu Edwarda Korda i Władysława Piwkowskiego oraz innych Polaków, rozpowiadając niby tu i ówdzie, że chłopcy ci będą teraz walczyć razem z nimi, ramię w ramię z Niemcami. Jednak ludzie Ci nigdy już więcej nie wrócili do swoich domów i rodzin. Polacy w naszych stonach po cichu, powiadali między sobą, że Ich banderowcy skrytobójczo pomordowali tam, że już na pewno nie wrócą, bo są wśród pobitych. Wiem o tym ponieważ przychodziła do nas siostra rodzona Edwarda, której było na imię Rozalia, lat około 20 i tak mówiła w naszym domu: „Chyba Edek nasz nie wróci, bo słyszeliśmy, że Ich w lesie bandery pobili.”.

Po zabiciu Niemców na majątku Barańskich i zlikwidowaniu, tej niemieckiej placówki, Ukraińcy poczuli się panami w terenie i już zupełnie jawnie poczynali sobie w całej naszej okolicy. Przestali się bać kogokolwiek i jawnie z bronią jeździli po naszych drogach. Rozgrabili też do cna majątek Barańskich i dobrodusznie rozdali ludziom. Często widziałam tych młokosów po 17 lat z karabinami, jak zupełnie bezkarnie szli sobie drogą. Tymczasem w nas Polakach, już narastał strach, zaczęliśmy na serio obowiać się Ukraińców i tego, co jeszcze mogą chcieć zrobić.

Mówiło się też często, szczególnie w naszym młynie, znaczy Polacy którzy przyjeżdżali z różnych stron, dzielili się wiedzą, że oto Ukraińcy organizują tajne spotkania i zebrania po wsiach. Uderzające w tych przekazach było to mianowicie, że b. uważano, nawet pilnowano, by Polacy nie brali udziału w tych zebraniach. Było to mocno podejrzane, a dla wszystkich Polaków mocno, już nawet niepokojące. Po temu nasz tata Roman Różycki zawziął się, by raz jeden na takie spotkanie pójść, ale mama Maria Różycka mocno się sprzeciwiła, mówiąc: „Nie idź, jak cię tam nie wołają, to nie idź.”.

Dużo ludzi przychodziło do młyna i mówiło o tym wszystkim z troską i niepokojem, by nie powiedzieć z wyczuwalnym lękiem. Co ważne nikt się właściwie, już temu nie dziwił, skoro niemal powszechnie i gołym okiem, można było zobaczyć, jak Ukraińcy już stronili od Polaków i jakby patrzyli spode łba, jakoś tak wrogo.

Pomimo wszystko życie toczyło się dalej i trzeba było, jakoś z tym wszystkim żyć, staraliśmy się w tych trudnych dniach, zachować konieczny spokój. Jak zawsze w każdą niedzielę, udawaliśmy się na mszę świętą do parafialnego kościoła pw. Narodzenia NMP w Swojczowie. Naturalnie ks. Franciszek Jaworski, proboszcz naszej parafii, był doskonale poinformowany o tym wszystkim, co działo się w całej okolicy. A jednak w swoich kazaniach i w swoim słowie do wiernych nie nawiązywał do tych ostatnich wydarzeń, jakby nie chciał rozpalać jeszcze większego konfliktu.

Na tydzień przed rzezią, około południa udałam się do mojej koleżanki Marysi Semeniuk. Ich zabudowania należały już do wsi Gnojno, ale od nas to było zaledwie 300 m. Gdy tam przyszłam, zastałam jej rodziców oraz trzech obcych chłopów. Szykowali się iść na zebranie do dużej, starej wsi ukraińskiej Gnojno. Jej mama poczęstowała mnie pierogami i poprosiła, bym wróciła się do domu, gdyż oni udają się teraz na spotkanie do Gnojna. Ja powiedziałam wtedy, że powiem o tym zebraniu swemu ojcu, aby i on sam mógł udać się na takie zebranie do Gnojna. Wtedy ona rzekła: „Lepiej żeby nie szedł.”.

Kiedy wróciłam zatem do domu, opowiedziałam ze szczegółami wszystko ojcu, nie pomijając, tej znów niepokojącej rady. A był u nas właśnie szwagier Jan Turowski z Dominopola, bowiem przyjeżdżali do nas z żoną Stefką, niemal na każdą niedzielę. Szwagier Jan zaraz powiedział: „Widzi tata, że coś się jednak szykuje, skoro tak się Ukraińcy ukrywają. I mnie też wzbraniają wydawać Niemcom drzewo. Nakazali nam też napisać na kartce, ile jest osób w domu i z obrazkiem świętym, powiesić na dworze, nad drzwiami domu.”. Po tej rozmowie szwagier Jan pojechał do domu na Dominopol. Ten ostatni tydzień przed „Krwawą Niedzielą” w Dominopolu i na Wołyniu jeszcze był spokojny, tylko my wciąż zastanawialiśmy się, co to Ukraińce takie tajemnicze.

Na kilkanaście godzin przed rzezią ludności polskiej, 10 lipca w sobotę, około południa szwagier Jan przyjechał ze Stefką do nas ponownie, coś nie dawało mu spokoju, bał się tego, co jeszcze może się wydarzyć. Raz jeszcze poważnie rozmawiał z naszym ojcem o całej sytuacji na Dominopolu, mówił tak: „Tato coś się szykuje, bo Ukraińcy tak się spieszą, tak się kręcą, tak wszędzie jeżdżą!”. Poprosił także naszą mamę Marię, aby pojechała z nimi na Dominopol, ponieważ mają przyjść trzy kobiety, by grabić siano, by mama nagotowała dla nich obiadu. Stefka była już bowiem w siódmym miesiącu z dzieckiem i zwyczajnie nie dawała sobie ze wszystkim rady. I mama Maria poszła z nimi na Dominopol. A właśnie tej nocy banderowcy z Lasu Świnarzyńskiego, zgotowali Polakom na Dominopolu istne piekło na ziemi, mordując dosłownie wszystkich mieszkańców tej wsi.

 

Krwawa Niedziela 11 lipca 1943 r. w Dominipolu

 

To była jeszcze jedna, jakich wiele, spokojna noc nad piękną Turią, choć dla wielu Polaków, było w tej nocy, coś niepokojącego, coś jakby wisiało w powietrzu, choć większość nie wiedziała, że oto ostatni już raz, kładzie się do łóżka. Tak samo było na Dominopolu, niby ludzie coś przeczuwali, a jednak ogromna większość dała się zaskoczyć i niemal wszyscy zginęli.

Nasza mama Maria w ten sobotni wieczór, zjadła kolację razem z Janem i Stefką, a potem wszyscy spokojnie udali się spać i to był ten ostatni raz, gdy wszyscy widzieli się, jeszcze razem, szczęśliwi, żywi i cali. Opatrzność Boża czuwała jednak, tej nocy nad naszą mamą, która spała w kuchni, a były tam drzwi na ogród, natomiast siostra Stefka spała w pokoju, były tam drzwi na Las Świnarzyński. Nagle w nocy mama usłyszała gwałtowny łomot do drzwi, ktoś dobijał się, chcąc się dostać do środka chaty. Mama Maria b. się wystraszyła i natychmiast drzwiami wyleciała do ogrodu i tam skryła się w jamie, w której Jan Turowski pędził uprzednio bimber.

Gdy zrobiło się cicho i spokojnie, a było już na świataniu, mama Maria wyszła z ukrycia i poszła do chaty zobaczyć, co tam się właściwie stało. Drzwi w stronę lasu były otwarte, a w korytarzu na progu, leżała zamordowana jej córka Stefania Turowska, leżała w dużej kałuży krwi. Ciała zięcia Jana Turowskiego nie widziała, ale znalazła ciało matki Jana, a po drugim mężu Marii Potockiej. A pan Potocki leżał w swoim pokoju i była narzucona na niego pierzyna. Przerażona tym, co zobaczyła, uciekła z powrotem i dobrze się ukryła, już w innym miejscu. Rano znów zobaczyła, jak Ukraińcy ściągali wszystkich za nogi, właśnie do tej jamy, w której mama skryła się szczęśliwie uprzednio. Widziała także, że tak porzucone ciała, zarzucili ziemią i bezceremonialnie, po prostu zadepatali. Mama Maria tak się bała, że przesiedziała w tym ukryciu cztery dni, aż do środy 14 lipca.

Z opowiadania mamy wynika także, że w środę miało miejsce na Dominopolu jakieś zamieszanie i Ukraińcy „uciekali” z obawy przed Polakami do Lasu Świnarzyńskiego na Wołczak, gdzie była ich główna siedziba i baza do wypadów w całej okolicy. Mama skorzystała z tego zamieszania i przeszła pomiędzy nimi przez most na rzece Turii i przyszła do naszego domu na kolonię Mikołajpol.

Po sąsiedzku mieszkali Ukraińcy, gospodarze zauważyli mamę i zaraz donieśli banderowcom: „Zabiliście cztery osoby, a tu była jeszcze jej matka, która ukrywała się, a teraz uciekła i na pewno będzie mówić, co widziała na Dominopolu.”.

Mama w tym czasie przyszła już do domu, była środa i dom był zamknięty. Mama stała tak na drodze i rozmyślała, co ma teraz uczynić. Nawet nie wiedziała, co się w domu w tych dniach tragicznych wydarzyło, czy tu także był pogrom na Polakach i czy uciekliśmy, czy zwyczajnie jeszcze żyjemy. Naraz nadjechał Ukrainiec na koniu, pochwycił mamę i zabrał z powrotem, aż do głównej bazy banderowców we wsi Wołczak. I tak nasza mama zmuszona była pracować dla nich w kuchni, gotowała dla banderowców posiłki.

 

Szok i konsternacja po rzezi w Ziemi Swojczowskiej

 

Wymordowanie niemal wszystkich mieszkańców dużej i starej polskiej wsi Dominopol, zostało przeprowadzone, tak sprawnie, że my na Mikołajpolu przez pierwsze dni, nic o tym nie wiedzialiśmy. Po niedzieli zwyczajnie czekaliśmy, że mama wróci z Dominopola, tymczasem nie było jej, ani w poniedziałek, ani we wtorek. Na trzeci dzień w środę, było to właśnie 14 lipca, tato mocno się już niepokoił, czemu to nasza mama wciąż nie wraca i powtarzał: „Co to jest, że Marysi nie ma z powrotem?”. I tato Roman powiedział do mnie: „Idź z krowami do Helenówki i wywiedź się od ludzi, co tam się dzieje.”.

I ja poszłam, ale w drodze spotkałam Polkę Rozalię Korda oraz panią Piwkowską lat ok. 45. One pierwsze pytały mnie, czy my już coś wiemy o Dominopolu i czy wiemy, już coś o losie naszej Stefki oraz czy nasza mama Maria jest w domu. Odpowiedziałam, że mamy wciąż nie ma z powrotem z Dominopola i póki co nie wiemy, co się tam mogło stać. Wtedy one rzekły: „To wy wciąż nie wiecie, że cały Dominopol jest już wyrżnięty i Wasi bliscy pewnie też.”. Byłam w takim szoku, że niewiele już z nimi przystawałam, tylko zaraz nawróciłam do domu i powtórzyłam wszystko, co usłyszałam ojcu. Lecz ojciec nie uwierzył w te wieści i powiedział: „To niemożliwe, żeby tak wszystkich ludzi pobili, to ci ktoś głupot naplótł. Idź zatem drugi raz do Helenówki i dowiedź się coś więcej o tym.”.

I ja raz jeszcze poszłam na kolonię Helenówka i zastałam tam polską rodzinę Jantasów, spakowanych na wozie i gotowych do ucieczki. Jeszcze kilka innych rodzin polskich, też spakowanych i gotowych uciekać w każdej chwili. Ponieważ jednak sytuacja się nieco uspokoiła, stali tak z wozami i czekali, co jeszcze może się lada moment wydarzyć. Porozmawiałam zatem z Jantasową i pytałam, czy to prawda, co mówiły Rozalia Korda i Piwkowska, że cały Dominopol już wyrżnięty. Gospodyni Jantas wyznała mi wtenczas b. przejęta tak: „Tak to prawda, bo psy wyją, krowy ryczą, w kominach się nie pali, tylko bandziory jeżdżą jak szalone w tą i nazad. Ponieważ zrobiło się cicho i już nie mordują, to my stoimy tak i czekamy. Idź i powiedź niech wasz ojciec, będzie w pogotowiu także ze wszystkim.”. Wróciłam zatem pospiesznie do domu i powtórzyłam wszystko raz jeszcze, jak usłyszałam.

Nawet wtedy nasz tata, jeszcze nie wierzył, nie mieściło mu się w głowie, jak można zaplanować, a potem bestialsko wymordować, tak dużą społeczność. Nakazał zatem starszej naszej siostrze Kazimierze, aby poszła sama na Dominopol i sprawdziła, co tam się rzeczywiście stało i Kazia poszła. Dotarła b. blisko miejsca tragedii, bo aż do mostu na rzece Turii, tylko około 500 m od pierwszych zabudowań, wymordowanej wsi polskiej Dominopol.

Była tam chata, w której mieszkała znajoma dziewczyna, Polka o nazwisku Stachurska. Jej córka lat około 17, była dobrą koleżanką Kazi i często razem udawały się do kościoła w Swojczowie na nabożeństwa. Okazało się, że młoda Stachurska, była także na Dominopolu, właśnie w tę noc z soboty na niedzielę, kiedy mordowano z zaskoczenia mieszkańców wsi. Jest zatem naocznym świadkiem, tych niewymownie tragicznych dla Polaków, a dla Ukraińców haniebnych zapustów.

Stara Stachurska opowiadała zatem Kazi osobiście tak: „Moja córka była w tę starszną noc na Dominopolu, gdy Ukraińcy niespodziewanie napadli na mieszkańców wsi i bestialsko, bez miłosierdzia mordowali wszystkich, których zdołali dopaść. Także ona została mocno uderzona przez bandziora, ostrym narzędziem w ramię i mocno pokaleczona. Na szczęście udawała, że nie żyje, a rana była na tyle poważna, że zmyliła czujność napastników. Kiedy oprawcy odeszli, zdołała się poderwać na nogi i ukryć w pobliskich konopiach, tam straciła przytomność. Gdy się ocknęła, przez rzekę Turię, przedostała się z największą ostrożnością do rodzinnego domu. Opatrzyłam ją i ukryłam przed rezunami w naszej komórce. Chodź a zaprowadzę cię do niej, byś sama mogła się przekonać, że to co mówią ludzie o masakrze na Dominopolu jest straszną prawdą.”.

I rzeczywiście kiedy otworzyła drzwi komórki, ujrzała swoją koleżnakę, ranną i wciąż ogromnie przejętą tym, co się kilka dni temu wydarzyło. Kazia w obliczu naocznego świadka pogromu na Dominopolu, również poczuła, jak uginają się pod nią, jej własne nogi. Jakby dopiero teraz, tak do końca, dotarło do niej, co tam tak przecież blisko na Dominopolu, który tak dobrze był jej znany, naprawdę się wydarzyło. Stara Stachurska widząc jej przejęcie, powiedziała: „Nie idź na Dominopol, bo cię tam na pewno zabiją. Moja córka widziała także, jak zakopywali ciała pobitych mieszkańców Dominopola, zapewne chcą teraz ukryć przed światem, dowody swojej haniebnej zbrodni. Na pewno i ciebie nie wypuszczą.”.

Kazia zaraz wróciła do domu na Mikołajpol i przekazała naszemu ojcu wszystko, co widziała i słyszała. Teraz nasz tato Roman w końcu uwierzył i zaczął wolno pakować nasze rzeczy do kufra. Potem spakowane rzeczy, ukryliśmy w zbożu w życie. Od pierwszych chwil ojciec był przerażony, nie bardzo wiedział, co w takiej sytuacji zrobić, wahał się, co do następnych, a koniecznych kroków. Wtedy nadjechała znajoma Polka z Zarudla o nazwisku Hasiak z czwórką dzieci. Nawet nie zatrzymała się, ale tylko zwolniła bieg konia, by krzyknąć do ojca tak: „Panie Różycki niech pan ucieka, bo nas na Zarudlu już mordują!”.

I pojechała szalonym pędem dalej. Po tym spotkaniu i po tych słowach ojciec, właśnie zaczał się pakować. [fragment wspomnień Lucyny Schiesler z d. Różycka z kolonii Maikołajpol na Wołyniu, wysłuchany, spisany i opracowany przez S.T.Roch]

5
Twoja ocena: Brak Średnia: 4.6 (10 głosów)

Komentarze

Ta jakże okrutna prawda wciąż staje niektórym "pałą w ręce"!

 Nie ustawaj w jej głoszeniu!

Pozdrawiam

Vote up!
6
Vote down!
0

jan patmo

#1551301

Dzięki Janie. Polecam Tobie i innym niepoprawnym blogerom, blogerkom i naszym sympatykom ten znakomity dokument filmowy z banderowskiego ludobójstwa w sierpniu 1943 r. we wsi Budy Ossowskie na Ziemi Swojczowskiej. Wspomina Pani Genowefa Kluczkowska, (ur. 1927), mieszkała w Budach Ossowskich w powiecie kowelskim na Wołyniu. Przeżyła z rodziną napad ukraińskich nacjonalistów na wise, dzięki pomocy sąsiada Ukraińca, który ostrzegł ich o planowanej akcji UPA.

Film opublikowany 3 stycznia 2019 r. przez Świadkowie Epoki, a zatem:

 

Vote up!
0
Vote down!
0

Sławomir Tomasz Roch

#1582562

......i chcę absolutnie wiedzieć, co to jest?! Dlatego pytam na forum blogerów, publicznie owego minusojdę: dlaczego obniżyłeś rangę tego artykułu?! Był jeden głos na pięć, a przy dwóch, zrobiło się na 3, To jasne, że ktoś świadectwo Lucyny Schiesler z d. Różycka z kolonii Mikołajpol, wyjedynkował. Jestem zszokowany! Od 30 lat zajmuję się ludobójstwem na Wołyniu i Kresach i nie znajduję absolutnie żadnych argumentów, by poniżać, by potępiać żywe świadectwa naocznych świadków Rzezi Wołyńskiej. Gdy jednak ktoś to robi, to musi być albo pomyłka, albo b. podły człowiek i chcę wiedzieć, czy był to nieszczęsny błąd, czy wielka podłość, jakiegoś niepoprawnego blogera.

Munusojdo oświadczam zatem, iż mam to przeciwko Tobie przed naszym Panem Jezusem Chrystusem, jeśli nie uzasadnisz dlaczego obniżyłeś rangę tego wpisu. To ja bowiem spisałem te wspomnienia o męczeńskiej śmierci mieszkańców starej, dużej wsi polskiej Dominopol i ja biorę pęłną odpowiedzialność, za udostępnienie na forum tego wpisu. Po temu nie pozwolę, by ktoś poniżał naocznych świadków ludobójstwa dla przykładu swoją mściwością, czy jakąś niewiedzą, czy frustracją!

Są pewne uznane wartości, których się nie poniża i nie deprecjonuje, a jeśli ktoś to robi, to musi to uczciwie uzasadnić, jeśli nie potrafi tego zrobić, winien przeprosić, jeśli jednak nie chce, to jest to właśnie owa podłość! Pozdrawiam forum niepoprawnych blogerów. Czekam na odpowiedź od minusojdy!!!

Vote up!
7
Vote down!
-1

Sławomir Tomasz Roch

#1551313

Sama jestem ciekawa, co to za podlec-pałkarz.

Za wpis ode mnie +5.

Pozdrawiam serdecznie,

Vote up!
7
Vote down!
0

_________________________________________________________

Nemo me impune lacessit - nie ujdzie bezkarnie ten, kto ze mną zacznie

katarzyna.tarnawska

#1551317

Oceniać mogą również niezalogowani.
Warto spojrzeć na własną punktację, wówczas wiadomo będzie czy aby tak to było.
Co i tak oznacza jedno ,
 to był/a banderopitek

polecam :

Ruch Narodowy protestował przeciwko ukraińskim imigrantom

http://prawy.pl/60265-ruch-narodowy-protestowal-przeciwko-ukrainskim-imigrantom/

24pkt

Vote up!
8
Vote down!
0

Prezydent Zbigniew Ziobro 2025
Howgh

#1551318

na błąd ,sama zresztą kiedyś taki popełniłam pod ulubionym Blogerem,na szczęście szybko sie połapałam i poprosiłam o pomoc,piszących

to dzieki Nim mogłam poprawić nieszczęsny "minus" ale co przeżyłam to moje zanim udało się 

               za dramatyczne WSPOMNIENIE ,bolesna Piątka wraz z pozdrowieniami

Bolesna,bo i Prawda o tych dramatach jest okrutnie bolesna -wieczne odpoczywanie racz IM dać Panie

Vote up!
5
Vote down!
0

gość z drogi

#1551324

Negatywną ocenę komentarza na blogu można zmienić, jeśli się chce - na pozytywną (działa to również w sposób przeciwny). Natomiast negatywnej oceny wpisu zmienić już nie sposób. Niegdyś ja sama, przez pomyłkę, postawiłam "pałkę" Cyborgowi. W dodatku zorientowałam się dopiero wówczas, gdy ktoś zakwestionował ową negatywną ocenę. Bo miała być "piątka". Nic nie mogłam zrobić, jedynie przyznać się do niezamierzonego błędu i przeprosić autora - w komentarzu. Co też uczyniłam. 

A przy tych "pałkach zza węgła" nie widać żadnych wyjaśnień ani przeprosin - one są wyraźnie zamierzone i wstawione "bezimiennie", czyli bez logowania się "pałkarza". Dlatego ich "wartość" jest w pewnym sensie ułomna. Nie mniej - świadczy o postawie pałkarza - o świadomym sabotażu.

Serdecznie pozdrawiam,

 

Vote up!
6
Vote down!
0

_________________________________________________________

Nemo me impune lacessit - nie ujdzie bezkarnie ten, kto ze mną zacznie

katarzyna.tarnawska

#1551372

To właśnie Pani pomogła mi w "mig" naprawić błąd,gdy po długiej przerwie zajrzałam na ten niegdyś ukochany przeze

mnie "Kącik" w internecie i jeszcze słabo poruszałam sie "po meandrach Jego zawiłosci" :)

dzięki za pomoc,bo błąd kosztował mnie mnóstwo nerwów,świetny tekst,a ja minus zamiast plusa...:)

dzięki :) RAZ jeszcze :)

co do minusowania,to zawsze mam taki zwyczaj,ze jeżeli to już robie /a robię bardzo rzadko/to za punkt honoru uważam konieczność wyjaśnienia takiego ruchu/

serdecznie pozdrawiam Wszystkich  i jeszcze RAZ Dobrego Dnia

za chwilę

zapalimy znicze na naszych Cmentarzach,pamiętajmy więc  i o naszych Przyjaciołach Nieobecnych już w Ziemskim Internecie, my  z Mężem zapalimy nasz Znicz nie tylko za nigdy nieodnalezionego Dziadka ,starego Legionisty,ale za Wilka i Kukiego ,na jednym z naszych Cmentarzy,niech im światełko leci do Nieba,moze tam też mają swój niebieski internet :)

i za Mamę,Nauczycielkę pani Jadwigi Chmielowskiej,legendy naszej Zagłebiowskiej Ziemi, Mamę dawnej naszej szanownej Blogerki ,wychowawczynię zagłebiowskich dawnych Młodych 

Vote up!
4
Vote down!
0

gość z drogi

#1551398

Od kiedy piszę na tym portalu kilka razy byłem świadkiem konfliktów wokół plusikowania i minusikowania postów i komentarzy. Bawiły mnie one gdyż widok starych byków kłócących się o jakieś plusiki był zabawny. Żałośnie natomiast wyglądali Ci którzy tych minusików używali do kompensowania własnego nieuctwa i urażonego ego bądź do okazywania swojego emocjonalnego wzbudzenia. Przyjrzałem się temu i uznałem że to głównie wina dziwaczności systemu. Gdybym był adminem zlikwidowałbym taką możliwość jako demoralizującą, bo zawsze będzie miernota nadużywać tego narzędzia. Niedawno miałem okazję przyjrzeć się tej "miernocie w akcji" na moim własnym wątku. Fakt trochę boli :)

 

Vote up!
1
Vote down!
-3

LechG

#1551425

Komentarz ukryty i zaszyfrowany

Komentarz użytkownika Verita został oceniony przez społeczność dość negatywnie. Został ukryty i zaszyfrowany poprzez usunięcie samogłosek. Jeśli chcesz go na chwilę odkryć kliknij mały przycisk z cyferką 3. Odkrywając komentarz działasz na własną odpowiedzialność jakkolwiek ciężko Ci będzie go odczytać. Pamiętaj, że nie chcieliśmy Ci pokazywać tego komentarza..

...gdybym był dmnm....gdybym był bgty...t n jst dzwcznść systm . T clw prmwn mrnty, t prmwn człwk mswg , t hprdmkrcj (ptrz Jnk Wlsk). Wszystk by stwrzyć pzry npprwnśc. Przcż n pdjrzwm dmn tką głptę...wl dysksj był jż n tmt tg systm. Wszystk p t by był tk jk był w Plsc. Npprwn mją w tym swój dzł. T tk drg nby PS, nby prw, nby sprwdlwść, nby npprwn... ż bl..trdn.Rządy Ps tż są blsn. Tmc bdją pmnk msęcznc... c szykją sę jż d śwętwn 10-rczncy. włścw wypdłby pwłć kmsję śldczą w tj sprw, JSC dmg sę tg w kżdym kmntrz :-) N tką Plskę ns skzl....
Vote up!
2
Vote down!
-5

Verita

#1551428

A niech tam sobie plusikują i minusikują jak lubią :)

Miernota też musi mieć choć jedną dziedzinę w której jest dobra :)

Vote up!
1
Vote down!
-3

LechG

#1551432

Komentarz ukryty i zaszyfrowany

Komentarz użytkownika Verita został oceniony przez społeczność dość negatywnie. Został ukryty i zaszyfrowany poprzez usunięcie samogłosek. Jeśli chcesz go na chwilę odkryć kliknij mały przycisk z cyferką 3. Odkrywając komentarz działasz na własną odpowiedzialność jakkolwiek ciężko Ci będzie go odczytać. Pamiętaj, że nie chcieliśmy Ci pokazywać tego komentarza..

T n plsy ddtn czy jmn dz... T c bl nd czym n mżn tk zwyczjn przchdzć d prządk t bzczln nsprwdlwść. N m znczn z czyjj ręk kt wykrzystj t nrzędz. Nwt skl tj nsprwdlwśc n m tk wlkg znczn. Nsprwdlwść pzstj skzą n hnrz , bz względ n t kt sę jj dpszcz czy n ną zzwl. czywśc ,ż jst różnc mędzy Htlrm, Tskm, Kczyńskm czy Gwrnm....l wkńc zwsz dz t sm...Czy tkg jdng, który jst , który zdążył dć mns nm zkńczyłm psn:-) Pzdrwm tym rzm tę szczgólną mrntę.. rsztę dzrskch płkwnków. Przy kzj nfrmję,ż j n płję nkg, nwt chmsk mrnty mszę pzstwć w chwl wyskj cny, b z przyczyną gwrnwj sprwdlwśc, mżlwść płkwn zstł m zbrn. tk mrnty łdzą sę wlkścą.... gwrn sprwdlwą npprwnścą.
Vote up!
2
Vote down!
-5

Verita

#1551448

Przestań biadolić stary byku jak małe dziecko! Nie zdziwiłbym się bowiem wcale, gdyby się okazało, że pod przykrywką wiecznie skrzywdzonego ukrywa się dziarski "pałkownik"!

Vote up!
5
Vote down!
-1

jan patmo

#1551434

Historia którą opowiedziałeś potwierdza fakt że Polacy na Wołyniu byli zupełnie nieprzygotowani na taką eksterminację. Jest to dziwne gdyż pokolenie wcześniej w tych samych okolicach dochodziło do podobnych pogromów ludności Polskiej. Władza ówczesna miała więc obowiązek zebrać fakty, przeanalizować je i wyciągnąć wnioski. Głównie po to żeby znaleźć i upowszechnić wśród zagrożonej ludności skuteczne sposoby samoobrony. Miała na to ponad 20 lat. To dość czasu żeby zbudować sprawną sieć gromadzenia przetwarzania i rozpowszechniania informacji jak również by wyszkolić i uzbroić odpowiedniej liczebności jednostki obrony terytorialnej. Skoro holokaust się powtórzył znaczy to że Władze IIRP nie spełniły swoich obowiązków. Są więc współwinni Holokaustu choćby poprzez swą niekompetencję.

Nie wspominając już o jawnym sabotażu czy wręcz zdradzie.

Dziękuje za to ze gromadzisz takie świadectwa i je popularyzujesz. 

Vote up!
3
Vote down!
-3

LechG

#1551422

I znów się odezwał "histeryk" ze zbawczymi post-receptami! 

Vote up!
3
Vote down!
-2

jan patmo

#1551431

Dzięki za kolejną lekcje historii, którą nam Polakom przekazujesz, o tych strasznych czasach, gdzie bestie z Ukrainy wymordowały blisko 200 tysięcy obywateli Polskich.

Nie ma pamięci nie ma Narodu.

Pozdrawiam.

Vote up!
6
Vote down!
0

Jestem jakim jestem

-------------------------

"Polska zawsze z Bogiem, nigdy przeciw Bogu".
-------------------------

Jestem przeciw ustawie JUST 447

#1551450

Ks. Isakowicz-Zaleski: IPN nie rozliczy UPA. Andrzej Duda i MSZ wciąż "na kolanach" przed Poroszenką

Jak podaje portal stefczyk.info, prokuratorzy IPN umorzyli dwa śledztwa ws. ludobójstwa na Kresach. Chodzi o zabijanie Polaków przez ukraińskich nacjonalistów m.in. w Rawie Ruskiej, Tomaszowie Lubelskim oraz w kilku powiatach dawnej Galicji m.in. buczackim. Informacje te mocno skomentował na Twitterze ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski.

 

http://www.tysol.pl/a12733-Ks-Isakowicz-Zaleski-IPN-nie-rozliczy-UPA-Andrzej-Duda-i-MSZ-wciaz-na-kolanach-przed-Poroszenka

Vote up!
3
Vote down!
0

Prezydent Zbigniew Ziobro 2025
Howgh

#1551464