Czy Polacy mogą się wybić na niepodległość?

Krótka epoka rozpoczęta 11 listopada 1918 roku była wyjątkowym okresem w historii Polski. Przez dwadzieścia lat nasz kraj był całkowicie niepodległy. Ten fakt sprawia, że II RP była najlepszym państwem, jakie Polacy mieli w czasie ostatnich 300 lat.

Rozbiory Polski były jedynie przypieczętowaniem procesu rozpoczętego kilkadziesiąt lat wcześniej. Polacy tracili wpływ na swoje losy już od początków XVIII wieku. Armie obcych państw przeciągały przez Rzeczpospolitą, a ościenni władcy dyktowali Sejmowi co ma uchwalać. Systematycznie rosła rola Rosji, która w 1764 przy pomocy interwencji wojskowej narzuciła Polsce króla. W tym kontekście dla wielu ówczesnych Polaków rozbiory były tylko niewielką zmianą. Ich konsekwencje dostrzeżono później.

Istniejące później kadłubowe polskie państewka były zależne od Francji (Księstwo Warszawskie) i Rosji (Królestwo Polskie). Dla Polaków wolność istniała tylko w lasach podczas licznych powstań.

Tak więc w 1918 roku Rzeczpospolita odradzała się nie po 123 latach, a po przynajmniej dwustu. Jej mieszkańcy od razu pokazali na co ich stać, walcząc ze wszystkimi sąsiadami i odpierając gigantyczny najazd Armii Czerwonej. Zaś potem przystąpili do budowy silnego i nowoczesnego państwa.

Oczywiście, w II RP było mnóstwo problemów. Okazało się, że nie potrafimy sobie poradzić z demokracją. Lecz w ciągu dwudziestu lat Polacy przeprowadzili udaną reformę finansów, przetrwali światowy kryzys gospodarczy, zbudowali Gdynię i setki nowoczesnych zakładów przemysłowych. Pod koniec lat trzydziestych polscy inżynierowie przygotowali plany rozwoju telewizji oraz nowoczesnego sprzętu wojskowego.

Niestety, do realizacji ambitnych zamierzeń zabrakło kilku lat. Wojna zmiotła wszystko, czym Polska mogłaby się stać. Ale właśnie w czasie wojny objawiło się największe osiągnięcie II RP - ludzie. Wychowana w wolnym kraju młodzież okazała się być najbardziej uzdolnionym i bohaterskim pokoleniem Polaków. To dzięki ich ofiarnej walce Polska mogła przetrwać.

Polska przetrwała, jednakże znów popadła w zależność od silniejszych od siebie. A rok 1989 nie zmienił aż tak wiele. W tej chwili sami radośnie oddajemy swoją wolność instytucją Unii Europejskiej, nie myśląc o tych hektolitrach przelanej przez naszych przodków krwi.

Pojawia się więc pytanie, to samo, co dwieście lat temu: Czy Polacy mogą się wybić na niepodległość?

Nie chodzi mi o wychodzenie z Unii, ale o zmianę zasad rządzących tym tworem. I tak naprawdę moje pytanie dotyczy wszystkich europejskich krajów. Musimy współpracować i handlować ze sobą, musimy działać razem wielu sprawach, ale oddawanie przez nasze państwa części suwerenności nie służy niczemu dobremu.

Konfederaci barscy, legioniści Dąbrowskiego, żołnierze Księstwa Warszawskiego, powstańcy listopadowi i styczniowi, legioniści Piłsudskiego, żołnierze kampanii wrześniowej, powstańcy warszawscy - oni wszyscy cieszyliby się z tego, że Polska nareszcie jest już bezpieczna, bogata i spokojna. Lecz czy podobało by im się, że tak łatwo oddajemy to, za co oni tak ciężko walczyli?

Dopiero gdy Polska będzie częścią Europy zbudowanej bez zbędnej ideologii i biurokracji, Europie niezależnych, współpracujących ze sobą państw - wówczas będziemy mieli prawdziwą niepodległość. Na razie radośnie oddajemy swoją wolność. Obyśmy chociaż potrafili kiedyś znów się o nią bić.