Joe Chal – „Fundacja Rockefellera a Nazizm!„ 2/5

Fundacja Rockefellera jest głównym sponsorem publicznych organizacji, które domagają się od ONZ stworzenia programu drastycznego zmniejszenia populacji naszej planety. Dokumenty które są w posiadaniu coraz większej liczby naukowców w Ameryce, Anglii i Niemiec potwierdzają, że Fundacja i korporacyjni współpracownicy z dziedzin medycznych i politycznych zorganizowali rasowy programu bazujący na doświadczeniach hitlerowskich Niemiec.
Okazuje się, ze program segregacji rasowej nie zatrzymał się wraz z zakończeniem II wojny światowej. Ten sojusz z ONZ - starego prawa nazistowskiego z nową lewicą, stwarza jeszcze poważniejsze zagrożenie dla współczesnego świata, niż to miało miejsce w 1941 roku.
Monopolista naftowy John D. Rockefeller stworzył rodzinną Fundację Rockefellera w 1909 roku. W 1929 roku miał ulokowane 300 milionów dolarów funduszy w tym rodzinnym interesie kontrolując Standard Oil Company z New Jersey (obecna nazywa - Exxon') jako dodatek do tej Fundacji.
Za fundacyjne pieniądze stworzył nową specjalizację lekarską zwaną - Psychiatric Genetics /Psychiatria Genetyczna/. Na nowym polu doświadczalnym Fundacja zreorganizowała medyczną naukę w Niemczech, tworząc i odtąd stale kierując nią pod nazwą Instytutu Psychiatrii Kaisera Wilhelma i Instytut Antropologii Kaisera Wilhelma– Eugenika, Ludzka dziedziczność. Szefem w tych instytucjach był szwajcarski faszysta psychiatra Ernst Rudin, wspierany przez swoich protegowanych Otmara Verschuera i Franza J. Kallmanna.
W 1932 roku rozpoczął się w Anglii „Ruch Rasowy”, który został wykorzystany przez Rockefellerów do utworzenia Światowej Federacji Eugeniki i wyznaczono Dr Rudina na prezesa tej organizacji. Ruch wzywał do zabijania lub sterylizacji osób, których choroba dziedziczna uczyniła ich ciężarem dla społeczeństwa.
Ustawa rasowa!
Kilka miesięcy później, Hitler przejął dla Niemiec wzorce Rockefeller-Rudin i ta idea stała się nieodłączną częścią hitlerowskiego Państwa. Faszyści wyznaczyli Rudina na szefa Towarzystwa Higieny Rasowej. Rudin i jego personel, w ramach Grupy Roboczej Ekspertów od dziedziczności pod przewodnictwem szefa SS Heinricha Himmlera, przygotowali ustawę „O sterylizacji”. Opisaną i porównaną jako wziętą z modelu prawa amerykańskiego, które to prawo zostało przyjęte w lipcu 1933 r. i dumnie drukowane od wrzesień 1933 roku w Aktualnościach Eugenicznych (USA) z podpisem Hitlera. Grupa Rockefellera sporządziła inne ustawy rasowe, również oparte na istniejących statutach z Virginii. Otmar Verschuer i jego pomocnik wraz z Josefem Mengele pisali raporty dla specjalnych sądów, które egzekwowały „Rudina Prawo Czystości Rasowej” przeciwko współżyciu Aryjczyków i nie-Aryjczyków.
Zespół T4 z kancelarii Hitlera, bazujący na psychiatrach Rudina i jego personelu współpracował w tworzeniu filmów propagandowych pokazujący jak bardzo schorowani ludzie modlą się i proszą aby udzielić im Miłosierdzia i uśmiercić ich (eutanazja) – film był wyświetlany i skierowany do obywateli niemieckich. Społeczeństwo zareagowało antagonistycznie: Hitler musiał wycofać ze łzami wściekłści w oczach „Prawo do umierania” z kin. Propaganda ta trafiła na niezbyt przygotowany grunt.
Pod kontrolą nazistów, niemiecki koncern chemiczny I.G. Farben i Standard Oil Rockefellera z New Jersey były jednym połączonym przedsiębiorstwem, powiązane setkami porozumień kartelowych. I.G. Farben prowadził działalność samodzielnie, aż do 1937 roku, kiedy rodzinna firma Warburga a partnera Rockefellera w bankowości oraz w projekcie niemieckiego nazistowskiego eugeniki dołączyła do nich. Po inwazji Niemiec na Polskę w 1939, Olej Standard Rockefellera zobowiązał się utrzymać wspólnotę z IG Farben nawet jeśli USA przystąpi do wojny z Niemcami. To zostało zdemaskowane w 1942 roku przez komisję śledczą senatora Harry'ego Trumana, a prezydent Roosevelt miał olbrzymie kłopoty prawne aby zatrzymać spółkę Standard Oil - IG Farben w napędzanie machiny wojennej wroga.
W latach 1940-41, I.G. Farben zbudował gigantyczną fabrykę w Monowicach w Polsce, później włączona do całego kompleksu obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu aby korzystać ze Standard Oil / IG Farben patentów w obozie pracy niewolniczej, /były prowadzone badania aby z węgla zrobić benzynę/. Produkowano tam również insektycydy /granulowana mieszanka ziemi okrzemkowej nasyconej cyjanowodorem, która uwalniała cyjanowodór (HCN) po wyjęciu ze szczelnych pojemników – nazwana Cyklon B. Specjalny oddział SS został przydzielony do pilnowania więźniów żydowskich i innych narodowości do zabijania tych, którzy nie nadawali się do pracy w tej fabryce. Niemiecki prezydent Emil Helfferich zeznał po wojnie, że fundusze z firmy Rockefellera były przeznaczone jako wynagrodzenie dla strażników SS w Auschwitz.
W 1940 r., sześć miesięcy po słynnym spotkaniu Standard-IG, przedstawiciel Europejskiej Fundacji Rockefellera Daniel O'Brian napisał do głównego szefa Fundacji odpowiedzialnego za sektor medyczny Alana Gregga, że „byłoby niedobrze, gdyby zdecydowano się zatrzymać badania, które prowadzą a które NIE MAJĄ ZWIĄZKU z kwestiami wojny'' - tak więc Fundacja kontynuowała finansowanie nazistów i ich „psychiatryczne badania” w czasie wojny.
Wrócę do 1936 roku, kiedy dr Franz Kallmanna przerwał studia „dziedzicznej degeneracji” i wyemigrował do Ameryki, bo był pół-Żydem i w Nowym Jorku założył oddział genetyki medycznej - Instytut Psychiatryczny w stanie Nowy Jork. Scottish Rite Wolnomularze opublikowali studium Kallmanna w ponad 1.000 przypadkach schizofrenii, na podstawie których starał się on oprzeć i udowodnić swoją teorię o dziedziczeniu tej choroby. W książce Kallmann podziękował długoletniemu swojemu szefowi i wspomniał o Rudinie. Książka Kallmanna, opublikowana w 1938 roku w USA i nazistowskich Niemczech, była używana przez oddział T4 jako racjonalizacja rozpoczęta w 1939 roku mordowaniem pacjentów psychicznie chorych i innych nazwanych „Ludźmi z defektem” chociaż większość z nich to były małe dzieci. Tym programem objęto 250.000 ludzi używając do tego celu gazu i iniekcje z trucizną, W tym samym czasie szkolono personel pod względem uodparniania ich psychicznie aby z zimną krwią mordowali ludzi.
Dr Mengele!
W 1943 roku, Otmar Verschuer asystent Józefa Mengele został mianowanym medycznym komendantem w Oświęcimiu. W czasie wojny dyrektor Rockefellera Instytutu Antropologii Kaiser Wilhelm działu eugeniki i dziedziczności w Berlinie, Verschuer zabezpieczył fundusze na prowadzenie eksperymentów dla Mengele w Auschwitz z Niemieckiej Rady ds. Badań. Verschuer napisał raport z postępu prac do tej Rady: „Moim współpracownikiem, naukowcem, antropologiem i lekarzem w tych badaniach jest mój asystent Dr Mengele, który służy jako Hauptstuermfuehrer i lekarz obozowy w obozie koncentracyjnym w Auschwitz. Za pozwoleniem Reichsfuehrera SS Himmlera, antropologiczne badania są przeprowadzane na różnych grupach rasowych w obozach koncentracyjnych i próbki krwi zostaną przesłane do mojego laboratorium w celu dalszych badań.”
Mengele był przy każdym rozładunku transportu z ludźmi w Auschwitz szukając bliźniaków - ulubiony materiał genetyków psychiatryków. W dniu przyjazdu do stacji doświadczalnej Mengelego bliźnięta musiały wypełniać szczegółowy kwestionariusz wykonany przez naukowców z Instytutu Kaisera Wilhelma.'' Były codziennie pobierane próbki krwi dla Verschuera i prowadzone specyficzne doświadczenia na proteinach. Igły były wkuwane do oczu w celu badania i analizy koloru oczu. Prowadzono eksperymentalne transfuzje krwi i powodowano infekcje. Narządy i kończyny poddawane były amputacji często bez środków znieczulających. Zmiany płci były również często przeprowadzane. Kobiety były sterylizowane, mężczyźni byli kastrowani. Tysiące ludzi zostało zamordowanych, a ich narządy, gałki oczne, głowy i kończyny wysyłano do Verschuera i grupy Rockefellera w Instytucie Kaisera Wilhelma.
W 1946 roku Verschuer napisał do Biura Ludzkiej Genetyki w Londynie prosząc o pomoc w dalszych jego badaniach naukowych.
Stara głowa – Nowa twarz!
W 1947 roku Biuro eugeniki przeniesiono z Londynu do Kopenhagi. Nowy duński budynek został zbudowany za pieniądze Rockefellerów. Pierwszy Międzynarodowy Kongres Genetyki Człowieka po II wojnie światowej odbył się w tym duńskim instytucie w 1956 roku. Do tego czasu, Verschuer był członkiem Amerykańskiego Towarzystwa Eugenika a następnie w Radzie d/s Populacji Rockefellera.
Dr Kallmann pomógł uratować Verschuer składając zeznania o jego pracach i postępowaniu w sprawach denazyfikacji /praca nie mające nic wspólnego z nazizmem/. Dr Kallmanna stworzył Amerykańskie Towarzystwo Ludzkiej Genetyki, które zorganizowało „Projekt Ludzkiego Genome” /kodu, genu/ - kosztem 3 miliardów dolarów.Kallmanna był dyrektorem tego Towarzystwa do 65 roku.
W latach 1950, Rockefellerowie zreorganizowali w USA aktywność eugeniczną w swoich biurach rodzinnych prowadząc równolegle prace w grupach nad kontrolą populacji i aborcji. Towarzystwo Eugenika zmieniło nazwę na Towarzystwo Biologii i Badań Społecznych.
Fundacja Rockefellera dawniej finansowała ruch eugeniki w Anglii, najwyraźniej spłacano dług wdzięczności Anglii za to, że brytyjska stolica i Angielski-partner rozpoczęły wypychać John D. Rockefellera z jego naftowego biznesu. W latach 1960-tych Towarzystwo Eugenika w Anglii zmieniło nazwę na Krypto-eugenika, stwierdzając w oficjalnych raportach, że będą wytwarzali produkty eugeniki ale bez oznaczania ich jako swoje.
Dzięki wsparciu Rockefellerów Towarzystwo Eugenika (Anglia) ustanowiło podkomitet o nazwie Międzynarodowa Federacja Planowania Rodziny, który przez 12 lat miała ten sam adres co Towarzystwa eugenika. Wygląda na to, że prywatna firma postawiła świat przed niebezpieczeństwem globalnej zagłady - pod flagą ONZ.
Osobiście polecam publikacje o Planowaniu Rodziny i mackach Rockefellera w AIDS i kampanii dezinformacji a przeczytać to można w książce "Nowe wirusy, AIDS i Ebola - Natura, wypadek czy celowe działanie" autorstwa mojego kolegi i znajomego, którego poznałem kilkanaście lat temu dr Leonarda Horowitza – bardzo ciekawa choć kontrowersyjna postać.
Joe Chal