Przepraszam za polski rasizm

W sytuacji gdy rząd mojego kraju zajęty jest przepraszaniem prezydenta USA za to, że jeden z polskich parlamentarzystów ośmielił się skrytykować go w dość emocjonalny sposób, opozycja w postaci PiS prześciga się w tych przeprosinach (czyżby słowa Jarosława Kaczyńskiego o białym i czarnym były prorocze, a tyczyły się Barracka Obamy?) media zaś koncentrują się na codziennych próbach dyskredytacji prezydenta nikt nie przeprosi tej osoby, która jako jedyna faktycznie zasługuje na to, by otrzymać przeprosiny.

Ambasadora Turcji. Turcja bowiem, nasz sojusznik w NATO, zaś zaglądając głębiej w historię jedyny kraj, który zachował się przyzwoicie podczas rozbiorów, stała się dla polskich polityków i dziennikarzy symbolem zabawnej egzotyki. 11 listopada zamiast być dniem świętowanym wspólnie staje się pretekstem do ośmieszania prezydenta i urządzanego przez niego okolicznościowego balu. Ponad poczucie wspólnoty narodowej wyniesiono szczeniackie wytykanie, kto na imprezie się nie zjawi, z powtarzanym do znudzenia refrenem "Nikt Cię nie lubi, nikt nie przyjdzie na Twoją imprezę, za to wszyscy lubią drugiego Lecha i on zrobi suuuper party." MTv pokazuje czasem program pt. "My sweet sixteen", każdy, kto kiedykolwiek miał okazję go obejrzeć, moze dostrzec zbieżność sytuacji. Symbolem zaś "obciachowości" imprezy u złego Kaczora jest fakt, że pojawi się na niej minister z Turcji, czy też, przywoływany rzadziej, podsekretarz stanu z Cypru. Tropiciele rasizmu przegapili nie tylko kawały opowiadane przez Sikorskiego (jednocześnie przyznając, że w rasiźmie na użytek własny nie ma nic złego), lecz również włączyli się w rasistowskie poniżanie polityków z egzotycznych krajów, będących dla nich czymś gorszym, niż politycy z Europy.