pranie

"Otóż praczka powinna wstać o świcie, gdyż rano człowiek ma najwięcej sił i trzeźwości, a im prędzej wieczorem skończy prać, tem lepiej, bo prędzej odpocznie i bielizna dłużej w zimnej wodzie leżeć będzie. Zaczynając prać najprzód się piorą męzkie dzienne koszule, następnie kaftaniki damskie, dalej powłoczki, prześcieradła, bielizna stołowa, którą zawsze w czystą wodę należy kłaść, bo prana w mydlinach straci właściwą białość; koszule nocne damskie i męzkie, ręczniki i t.d.
(...)
Piorąc należy ciagle mydlić starannie rozglądając gdzie są plamy, które szczegółowiej mydlić. Po wypraniu tym sposobem całej bielizny i ułożeniu jej kolejno gatunkami na maglowniku rozciągniętym na stole, pierze się wszystko w tym samym porządku po raz drugi, znowu namydlając brudniejsze miejsce, po wypraniu wszystkiego zostaje jeszcze do prania raz trzeci, do którego przystępuje się dwoma sposobami, albo gotując, albo parując bieliznę. Przy gotowaniu kocioł pneumatyczny o podwójnem dziurkowatem dnie (skład maszyn rolniczych Wasilewski-Pilaski, ul. Nowosenatorska) oddaje wielkie usługi.
(...)
Kto chce mieć bardzo ładną białą i szeleszczącą jak liść bieliznę, pomimo oporu służącej powinien kazać jeszcze raz płókać, jeżeli można w mieście u studni, na wsi u rzeki; nigdzie bowiem tak dobrze się bielizna nie wypłócze jak w bieżącej wodzie.
(...)
Ostatnią czynnością prania jest krochmalenie(...)."

-----------------

(PODARUNEK ŚLUBNY. Kurs gospodarstwa miejskiego i wiejskiego dla kobiet przez Lucynę Ćwierczakiewicz Autorkę 365 Obiadów. Warszawa, Skład główny w Księgarni Gebethnera i Wolffa. 1885.)