gówno w jedwabnych pończochach

"Monsieur Talleyrand, vous etes une merde dans un bas de soie !" to słowa Napoleona, który był cesarzem, więc mógł używać takich słów, jakich chciał, zupełnie jak ja na tym portalu.

Talleyrandów mamy dziś wielu, bo prócz dworu Najjaśniejszego Imperatora jest jeszcze parę innych dworów, nie mówiąc o dworkach, w których rezydują na ogół dworzanie, ale niekiedy i władcy różnych mniejszych czy większych imperiów.

Każdy taki imperator, nawet były albo przyszły, ma jakiegoś swojego Talleyranda, w pończochach czy w jedwabnych gatkach ("bas de soie" można i tak przetłumaczyć), albo zgoła inaczej wysztafirowanych, i rad pokazuje go ludowi - tym chętniej, im mniej lubi ukazywać się osobiście w pełnym świetle swej mocy, potęgi i sławy.

Postęp demokracji, do którego Napoleon przyłożył niegdyś swoją korsykańską rękę, spowodował taką rekonstrukcję feudalnego porządku, która utrudnia przypisanie tego czy innego Talleyranda do konkretnego imperatora nie tylko w przypadku zdarzającej się czasem zamiany ról (najzupełniej legalnej w świetle konstytucji) ale i wówczas, gdy jakiś imperator okazuje się czyimś Talleyrandem (czego na razie konstytucja nie zabrania, bo i nie przewiduje) albo kiedy władca raczy ukazywać się w całym majestacie tam, gdzie posłać należałoby Talleyranda.

Jeszcze trudniej jest się zorientować w tej hierarchii, gdy Talleyrandowie skonstruują już, tak jak lubią, swoje własne, nieduże imperia na rozległym terytorium Cesarstwa, niekoniecznie na peryferiach.

Niekiedy doprawdy nie da się ustalić, kto komu ma prawo powiedzieć : "Monsieur, vous etes une merde" - wyjąwszy Najjaśniejszego Pana (choć i tutaj pojawiają się czasem wątpliwości natury konstytucyjnej).

Nic dziwnego, że zdezorientowany lud przejmuje niekiedy rolę suwerena i kiedy się gdzieś zgromadzi, dobiegają stamtąd do uszu Talleyrandów, a nawet imperatorów, adresowane do nich stwierdzenia nie mające wprawdzie mocy prawnej, ale naruszające suwerenny przywilej miłościwie panującego monarchy, zatem godzące w ład i porządek państwa.

Być może zapowiadane zmiany przepisów o zgromadzeniach
wystarczą, by powrócił dawny ład i porządek, ale jeżeli to nie nastąpi, trzeba będzie pozbyć się wszystkich Talleyrandów i ich imperatorów, albo (co wypadnie znacznie taniej) zmienić Najjaśniejszego Pana.

Można to zresztą uczynić niezwłocznie.

Konstytucja na to pozwala, a ja się sprzeciwiał nie będę.

***
P.S.

Porzucając filuterną stylistykę, stwierdzam z przekonaniem że to nie Donald Tusk powinien formować nowy rząd R.P., bo sprawnego kierowania partią polityczną nie potrafi godzić ze służbą polskiemu Państwu, za którego widoczny rozkład ponosi osobistą odpowiedzialność - tak, jak za przebieg narodowego święta w polskiej stolicy.