Korczak kontra Gronkiewicz

Jakże Janusz Korczak pięknie pisał...

Kiedy jego podopieczni, żydowskie dzieci na wiejskich koloniach, przysiedli zjeść śniadanie przy drodze, "okoliczny chłop mówi:

- Idźta dzieci na pole, bo tu kurz. [...]

- Jakże iść na pole, kiedy koniczyna zasiana - toć podepczą.

- Co tam mają po bosemu podeptać? Idźta, dzieci, to moje pole, ja pozwalam...

Chłopie polski! A spójrz na tych chłopców uważnie, toż to nie dzieci przecież, a bachory żydowskie, których w mieście nie wpuszczają do żadnego ogrodu, woźnica biczem spędzi z ulicy, przechodzień zepchnie z trotuaru, a stróż miotłą zgoni z podwórza. To nie dzieci, to Mośki; więc nie spędzisz ich spod wierzby przydrożnej, gdzie zasiedli, a na pole własne zapraszasz?"

Tak pięknie pisał o polskich chłopach Korczak. Wzruszyć się można. Ten korczakowski opis sceny z życia wziętej podważa wszakże kreowany przez określone środowiska stereotyp "polskiego chłopa antysemity". Według niego chłopi mieliby pierwsi latać z donosami na ukrywających się Żydów albo spędzać ich, mordować i palić w stodołach, nie tylko w Jedwabnym, okradać idących na śmierć do gazu itd., itp. Tymczasem, gdy wszyscy inni wyganiali biedne żydowskie dzieci, to właśnie polski chłop otworzył dla nich swe serce. Korczak poświadcza, jak bardzo stereotyp ten jest nieprawdziwy, niesprawiedliwy, krzywdzący.

Dziś prezydent Warszawy, Hanna Gronkiewicz-Waltz, wplotła do swojego wystąpienia z okazji 73. rocznicy powstania w getcie  inne sceny: przypadku spalenia miesiące temu jakiejś kukły we Wrocławiu i nie wiadomo jakich, nacjonalistycznych rzekomo, ekscesów w kościele w Białymstoku. Apelowała o piętnowanie takich przypadków, chociaż są one za każdym razem piętnowane. Takie zdarzenia, być może dlatego że rzadkie w Polsce, za każdym razem wywołują mocną reakcję ze wszystkich możliwych stron. Gronkiewicz jednak zasugerowała, że jest w Polsce jakaś milcząca zgoda, przyzwolenie na "takie zachowania". Z jednego przypadku zrobiła się liczba mnoga, a miasta w całym kraju wymagały nagle podjęcia specjalnej antyrasistowskiej deklaracji. Dzięki Gronkiewicz Warszawa nagle stanie się "otwarta"... My, Warszawiacy, Polacy, wymagamy przestróg przed antysemityzmem?

Ten zupełnie oderwany od rzeczywistości, faktów, od życia apel Gronkiewicz-Waltz tworzy obraz Polski nietolerancyjnej, rasistowskiej, antysemickiej. To bardzo szkodliwe wystąpienie, niszczące wizerunek Polski, godzące w nasze dobre imię. Gronkiewicz podbudowuje w ten sposób kreowany w nieprzyjaznych nam środowiskach stereotyp Polaka-Żydożercy. Dodaje wiarygodności antypolskim kłamstwom Jana Tomasza Grossa i niemieckiemu odwracaniu historii, choćby w filmie "Unsere Mütter, unsere Väter". Tymczasem, gdy w Niemczech arabscy imigranci sieją terror, a z Francji Żydzi uciekają do Izraela, to właśnie Polska daje im pełne poczucie bezpieczeństwa i spokoju.

Atakująca nas Gronkiewicz miała w tle nowoczesne, nagradzane w międzynarodowych konkursach, Muzeum Historii  Żydów Polskich Polin, zbudowane głównie za nasze podatki, ok. 180 mln zł. To znaczna kwota, oferowana przez nas, mieszkańców Warszawy, z pewnym poświęceniem, z kieszeni wcale niebogatego społeczeństwa. Jak więc można nas obrażać sugestią, mianem wściekłych polskich nacjonalistów, mających nienawiść do Żydów wyssaną z mlekiem matki, stojąc naprzeciw takiego twardego dowodu na rzecz przeciwną, na to, że szczodrze fundujemy takie muzea, pomniki, pamiątkowe tablice, dbamy o żydowskie cmentarze... ?

Cóż, potrzeba nam nowego Korczaka.

--------------------

Cytat za: Joanna Olczyk-Ronikier "Korczak. Próba biografii", WAB, 2002, str. 131

]]>http://wpolityce.pl/polityka/289352-gronkiewicz-waltz-przestrzega-przed-...(link is external)]]>

]]>http://trybeus.neon24.pl/post/114491,ile-kosztowalo-muzeum-historii-zydo...(link is external)]]>