Antysemickie wybryki przed pałacem prezydenckim

]]>Artur M. Nicpoń na swojej nowej stronie umieszcza filmy]]>, pokazujące coś, co można by nazwać "nocnymi Polaków rozmowami" pod pałacem, tyle tylko, że trudno to nazwać rozmową. Jak pisałem, zdarza się, że ktoś naprawdę próbuje pogadać, przekonać do swoich racji, lub przynajmniej poznać stanowisko drugiej strony. Sam odbyłem kilka takich rozmów, choć niestety była to co najwyżej mniejsza połowa. Wróćmy jednak do nagrania zamieszczonego na stronie Artura. Z kamerą stoją dwie osoby, które próbują rozmawiać z kilkoma przeciwnikami obecności krzyża pod pałacem prezydenckim. W tle słyszymy przez cały czas śpiewy, na Krakowskim Przedmieściu cisza nocna nie obowiązuje, podobnie, jak zakaz sprzedaży alkoholu nieletnim. Niestety, kluczową sprawą dość szybko staje się ustalenie, ile wypili dyskutanci. Ci zaś mają do powiedzenia głównie słowa, uznawane za obraźliwe. Ale tego nie wystarcza. Rozmówca przedstawia się jako "wyborca PO", tak więc nie powinien z samej swojej definicji, być osobą nietolerancyjną, odwołującą się do stereotypów, a zwłaszcza - narodowościowych uprzedzeń. Zgadzamy się wszyscy, prawda? Skąd więc nagle w ustach tego młodego człowieka pojawiają się następujące słowa: "Ty, Żydek" (pierwszy film, 2:28) "A co ty mi tutaj, kurwa, Żydzie" (j.w., 2:51) "Stare wyjadacze, stare Żydy, kurwa, brudasy - spierdalać do domu" (j.w., 3:10) "Brudas, Żyd - spierdalać" (j.w., 3:16) "A Ty, Żydek, spierdalaj!" - (j.w., 6:40) Tyle, z jednego tylko filmiku. Gdzie jest "Gazeta Wyborcza", Tok FM i stowarzyszenie Nigdy Więcej? Tego z filmu się nie dowiemy, za to możemy w całej krasie zobaczyć, jak pod pałacem (przynajmniej do piątku, bo ponoć w sobotę było trochę lepiej) zachowywała się policja. To zaś może pokazywać nam, czego możemy spodziewać się dziś, gdy wesoły dostawca pizzy, który lubi fotografować się bez majtek z karabinem, przyjdzie wraz z kolegami "społecznie usuwać krzyż", za wiedzą i zgodą urzędu miasta i wspomnianych wyżej mediów. Przypadkiem słyszałem w niedzielny poranek fragment radiowej audycji (prawdopodobnie było to właśnie radio Tok FM), w której reporter przedstawiał dobrane pod kątem wspomnianym na początku tego tekstu fragmenty wypowiedzi. Ciekawe, że nie udało mu się zlokalizować żadnych tak spektakularnych wystąpień "obrońców państwa laickiego", jak szumnie nazywa się klientów lokalu pani Gesslerowej, którzy odkryli kolejną po alkoholu i narkotykach rozrywkę. Panowie z radia odkrywają rolę placu przed pałacem jako forum wymiany poglądów, nie dostrzegli zaś chyba jego funkcji kulturotwórczej - tutaj rodzą się nowe przeboje, idealne przecież do ich radia. (film 5, 01:30, piosenka "Boli mnie w krzyżu, ale boli mnie krzyż"). Co więcej - miks śpiewanych modlitw, klaskania i pijanych chórów tworzy jakiś nowy nurt w polskiej muzyce, może wykorzystają to osoby pokroju Lizuta (sam próbował śpiewać coś pod krzyżem, nie wiem, czy z patronatem medialnym swojego radia), czy Andrzeja Smolika, który pojawił się pod krzyżem, by opowiedzieć swoim znajomym, jak bardzo się wstydzi (oczywiście nie współbiesiadników z "Przekąsek"). Relacji spod pałacu pokazuje się coraz więcej, ludzi na miejscu, także w nocy - również. I tu widać brak symetrii - gdy jedni przychodzą pod krzyż modlić się, a drudzy do knajpy na tanią wódkę (ciekawe, czy jest zniżka dla nieletnich?), obrońcy krzyża jakoś nie atakują pijących w lokalu. W jednym autorytety moralne mają trochę racji - fanatyzm w Polsce trzyma się nieźle. Tyle tylko, że po cichu przeprowadził się na drugą stronę ulicy. Przed nami kolejna burzliwa noc, jutro zaś kolejny 10. Do zobaczenia.