Po siódme: Nie kradnij

Więc, nie kradnę.

Czy jednak przez to, że nie kradnę, mogę nazwać się już człowiekiem uczciwym?

Niekoniecznie.

Różne są przyczyny tego, że ludzie nie kradną.

Są tacy, co nie kradną, bo w swoich sercach są uczciwi.

Tym nawet do głowy nie przychodzi jakakolwiek kradzież.

Są jednak i tacy, co nie kradną ze strachu przed konsekwencjami.

Z zagrożenia  ewentualnym wyrokiem, wstydem przed opinią publiczną.

A także ci, którym nie trafiła się korzystna sposobność.

Tą grupę można byłoby nazwać abstynentami.

Powtórzę za Anthony De Melo  /przytaczam z pamięci/:

     Uradowany uczeń przychodzi do mistrza.

        - Mistrzu, ja już nie mam problemów z bogactwem. Gdy szedłem  wczoraj brzegiem rzeki, zauważyłem grudkę złota i jej nie podniosłem!

     Na to mistrz:

       - Synu! Gdybyś nie miał problemów z bogactwem, nie zauważyłbyś tej grudki złota między innymi kamykami.                               

---

Kradzież to moment wyciągnięcia ręki. Po nieswoje.

I nie ważne, czy w grę wchodzi cały milion, czy tylko symboliczna złotówka.

O kradzieży przesądza ten jeden drobny moment wyciągnięcia ręki.

Przedtem pojawia się jednak pokusa.

Wziąć, czy nie wziąć ?

Jeśli nie wezmę, wzrastam. Uodparniam się na większe pokusy.

Staję się uczciwy.

Jeśli pokusie  ulegam, powoli się toczę,

gubiąc odporność na kolejne tego typu próby.

Każda następna pokusa, to coraz mniejsza rozterka w wyborze,

przy kolejnej, nie zauważam już problemu.

Błogosławioną dla złodzieja jest chwila, kiedy go złapią.

Im wcześniej go złapią, tym bardziej ta chwila jest błogosławiona.

I choć często ta chwila ma swój finał w sądzie i równie często kończy się wyrokiem w zawieszeniu,

dobry jest to czas na refleksje, czas na podjęcie decyzji o powrocie z tej drogi.

Gdy jest to czas bezrefleksyjny, na zasadzie było - minęło,

pojawia się duża szansa na kolejny etap. Odsiadka.

A tam amator często staje się już rzemieślnikiem.

---

Żyjemy w bardzo dziwnym kraju.

Sięgam pamięcią czasów, gdy kradzież była nazywana po imieniu. Potępiana i tępiona.

Dziś złodziejstwo stało się wręcz zaletą, często nazywa się je zaradnością. Stało się powodem do dumy.

Coraz częściej przy tym słyszymy o skorumpowanych postawach tych, którzy przed korupcją mają nas chronić.

Więc tylko kraść…

dratwa3