Pogadajmy o śmierci...

Bardzo bliskie mi są Twoje słowa.Obcowanie ze śmiercią w cztery oczy zmusza często do akceptacji tego stanu rzeczy,czyli prowadzi do zwycięstwa nad swoim lękiem.
Jednak w swojej notce próbowałem zastanawiać się nad tym,że o ile człowiekowi,który przez całe życie ucieka przed refleksją na temat śmierci,podrzuci się styl życia typu grillowanie,to człowiek taki skwapliwie z tego skorzysta,by uciec jeszcze dalej od tej refleksji.

dratwa3

Kiedy zaś na okrągło wylicza się suche fakty związane ze śmiercią,nadając temu formę akcji,a nie refleksji,telewidz czuje się,jak w kinie na dobrym filmie.Pojęcie śmierć to nie to samo dla niego,co umieranie.

Jest bardzo refleksyjnym,że cywilizacja śmierci uparła się, ażeby o śmierci,umieraniu zupełnie nie rozmawiać.Ciężko się napracowała,aby narodową żałobę po tragedii smoleńskiej zminimalizować.Nie dopuścić do refleksji na temat ludzkiego życia.

Pozdrawiam.
dratwa3

Jeśli już dane byłoby mi wybrać,wybieram to drugie.

Ciepło pozdrawiam.
dratwa3

Jeśli człowiekowi da się do ręki gruchawkę i poprowadzi tak, ażeby przez następne lata nie interesował się tematem śmierci i przemijania,to już samo postraszenie go wojną jest dla takiego człowieka śmiercią.Człowiek taki podpisze wiele.Tym bardziej anonimowo podpisze kartę wyborczą.

Cywilizacji śmierci nie zależy na więzi rodzinnej i pielęgnowaniu żałoby w rodzinie.Wręcz przeciwnie.Przecież czym większa jest w rodzinie więź,tym tęsknota za zmarłą osobą jest większa i zmusza do refleksji na temat śmierci.Tęsknotę taką łagodzi nadzieja na spotkanie po tamtej stronie życia.To są momenty wielu nawróceń.

Mówisz,że " O dziwo, codzienna myśl o śmierci, pozwala nie tylko lepiej żyć, ale również podejmować lepsze decyzje...".
Nawet nie próbuję odnosić się do tak mądrego w moim rozumowaniu zdania.

Pozdrawiam.
dratwa3

Gdy czasami przydarzało mi się wziąć do ręki jakąś historyczną powieść,zastanawiałem się,co działo się w ludzkich duszach,gdy usłyszeli hasło do obrony Ojczyzny.Świadomość,że opuszcza na parę lat swój rodzinny dom,że dyskusyjna jest szansa na jego powrót.Zastanawiałem się,co się działo w sercach najbliższych, którzy mieli świadomość,że być może jest to ostateczne rozstanie.
I zawsze nasuwała mi się w takich chwilach tylko jedna odpowiedź.Ci ludzie wiedzieli,że śmierć wpisana jest w ich życie.
Myślę,że Oni nosili Boga w sercu.

Pozdrawiam.
dratwa3

To nie jest tak,że te "kretyńskie gry komputerowe" są głupim wynalazkiem,przez który nie można wzbudzić w człowieku refleksji na temat umierania.Te "kretyńskie gry komputerowe"są właśnie po to,ażeby tej refleksji nie wzbudzić.

Mukuzani,czy możemy oczekiwać od rządzących decyzji o wprowadzeniu do szkół "odpracowania paru dni wśród chorych", jeśli nie możemy skutecznie zawalczyć o lekcję historii?

Pozdrawiam.
dratwa3

Jakiś czas temu znajomek zapytał mnie,jak to się stało,że moje życie skierowało się w stronę Pana Boga.Odpowiedziałem mu wówczas:Wyobraź sobie,że Twoje życie to taki jeden kryształek cukru.I że przychodzi do Ciebie Pan Bóg i proponuje Ci za ten kryształek cukru wszystkie cukrownie świata,a gdyby jeszcze tego było mało,to jeszcze dozbiera Ci więcej.I pyta: Pohandlujemy?
Trzeba być głupcem,żeby nie pohandlować.
Gdy znajomek zaczął drapać się za uchem,dopowiedziałem:
Ja wiem,jest tylko jeden mały szczegół.Trzeba po prostu uwierzyć.

Ciepło pozdrawiam.
dratwa3