Przepis na „Paprykarz” za dwa pięćset

Gdy wszystkie cudy Donalda zamieniły się w nękające Polaków plagi (czego przykładem jest niespotykana od zakończenia drugiej wojny światowej katastrofa demograficzna i to w ogłoszony przez Donalda „Rok Rodziny”) – sukces z nawróceniem się „Paprykarza” Kowalczyka przywrócił w społeczeństwie wiarę w Donalda. W Donalda, jako cudotwórcy, który wszystko może…

Wszak jeszcze niedawno „Paprykarz” Kowalczyk na portalu Stefczyk.Info mówił: „Ci, którzy od lat siedzą w Warszawie, na Wiejskiej, nie mają kontaktu z ludźmi. Ludzie żyją za 1000 złotych miesięcznie, a w mediach słyszymy, że ludzie władzy żyją za 50 tys. złotych i wymieniają się drogimi zegarkami. To żenada. Jak ludzie to słyszą, pukają się w głowę. Rządzący tracą kontakt ze społeczeństwem, podobnie jak posłowie”. „Paprykarz” Kowalczyk grzmiał też na rząd Tuska na krakowskiej konwencji PIS mówiąc, że trzeba "przerwać passę obecnego rządu" - kończąc swoją płomienną przemowę słowami: - Musimy uwierzyć, że damy radę !

Teraz zupełnie niespodziewanie “Paprykarz” przejrzał na oczy i oświecony blaskiem Słońca Peru, natychmiast zaatakował PIS. W ten sposób „Paprykarz” nie tylko odzyskał zaufanie Donalda, ale udowodnił wszystkim malkontentom, że władza obywatelsko-ludowa troszczy się o masy pracujące – zwłaszcza w czasie klęsk. Do cudownego nawrócenia się „Paprykarza” natychmiast ustosunkował się sam cudotwórca Donald, gdyż niewątpliwie musiał osobiście pracować nad uzdrowieniem Kowalczyka i przywróceniem go na łono „zdrowych sił III RP”. Donald musiał przecież pamiętać, że dostał w zęby w czasie gospodarskiej wizyty terenów objętych klęską - gdy „Paprykarz” zadał mu pytanie „Jak żyć?” Nawrócenie się „Paprykarza” musiał więc Donald odebrać, jako osobistą satysfakcję cudotwórcy, któremu ktoś niesłusznie przymalował w facjatę…

Zacznijmy od tego, że w wywiadzie dla Polsat News „Paprykarz” Kowalczyk zaprzeczył, jakoby był szykanowany przez władze Tuska i że nie otrzymał żadnej pomocy od państwa Tuska: "2,5 tys. gotówki, żywej, i pomoc taka, jak mówię - albo do 70 proc., 67 dokładnie, albo do 90 proc., jak ktoś na vacie. To jest pomoc czy to nie jest pomoc?" - kontynuował, zarzucając PIS-owi wykorzystanie swojej osoby do celów politycznych: "Na obłudę, na takie gierki perfidne nie pozwolę, choćbym nie wiem jakie konsekwencje poniósł" – mówił w Polsat News.

Odważny atak „Paprykarza” na PIS, natychmiast wykorzystał (zapewne za pozwoleniem samego „Paprykarza” ) nasz cudotwórca Donald, gdy obecna na jego konferencji prasowej dziennikarka resortowych mediów, równie odważnie zapytała premiera o jego opinię o cudzie nawrócenia się Kowalczyka: - Jakby pan dziś odpowiedział na pytanie "Pana Paprykarza": Jak żyć, panie premierze? Czy powinien żyć z dala od polityków?

Donald, świadomy cudu nawrócenia się „Paprykarza” pryncypialnie odpowiedział resortowej żurnalistce: - „Jak rozumiem, pan Kowalczyk nie jest rozczarowany wszystkimi politykami, tylko tymi z PiS. Więc raczej powiedziałbym: "żyć z dala od PiS ... Ten człowiek był oburzony, jeśli dobrze zrozumiałem, bo usłyszał od panów Kaczyńskiego i Suskiego, że nikt nie dostał pomocy. Ja osobiście pilnowałem tej pomocy wówczas i muszę powiedzieć, na pewno robimy dużo błędów (...), ale w sytuacjach klęskowych staramy się dbać o ludzi, pomagać ludziom" – podkreślił zadowolony z siebie premier, na którym zawsze można polegać, choć na pewno robi dużo błędów wraz ze swoim rządem… I w taki właśnie sposób – za skromne 2500 złotych -nawrócony został na wiarę w Tuska „Paprykarz” Kowalczyk, co uznać należy za największy cud Donalda w okresie ponad sześciu lat jego rządów…

Nie będę więc przypominać, ile kosztowało nas – podatników, zatrudnienie w okresie ostatnich sześciu lat dodatkowych 100 tysięcy urzędników, stanowiących wierną armię zwolenników Donalda. Nie będę przypominać setek milionów złotych wydanych na same tylko premie dla tych urzędników. Nie będę przypominać, ile nas kosztowały organizowane hojną ręką Donalda nowe stanowiska, utworzone dla specjalnie wyróżniających się wiernych Donalda - że wspomnę tylko „atomowego” min. Grada, który nam stocznie sprywatyzował. Nie będę wspominać ceny, jaką zapłaciliśmy za „modernizacyjne” projekty Donalda, jak choćby zakup Pendolino, cyfryzację,budowę autostrad, czy też wspieranie „innowacyjnych biznesów” w dziedzinie piramidziarstwa finansowego, dopalactwa, hazardownictwa czy ostatnio – w dziedzinie kolejnictwa, w tym zwłaszcza kolejnictwa śląskiego...

Rewolucyjna „modernizacja” kolei śląskich, zrealizowana przy poparciu wiernych Donaldowi baronów śląskiego PO Tomczykiewicza i Sekuły, doprowadziła do totalnego zdemolowania systemu sprzedaży i dystrybucji biletów kolejowych. Śląsk to jedyny region w Unii Europejskiej, gdzie bilety na pociągi dalekobieżne można kupić tylko na 7 stacjach ! CBA właśnie poszukuje do czyich kieszeni wyparowało 35 milionów złotych z Inteko, spółki-córki Kolei Śląskich, którą powołali do życia śląscy baronowie PO, w celu przeprowadzenia brawurowej modernizacji śląskiego kolejnictwa. Zatem nie tylko w Warszawie stoją i rdzewieją na mrozie świeżo zakupione składy Pendolino. Na Śląsku stoi w krzakach niedopuszczony do ruchu szynobus z Austrii, zaś nikt do tej pory nie znalazł kolejnych 13 szynobusów, za które już zapłacono z kieszeni podatników 25 milionów złotych !

Nie warto więc wyliczać, ile nas kosztowała wiara w cudy Donalda. Wystarczy przecież podać sumaryczną kwotę zadłużenia Polski za jego i za czasów koalicji PO-PSL. To kwota ponad 450 miliardów złotych, co daje łączne zadłużenie Polski na poziomie 1 biliona złotych ! Gdy Tusk obejmował tekę premiera – Polska była zadłużona na 540 miliardów. Do kwoty 450 miliardów Tuska należałoby oczywiście dodać to, co Donald spylił za grosze – w tym cały nieomal przemysł stoczniowy – i co Donald dołożył do budżetu z podnoszonych corocznie podatków. Wspomnę tylko zamrożone od 2009 roku progi podatkowe PIT, zamrożony VAT, opodatkowanie lasów, kradzież funduszy OFE... Mimo to, także w tegorocznym budżecie zaplanowano 40 miliardów złotych deficytu !

Tak więc nawrócenie się „Paprykarza” na wiarę w Donalda i to za jedyne dwa pięćset na rękę, jest prawdziwym cudem w porównaniu z kosztami, jakie my - podatnicy ponieśliśmy na przekonywanie setek tysięcy ludzi w niezachwianą od 2007 roku wiarę w Platformę i jej Wodza. Każdy zatem, którego wyobraźnia finansowa obraca się wokół kwoty dwa tysiące pięćset miesięcznie, mógł się na przykładzie „Paprykarza” przekonać, że będąc bliżej Platformy, bliżej Donalda - który osobiście pilnuje komu coś dać – może się po prostu opłacać…