Mąż idealny

 Zazdroszczę ci takiego męża!

 Ty to masz dobrze z takim facetem!

 Ile bym dała, żeby i mój chłop był taki!

 Słyszymy to często wokół siebie. Czy to z chęci przypodobania się naszemu małżonkowi, czy z bezinteresownej sympatii do naszego mężczyzny płyną ku nam te słowa, fakt, że padają często.

 Prawda jednak jest taka, że nie ma ideałów i między bajki można włożyć rewelacje temu przeczące. To, czy nasz facet jest dobrym mężem, zależy wyłącznie od nas samych. To my decydujemy, za kogo wychodzimy za mąż i doskonale umiemy przewidzieć zagrożenia, które kryją się za tym, czy innym wyborem.

 Już na wstępie znajomości łatwo zorientować się z kim mamy do czynienia. Kiedy słucham przyjaciółki wylewającej krokodyle łzy po odejściu męża do innej kobiety, nie mogę odsunąć myśli, że kiedy to dla niej zerwał z dziewczyną parę dziesiątków lat temu, chociaż mowa tam była o ślubie i rozegrał się niemały dramat, nie zawahała się oddać w tak niepewne ręce własnego losu.

 Czy nie wiedziała, nie przeczuwała, nie obawiała się zdrady u zdrajcy?

 Inna. Bita, popychana, poniżana, ale trwająca wiernie u boku swojego „macho”, woli nie pamiętać, kiedy w narzeczeństwie policzkował ja zapamiętale przy byle okazji, choćby po zapaleniu papierosa. To dla twojego dobra, bo palenie szkodzi, tłumaczył. A ona wierzyła i ufała, że jeśli nie będzie palić, pić, wydawać pieniędzy, sprzeciwiać się, głośno mówić, i tak dalej, wszystko ułoży się pomyślnie… Nigdy tak się nie stało. Przecież wiedziała, co robi. Nie była głupia, chociaż naiwnie sobie wyobraziła, że im bardziej będzie uległa i pokorna, tym silniej przywiąże do siebie mężczyznę, który kocha rządzić domem.

 Żony alkoholików, które w narzeczeństwie upijały się ze swoimi chłopakami, dla towarzystwa, i widziały, że kiedy one leczyły ból głowy tabletkami, ich wybrańcy szukali „klina” u kumpli, by kontynuować pijacki trans, dopóki starczy czasu i środków.

 Na co liczyły? Że po ślubie chłopaki przestaną pić? O ciężka naiwności!

 Lenie i obiboki różnej maści.

 Ten gatunek jest łatwy do zidentyfikowania. Oni zawsze mają czas, bo „wolne” dla nich to kwestia bajeru, a tym potrafią operować niczym wytrawni chirurdzy. Wygodna kanapa, czy głęboki fotel i godziny przed ekranem, często z piwem w reku. Sielanka, a żona?

 „Co żona robi w kuchni? - Sprząta, zmywa, gotuje, prasuje… A co robi w pokoju? – Jeśli jest w pokoju, to znaczy, że ma za mało roboty w kuchni!” – taki dowcip.Niby.

 Samolubni egoiści przyprawiają swoje małżonki o pełne goryczy i żalu pretensje, a przecież dawali sygnały jeszcze przed ślubem. Trzeba być zaślepionym miłością, żeby nie zauważyć nadmiaru czasu, który mają do zaoferowania swojej wybrance, nawet, kiedy, na przykład, są jedynymi opiekunami swoich samotnych matek.

 Takie sytuacje są próbnikiem – testem, na jaką troskę można liczyć w małżeńskim życiu, które przecież niesie wiele prób i trudnych zmagań. Kiedy jednak dokonamy właściwego wyboru i rozpocznie się wspólne życie, warto zainwestować w związek. Postarać się polubić, zrozumieć, przyswoić to wszystko, co nasz małżonek ceni i szanuje. Choćby to sportem nawet było, albo innym wędkarstwem.

 Nic tak bowiem nie łączy niż długie Polaków rozmowy. Każdy mąż podczas zajmującego go tematu, bez większych oporów wda się w krótkie dygresje, niekoniecznie związane z głównym motywem dyskusji. Rzecz wyczucia. Nic tak nie niszczy relacji małżeńskich jak cisza. Jest takie stare żydowskie przysłowie o ojcu, który dawał synowi radę: Kochaj wszystkie dziewczyny, ale ożeń się z taką, z którą najlepiej ci się rozmawia.

 Nie jest tak, że należy podzielić się obowiązkami, na zawsze i nieodwołalnie. W myśl zasady, że to należy do mnie, a owo do ciebie. Najlepiej jest być elastycznym w tej dziedzinie i nie upierać się, że rozpalanie w kominku wychodzi tylko mężczyźnie, bo jak świat stary, zawsze to kobiety były opiekunkami palenisk, na których przyrządzały potrawy swoim rodzinom. (Tu, uśmiech do pewnego Blogera :)

 Bywa, że kobieta z większą wprawą wkręci żarówkę lub wbije gwoździa w ścianę, a mężczyzna lepiej, bo cieniej, rozwałkuje ciasto na makaron. Nie umniejsza to jednak w niczym jego godności i męskiej dumy, bo szybko się „zrehabilituje”, zwłaszcza, kiedy nagle, na ścianie pojawi się pająk wielki jak pół dłoni.

 Ideałów nie ma, jak stwierdziłam już wcześniej ,a w powiedzeniu, które mocno zapadło mi w pamięci, słowa brzmią niezwykle wymownie:

 „Choćby pił, Choćby bił, Byle był!”

I inne jeszcze porzekadło, także dające do myślenia:

„Lepiej jest wyglądać męża z knajpy, niż syna z kościoła”

 Nie liczę już lat swojego stażu małżeńskiego, bo wszystkie znamienitsze rocznice mam już za sobą. Teraz czekam na Złote Gody i ucieszę się, jeśli dotrwamy, ale to nie tylko od nas zależy. Wiadomo. Z dużą tkliwością wspominam to Święto u moich rodziców. Nic nie pasowało, bo rocznica wypadała w środku tygodnia i msze, letnim porządkiem, poznikały z grafiku parafii, i dzieciom, ze świata, termin nie odpowiadał.

 Wiedziona jakimś dziwnym przeczuciem,powiedziałam im tak: Będziecie mieli takie Złote Gody, na jakie sobie zasłużyliście.

 To, co się działo, przeszło moje najśmielsze wyobrażenia. I msza się odbyła, znakomitsza niż co dzień, bo zbiegiem okoliczności, nabożeństwo dziękczynne odprawiano w tej godzinie. I chór z głosów wnucząt rozbrzmiewał na głowami dziadków, ciesząc ich uszy i radując serca, a kwiatów moc, i życzeń wiele, i wszystkie dzieci u boku...