Syn sąsiada dziś zmarł; obok taniec i gwar

Trudno jest spoglądać na rozbawione pary przez załzawione oczy. Widzi się jak przez mgłę. Może to dobrze. Bo, rozmazany, niewyraźny obraz mniej boli.

Podjęto decyzję, by rozpocząć zabawę studniówkową, pomimo informacji o nagłej śmierci jednego z maturzystów i ciężkim stanie jego koleżanek.
W drodze na bal, mieli wypadek. Rozpędzony samochód terenowy zmiażdżył auto, którym jechali.

Czy można było wybrać inaczej? Czy wielodniowe przygotowania, zakupy, przymiarki i godziny spędzone w salonach piękności, miałyby się okazać warte funta kłaków, w momencie, kiedy gruchnęła ta straszna wieść?

Taka sytuacja zawsze jest próbą. Ciężką, trudną i nadzwyczaj ważną.

Oni zdecydowali. Wybrali zabawę, chociaż ścigały ich pełne łez i żalu spojrzenia przyjaciół zabitego chłopaka.

Co na tym zyskali? Potańczyli, pohulali, porobili sobie fotki, które wrzucą na fejsa…

Co stracili? Spokój sumienia, w całej rozciągłości tego pojęcia.

Jakie konsekwencje przyniosły ich wybory?

Złe. Można przekonać się o tym, choćby na łamach gazety, która czyha na każdy przejaw patologii w społeczeństwie katolickim, by rzucić nim, niby błotem, w wizerunek Kościoła:
http://wyborcza.pl/1,87648,15274686,Studniowka_w_cieniu_smierci.html#MT

Redakcja podaje wybrane opinie, że jeśliby zamiast lekcji Religii, wprowadzono naukę Etyki, ludzie wiedzieliby, jak należy się zachować w takiej sytuacji.

Znam pewną pieśń, której tekst warto rozpowszechniać. Znalazłam ją, pośród wielu innych, w katolickim śpiewniku:

KOCHAJĄCYCH BRAK SERC
Kochających brak serc, kochających brak serc,
Każdy bawić się chce, każdy cieszyć się chce,
Kochających brak serc, kochających brak serc,
Syn sąsiada dziś zmarł, obok taniec i gwar,
Nie dostrzega nikt łez,
Więc słuszny gniew się budzi w sercu, które kocha,
Więc słuszny gniew się budzi w sercu dobrego Boga,
Kochających brak serc, kochających brak serc,

Każdy bawić się chce, każdy cieszyć się chce,
Komuś tak bardzo źle, dusza z bólu się rwie,

Próżno patrzy we drzwi, nie odwiedzi go nikt,
Nie pocieszy go nikt,
Wiec słuszny gniew.

Kochających brak serc, kochających brak serc,
Każdy bawić się chce, każdy cieszyć się chce,
Tam ktoś stary i sam, kto mu dziś chleba da?
Bieda weszła na próg, w oczy patrzy mu głód
,
Nie nakarmi go nikt
Wiec słuszny gniew.

Mija noc, wstaje świt, mija noc, wstaje świt,
Płynie w świat dobra wieść, wzywa nas nowa pieśń,
Chcemy radość dać, chcemy miłość dziś dać.
Wzywa nas nowa pieść, płynie w świat dobra wieść,
Mija noc wstaje świt.
Bo każdy ból uleczy serce, które kocha.