Wpadki red.Jankowskiej w TVRepublika

w tym wieku cierpi paniusia na SKS = starość q-wa starość.

Ona walczy o SIEBIE. Gdy prowadzący zapytał ja czy jej teczka była "brakowana" - zbladła zatrzęsła się.
Jeszcze bardziej nią trzęsło gdy prowadzący wyjaśnił że brakowanie polega na tym co zrobiono z teczką Bolka czyli na USUWANIU dokumentów.
Nie sądzę że z teczki tej pani cokolwiek usunięto, ale ja się nie denerwuję moimi teczkami bo WIEM nie to że nic z nich nie usunięto i włożono do szafy Lesiaka. Wiem że NIC , NIGDY w nich nie było co mogłoby mnie kompromitować.

Nigdy mnie nie paliło pod koszulą. Nie potrzebuję żadnego sądowego glejtu uczciwości jak spora cześć "patriotów z licencjonowanej opozycji".

Nathanel

Nie da się iść dwiema drogami na raz.

Słuchałem tego programu z wielkim zainteresowaniem, bo dla mnie pani Jankowska jest osobą mocno, nazwijmy to językiem poprawności politycznej, kontrowersyjną.
Nagminnie zniekształcała historię (a czasem i kłamała), wmawiając w pozostałych uczestników dyskusji, że są za młodzi, żeby wiedzieli, jak było w PRL-u. To ona jest autorytetem, a oni dzieciaki... Śmieszne.
Rażącym błędem logicznym i psychologicznym było uporczywe twierdzenie, że dzieci bezwzględnie i masowo odcinają się od rodziców. To jest prawda tylko w niewielkim odsetku rodzin. Fakt, że dzieci odchodzą z domu, to proces normalny, ale czy z tego powodu zaraz muszą się odcinać? Nieprawda, to fałszywe twierdzenie.
A nawet jeśli dzieci się odetną, to i tak z konieczności nadal myślą sposobem ojca i matki, którego się nauczyły przed odcięciem. Co nauczone w dzieciństwie, to zostaje na zawsze (przysłowie: czym skorupka za młodu nasiąknie, tym na starość trąci).
Jeśli dzieci są ludźmi normalnymi, to nawet po odcięciu się od rodziców traktują ich z szacunkiem, a często z miłością, bo odmienność poglądów wcale tego nie wyklucza.
Mało tego, rodzice niemal z zasady nadal są aktywni, kochają swoje niewdzięczne dzieci i robią wszystko, żeby było im dobrze. Będą dawać pieniądze na zachcianki, kupią mieszkanie, będą spłacać kredyty, wepchną do odpowiedniej instytucji, zaprotegują u pracodawcy, nieraz nawet wbrew dzieciom albo i w tajemnicy przed nimi.
To ma swoje daleko idące konsekwencje, przywiązanie młodych do rodziny pozostaje, choć bywa maskowane odmienną działalnością zawodową, społeczną, polityczną. Niech pani Jankowska nie uogólnia zachowań dzieci i podciąga tego pod tezę, że Żakowski to taki przyzwoity człowiek (bo głównie o niego walczyła jak lwica).
Sama mówiła, że nie czytała książki o resortowych dzieciach, ale mimo wszystko do niej nawiązywała, ba, miała konkretne zdanie: z góry opracowaną opinię. Obłudnie cytowała z pamięci teksty krytyczne wygłaszane przez Władykę w TOK FM. A Władyka kłamał jak z nut i rzucał gołosłowne oskarżenia.
Tymczasem książka ta jest wyjątkowa, a to dlatego że zawiera treści oparte wyłącznie na źródłach lub na wiedzy powszechnej, niewymagającej dokumentowania. Autorzy niczego nie wymyślili, nie dodali od siebie. Jedynie skompilowali, tak jak nakazuje etyka dziennikarska i jak każą reguły tego zawodu. Stąd pełno luk w wiadomościach o różnych bohaterach publikacji, z zasady niedających się wypełnić (z braku źródeł). Luk tych autorzy nie komentują, i za to im chwała.
Dlatego dzień później Jankowska na swoim blogu podjęła próbę przepraszania. Czytała książkę (zabraną red. Rachoniowi) całą noc i nie znalazła ani jednego przekłamania, żadnego fałszu. Pozostaje jednak w pretensjach, że ktoś śmiał taką rzecz sporządzić.
Za późno te przeprosiny.
Wyszło szydło z worka, teraz na sto procent wiemy, kim jest Jankowska, zresztą sporo wiedzieliśmy od dawna. Sprawiała wrażenie, że sama jest umoczona w PRL-owskim bagnie. Jej mętnie ukrywana lewicowość nie jest żadną tajemnicą.
Ogólnie: krzykliwe wystąpienie Jankowskiej w TV Republika było żenujące.