Polski Holocaust

Gdy zacząłem zastanawiać się nad zjawiskiem polskiej emigracji, przyszła mi do głowy metafora "Polska - dostawcą mięsa armatniego", która początkowo wydała mi się nieco naciągana. Więc nie spodziewałem się, że ostateczne wnioski z refleksji nad emigracją okażą się takie, jak poniżej.

Gdy przyjrzałem się kwestii nieco dokładniej, metafora okazała się całkiem trafna - przecież od lat osiemdziesiątych utraciliśmy ponad trzy miliony ludzi, którzy udali się na emigrację, ze wszystkimi innymi konsekwencjami tego stanu rzeczy. W dodatku metafora ta doprowadziła mnie do rejonów, które by mi nigdy do głowy nie przyszły, w rejony Holocaustu.

Czy może być coś gorszego niż Holocaust ? Mit głosi przecież, że to najgorsza rzecz, która przytrafiła się ludzkości.Przeanalizujmy więc zjawisko Holocaustu.

Niemcy chcieli nie tylko tak po prostu wymordować Żydów, chcieli zabić samą żydowskość, kulturę żydowską. Jednak, mimo iż udało im się wymordować kilka milionów ludzi, nie udało się im zniszczyć kultury żydowskiej a to dlatego, że Żydzi żyli w rozproszeniu po całej kuli ziemskiej i charakteryzowała ich specyficzna struktura społeczna i kultura, która była efektem dostosowania do tego trybu egzystencji i wykazywała znaczą odporność na wpływy otaczającego środowiska społecznego. Dlatego wymordowanie nawet licznych grup Żydów żyjących w różnych krajach Europy nie oznaczało końca żydowstwa. Żydzi ponieśli olbrzymie straty jednostkowe, fizyczne i materialne, kultura jednak została zachowana, dzięki czemu możliwa okazała się powojenna reintegracja narodu na terenie Palestyny i stworzenie państwa Izrael. Gdyby Żydzi żyli w zwartej grupie narodowej w Europie, zamiar Hitlera powiódłby się.

Jak widać śmierć nawet wielu jednostek nie oznacza śmierci wspólnoty i jednoczącej ją kultury, bo życie ludzkie ma dwa nierozłączne wymiary - jednostkowy, biologiczny i wspólnotowy - społeczno-kulturowy. Jak doskonale wiadomo, ludzie-jednostki umierają, podczas gdy wspólnoty społeczne, narodowe trwają nadal dzięki kulturze. Z drugiej strony trzeba pamiętać, iż samo biologiczne przetrwanie jednostek nie gwarantuje przetrwania wspólnoty, która może utracić swoją kulturę (Celtowie). Tak więc warunkiem przetrwania jest przetrwanie obu czynników - biologicznego/jednostkowego i wspólnotowego/społeczno-kulturowego.

Śmierć jednostek nie oznacza więc śmierci wspólnoty - dlatego ważne jest wskazanie na rolę walki narodowo-wyzwoleńczej, która polega przecież na tym, że jednostki poświęcają swoje życie biologiczne na rzecz przetrwania wspólnoty i wartości ponadindywidualnych.

Tak więc z perspektywy jednostki śmierć jest końcem, ale z perspektywy ewolucyjno-genetycznej i wspólnotowej jest tylko pewną stratą, która pozwala jednak zachować pulę genetyczną i dorobek kulturowy.

Przejdźmy teraz do sytuacji w Polsce i poddajmy analizie kwestię Katynia. Zamiarem Stalina było uderzenia w oba czynniki przesądzające o ludzkiej naturze - biologiczna likwidacja jednostek a zarazem zabicie narodu i kultury, bo w Katyniu zgromadzona była elita czyli mózg narodu. To nie był, jak się okazało potem, taki przypadkowy zbiór jednostek pochodzenia żydowskiego z jakim mieliśmy do czynienia w Auschwitz, lecz wyselekcjonowana grupa ludzi będąca kwiatem polskiej elity, stanowiąca kluczowy element w strukturze polskiego społeczeństwa. Likwidacja elity oznaczała likwidację polskiej kultury i skutki Katynia dla Polski były i są nadal znacznie dotkliwsze niż skutki Auschwitz dla Żydów, bo było to przemyślane uderzenie w centrum wspolnoty polskiej.

A teraz przejdźmy do kwestii polskiej emigracji. Matematycznie, demograficznie obojętne jest czy społeczność traci ludzi w wyniku eksterminacji fizycznej czy w drodze emigracji. Efekt jest podobny. Emigruje głównie młodzież, a młodzież to przecież, strukturalie, demograficznie, PRZYSZŁOŚĆ narodu. To jest uderzenie w przyszłość, co bezpośrednio uderza, na przykład,w finase i system finansowania emerytur. To nie jest zjawisko przypadkowe, równo rozłożne na wszystkie grupy społeczne. Podobnie jak było w przypadku Katynia dotyczy ono wyselekcjoowanej strukturalnie grupy społecznej o kluczowym, strategicznym znaczeniu dla narodu. W wyniku emigracji społeczeństwo ponosi dwie straty - straty biologiczne w postaci emigrujących jednostek grożące utratą polskiego ducha w przyszłości.

Popatrzmy jeszcze na drugi wymiar emigracji - na emigracji Polacy pracują wykonując prace poniżej swoich kwalifikacji i kompetencji, co gwarantuje im jedynie zachowanie statusu materialnego, lecz oznacza utratę statusu społeczno-kulturowego. Ponoszą więc straty indywidualne i straty w skali społecznej.

Wniosek z tej analizy jest prosty i, dla mnie, zaskakujący. Te histeryczne jakoby ostrzeżenia przed " eksterminacją narodu polskiego", lekceważone dotychczas przeze mnie i przez innych nie są wcale przesadne. A przy okazji, daliśmy sobie, jako naród, narzucić parę obcych nam mitów i perspektyw ( jak Holocaust) co nas odsyła do modnych ostatnio hipotez związanych z "wojnami memów". Ale to już nieco inna historia.

Wnioski polityczne z tego co powiedziałem wyżej , wydają mi się tak oczywiste, że nie będę się w nie wgłębiał.