Materiał wybuchowy

Kilka dni temu Rafał Ziemkiewicz powtórzył swoją opinię sprzed wielu miesięcy (RAZ z reguły powtarza swoje opinie sprzed wielu miesięcy), że nawet w Smoleńsku nie doszło do zamachu, to odczuwamy we wszystkich następstwach jego skutki. Dziś podobnie można chyba napisać o materiałach wybuchowych.

Przypomnijmy – dla nikogo zainteresowanego tematem nie jest to żadna nowość. Docierały już wcześniej informacje o elementach materiałów wybuchowych, znajdowanych na ekshumowanych ciałach, czy o tajemniczych, niebieskich przebarwieniach na zwłokach Anny Walentynowicz. Wszystko, oczywiście, nieoficjalnie. Dziś u Cezarego Gmyza wszystko zostało napisane wprost i poszło w świat.

Niektórzy zwolennicy łagodniejszego wizerunku Jarosława Kaczyńskiego uważają, że tak ostre postawienie sprawy na konferencji było błędem, a nawet – że prezes PiS dał się podpuścić. Argumentem ma być późniejsza, żenująca konferencja prokuratury. Pan Szeląg wyglądał niczym Drzewiecki na słynnym przesłuchaniu i aż dziw, że nie poprosił o przerwę, by, na przykład, strzelić sobie w policzek. Kłopot (władz) polega jednak na tym, że po sobotnim „samobójstwie” Musia, poza najbardziej zdeklarowanymi przekonanymi mało kto łyknie kolejne wersje oficjalne. Obojętni pozostaną obojętni, ale tych, którzy z opóźnieniem odkryli, że coś tu jednak śmierdzi, ani pan premier, ani pan prokurator prędko nie odzyskają.

A przecież historia po konferencji prasowej prokuratury się nie zatrzymała. Pan premier w sejmie poinformował, ze w jego państwie nie ma już miejsca dla osób nie podzielających jego poglądów na sprawę przyczyn katastrofy i możemy zgadywać tylko, kto i kiedy będzie musiał się stąd wynieść i czy za granicę, czy na tamten świat. Muś, wcześniej kilka innych osób poglądów premiera nie podzielała i faktycznie już nie ma ich w tym kraju. Co gorsza, również w żadnym innym. Źli ludzie skłonni są wręcz te słowa Tuska traktować jako przyznanie się do winy, przynajmniej w kwestii sobotniego wieszania pilota z JAK-a. To pewnie nadinterpretacja. Pan premier po prostu lubi sobie czasem rzucić jakieś zdanie, na przykład o losie dinozaurów.

Ale i na konferencji premiera Tuska dzień się nie kończy. Oto redaktor Gmyz informuje, że nie wycofuje się z niczego, zaś równolegle zdobywamy wiedzę, że ten trotyl to i inne osoby znalazły. A jedna z takich osób w niedzielę miała spotkać się z nieszczęsnym panem Musiem. Cóż, jak wiemy, nie było to już możliwe. Żaden dezodorant, który nasza prokuratura pomyli z bombą (albo z namiotem na przykład) tego smrodu nie przykryje.
Jeśli Donald Tusk naprawdę nie widzi już możliwości przebywania w jednym kraju z jakąś 1/3 swojego społeczeństwa proponuję udostępnić go pani Angeli Merkel w zamian za ilość złota, odpowiadającą wadze premiera. Może być nawet równie fałszywe. A my tu jakoś damy sobie radę bez niego.