Kampania Tolerancji

Tak, mamy kolejny przykład chamskiego zachowania Cejrowskiego. Odmówił przyjęcia zabawki! Użył stwierdzeń obraźliwych! Skandalicznych i niedopuszczalnych. Czy jednak naruszone zostało prawo? A zasady dobrego wychowania? Zastanówmy się.

Obrażanie uczuć religijnych: np. koncert Madonny 15 sierpnia. Jest to oczywiście artystyczna prowokacja, całkowicie dopuszczalna w cywilizowanym demokratycznym świecie.

Obrażanie geja w sklepie: jak wiemy wyrok zapadł, nie wolno w miejscu publicznym nazywać geja pedałem, bo to godzi w jego dobre samopoczucie i dobra osobiste. 

Obrażanie Cejrowskiego: przychodzenie do niego z plakatem „Zakaz Cejrowania” jest w porządku, bo mieści się w granicach demokratycznego dyskursu.

Obrażanie KPH w Poznaniu: odpowiedź Cejrowskiego jest niedopuszczalna, choć jest całkowicie pozbawiona agresji zarówno w tonie głosu jak i w mowie ciała. Odmowa przyjęcia zabawki od obcej osoby, jest oznaką homofobii. A czy Ty przyjąłbyś pieniądze od obcego na ulicy? A w kopercie pod biurkiem?

Czy Cejrowski nawoływał do nienawiści? Nie zauważyłem. Czy nawoływał do przemocy? Także nie zauważyłem. Cejrowski wygłosił swoja opinię, którą można zaklasyfikować jako nieuprzejmą, homofobiczną i z marnym poczuciem humoru. Jak można nazwać prowokację KPH? Jako kulturalną i pełną smaku?

Pisałem juz o Cejrowskim jako próbniku demokracji. W zasadzie jest on tak samo wartościowym próbnikiem jak stosunek do gejów. W tym ujeciu obie strony wydarzenia jadą na tym samym wózku. Zastanawia jednak, dlaczego konflikt między tymi skrajnościami jest dla znakomitej większości tak jednoznaczny etycznie i moralnie?

Zamiast litanii żalów podsumuję tylko jednym zdaniem, które powinien sobie przed snem powtarzać każdy szanujący swoje własne poglądy demokrata: 

Nie muszę podzielać Twoich poglądów, ale zrobię wszystko, byś mógł je głosić.

Informacja prasowa o zdarzeniu z relacją filmową
www.dziennik.pl/....