o kojarzeniu

Ostatni tydzień karnawału to czas wytężonej pracy swatów i swatek, profesjonalnie albo po amatorsku zajmujących się kojarzeniem par kawalerów i panien, a także wdowców i wdów, i nakłanianiem ich do związków matrymonialnych.

Widomym sukcesem dziewosłębów były zaręczyny skojarzonych par : zaręczały one uroczyście, że po wymaganym okresie narzeczeństwa zmienią stan cywilny, zawierając małżeństwo;
kończyło się tedy swatanie i karnawałowe bale czy reduty, gdyż to, co dało się skojarzyć, zostało już skojarzone.

W tak zwanej polityce można dostrzec zjawiska i zdarzenia układające się w podobny schemat; kojarzenie, zaręczanie, a zwłaszcza zawieranie związków państw, partii czy ważnych osobistości stanowi jej treść - jeśli nie najistotniejszą, to najlepiej widoczną.

O oświadczynach, przyrzeczeniach, a zwłaszcza o związkach politycznych nie brakuje dostępnych informacji, niewiele natomiast wiadomo o tych, którzy kojarzą : o swatach.

Nie wiem, jak jest ze swataniem na politycznych szczytach, ale na poziomie mikropolityki kojarzeniem rzadko zajmują się dziś profesjonalni swaci, częściej - rajfurzy.

Trwałych związków z tego kojarzenia zapewne nie będzie, ale to nie powód do zmartwienia; byłyby patologiczne.

Rzecz w tym, że samotność nie jest stanem naturalnym, i że z samotnych nie sposób skonstruować Republikę.

Kojarzenie wydaje się więc potrzebne, a nawet niezbędne.

***

W związku z niejednoznacznością rzeczownika umieszczonego w nagłówku niniejszego wpisu pozwalam sobie zapewnić P.T. Czytelników, że mogą pojmować go tak jak autor - zupełnie jednoznacznie.

O kojarzeniu w innym niż powyżej znaczeniu na razie pisać szerzej nie zamierzam; są podręczniki, temat jest trudny; każdy kojarzy sobie po swojemu i tylko jemu wiadomo co, jak i dlaczego mu się skojarzyło (choć może nie zawsze, ale od tego są specjaliści), a wreszcie każdy za swoje skojarzenia sam jest - powinien być - odpowiedzialny.

Za to, że mój tekścik albo ja sam bywam źle kojarzony nie zamierzam brać odpowiedzialności, a rozkojarzać nikogo nie będę, bo nie lubię (zwłaszcza gdy nie ma takiej potrzeby).

Wolałbym swatać, gdybym potrafił; może to głos krwi moich przodków, poddanych dynastii Habsburgów o której pisano : "ALII BELLA GERUNT - TU, FELIX AUSTRIA, NUBE !" - a może wołanie tej krwi którą przelewali za Polskę w rozmaitych dzisiejszych "miejscach pamięci narodowej" i której było tyle, że powinno wystarczyć.

Młodzieńców i panien na wydaniu nie brakuje, serduszka mają gorące, a Ojczyzna potrzebuje nowych obywateli, zdolnych do pracy i do obrony, do tańca i do różańca.

Niestety, jestem bezradny wobec nieubłaganego postępu i mogę jedynie wyrazić ubolewanie, że lata przeznaczane niegdyś na naukę i zabawę to dziś dla wielu młodych czas samotnego uprawiania seksu werbalnego w internecie.

Jestem za stary żeby mieć szansę zobaczenia na własne oczy ewentualnych rezultatów.

Może to i lepiej..