Wielki Dramat Narodowy

W przedstawieniu udział biorą mały chór (umieszczony na balkonie lub innym, raczej słabo oświetlonym pomieszczeniu), duży chór (umieszczony na dole, przedstawiający ciżbę, masę ludzką, bohater dobry i bohater zły - obaj występują na podwyższeniach (mogą to być po prostu krzesła) i są dobrze oświetleni, przy czym bohater dobry - oświetlony na biało, bohater zły - na czerwono, reflektorami od strony chóru małego.

Chór mały: Jesteście mali, głupi, nie umiecie sobie radzić.
Chór duży: Jesteśmy mali, głupi, nie umiemy sobie radzić. Poprowadźcie nas.
Chór mały: Poprowadzimy was.
na scenę wchodzi bohater zły. Staje na krześle i przemawia:
Bohater zły: Nie dajcie sobą manipulować. Jesteście dumnym, wielkim narodem. Zasługujecie, by sami kierować swoim losem. By wziąć za siebie odpowiedzialność.
Chór duży: Zasługujemy?
Chór mały: Nie zasługujecie. Ale możecie zasłużyć.
Chór duży: Co mamy czynić?
Chór mały: Oto jest jeden spośród nas (na cenę wchodzi dobry bohater), on was poprowadzi i staniecie się dobrzy. Tacy, jak my.
Bohater zły próbuje coś mówić, ale zagłusza go buczenie chóru małego, do którego stopniowo dołącza się chór duży.
Z chóru dużego wyciągają się ręce, chcąc ściągnąć z krzesła złego bohatera. Nawiązuje się szamotanina, ostatecznie zły bohater zostaje przewrócony wraz z krzesłem. Dobry bohater podchodzi, kopie leżącego złego bohatera. Zapada cisza.
Dobry bohater: Miłość.
Dobry bohater staje na krześle i zwraca się do dużego chóru:
Dobry bohater:Jest wam coraz lepiej
Głosy z dużego chóru: To prawda! To prawda!
Coraz głośniejsze.
Dobry bohater: Musimy teraz zrobić zrzutkę, by wybudować obiekty, które staną się pomnikami naszych czasów.
Z tłumu w stronę dobrego bohatera lecą banknoty.
Dobry bohater: Mało
Mały chór: Coś na pewno jeszcze macie. Patrzcie, my tez dajemy (jednak z galerii nie lecą żadne pieniądze ani przedmioty)
Z tłumu lecą następne pieniądze.
Dobry bohater: Przez złego bohatera mamy pewne trudności. Jest bardzo dobrze, ale musicie dawać więcej.
Tłum zdejmuje z rąk zegarki, podaje ja razem z portfelami w stronę dobrego bohatera.
Dobry bohater: Co tak mało, nie macie już nic więcej:
Mały chór: Chcecie powrotu złego? Musimy razem zrobić wszystko. (z galerii wyciągają się ręce z wędkami, próbują złowić rzucone wcześniej portfele i zegarki)
Duży chór: Nie mamy!
Dobry bohater zbiera do teczki pozostałe na scenie dobra. Scena zostaje uprzątnięta, dobry bohater schodzi z krzesła.
Dobry bohater: A teraz pocałujcie mnie wszyscy w dupę.
Duży chór karnie ustawia się w kolejkę do całowania. Dochodzi do przepychanek, bo każdy chce zająć jak najlepsze miejsce w ogonku.
Kurtyna.