Brawa dla Łukasza Warzechy - odcinek 2

Oglądając fragment programu Tomasza Lisa z udziałem Łukasza Warzechy miałem wrażenie jakbym oglądał film s-f, w ktorym tubylcy stoją jak zahipnotyzowani i bezradni w konfrontacji z potwornymi obcymi.

Osoby biorace udział w programie, z wyjątkiem Warzechy, zdawały się podzielać określoną i to bardzo ograniczoną wizję świata, w której zapomina się o tym,ze o świecie decydują elementy niewidoczne, ukryte przed gołym okiem. Dlatego nauka bada przede wszystkim to, co dla oka jest niedostepne - a więc atomy i inne cząstki, kody genetyczne oraz relacje czyli więzi międzyludzkie a nie tylko to co jest wizualnie dostępne w postaci obiektów czy ludzi.

Ludzie tacy jak Krzysztof Skiba czy Zbigniew Hołdys nie są zdolni do analizy intelektualnej, bo to są rzemieślnicy popkultury, od rzeczy zewnętrznych i pozorów, od głosu, wzroku i wizerunku - wystarczy popatrzeć na ich styl bycia i stroje. Są więc niezwykle przydatni dla systemu, bo kierują uwagę ludzi w pożądanym dla systemu kierunku, na to co jest widzialne zamiast na to co jest ukryte. Manipulatorzy chcą przecież ukryć przed prostym człowiekiem rzeczy ukryte, takie jak układ czy system, sugerując,że liczą się tylko ludzie i rzeczy w swojej zewnętrzności. Analizowanie układów czy systemów zdejmowałoby bowiem zasłonę z ich manipulacji.

Łukasz Warzecha, jako analityk, bada rzeczy ukryte, ale dostępne refleksji intelektualnej, stąd system stawia do konfrontacji z nim takiego Krzysztofa Skibę, by zagłuszyć wymowę intelektualnej analizy, uniknąc realnej debaty i skierować uwagę widzów w innym kierunku. No bo jak dyskutować z pajacem, rozmowa z którym zamienia się w cyrk ? Patrząc na człowieka odkryjemy niewiele. Patrząc głębiej i naukowo,zamiast człowieka rozpatrujemy relacje w jakie wchodzi z innymi osobami, w jakie jest uwikłany, a wtedy możemy odkryć to i owo.

"Skoro facet zbiera forsę dla chorych dzieci, wszystko jest OK."
Takie prostackie oceny zdają się zadowalać przeciętnego konsumenta telewizyjnych obrazków, bo bazują one na prostej, naocznej konstatacji faktów i na tym poprzestają. No bo przecież zbiera, w szpitalach widać aparaturę i to prostemu człowiekowi wystarcza.

Gdzie tkwi błąd ? Otóż fakt >> zbierania pieniędzy<< jest jedynie jednym z elementów, wyrwanym z pełnego, obszernego kontekstu, kontekstu systemowego. To tak jakbyśmy badając sens słowa "eter" w wypowiedzi,że "Zadaniem Krajowej Rady RiTV jest pilnowanie porządku w eterze",koncentrowali się na właściwościach mitycznego eteru. Otóż mimo iż nic takiego jak eter nie istnieje, wypowiedź jest poprawna. Słowo "eter" bowiem nie odnosi się do mitycznego obiektu zwanego eterem lecz funkcjonuje jako symbol pewnej przestrzeni komunikacyjnej wziętej z kontekstu systemu społeczno-technologiczno-instytucjonalnego.

Podobnie realny sens zwrotu >>zbieranie forsy przez Owsiaka<< wynika nie tyle z samego obserwowalnego faktu, ale z całego kontekstu systemu spoleczno-politycznego, który tę działalność umożliwia a nawet wręcz natrętnie promuje.

I tu trzena zatrzymać się nad sensem pojęcia "system". System to zbiór ludzi oczywiście, ale poprawniej będzie abstrahować od ludzi, bo nie o aspekt wizualny i biologiczny tu chodzi, i powiedzieć,że to zbiór elementów ze sobą powiązanych. Możemy więc następnie jeszcze precyzyjniej powiedzieć,że system to zbiór relacji. W przypadku systemu społeczno-politycznego chodzi o rozmaite relacje własnościowe, produkcyjne, organizacyjne, władcze, które system stara się regulować,żeby móc działać efektywnie, tzn. wyznacza pewne ramy prawne na przykład w stosunkach pracy ograniczając przy pomocy relacji formalno-prawnych zakres relacji damsko-męskich / przepisy o molestowaniu/ ponieważ relacje seksualne wiążą się z relacjami emocjonalnymi, ktore mogą okazać się dysfunkcjonalne zakłócając gładki przebieg relacji merytorycznych w firmie. Takimi relacjami, patologicznymi z natury, lecz ułatwiającymi działanie w systemie relacji nadmiernie zbiurokratyzowanym przez nadmiar regulacji stają się relacje korupcyjne związane z transferami finansowymi w zamian za ułatwienie innych relacji.

Natomiast jeśli mówimy o relacjach rodzinnych, a więc reprodukcyjnych, przechodzimy do mini-systemu rodzinnego, w miarę niezaleznego od systemu politycznego, to w tym przypadku relacje seksulane okazują się dość istotne, choć same nie wystarczają i wymagają uzupełnienia przez relacje innego typu jak empatyczne, opiekuńcze, intelektualne i komunikacyjne pozwalające stablilizować ten mini-system, jako że relacje seksualne mają tendencję do wygasania, zużywania się.

System, dążąc, z natury rzeczy, do zachowania spójności, stara się ujednolicić reguły gry na dostępnym mu obszarze i eliminuje inne reguły gry,utrudniające mu sprawne funkcjonowanie. Stąd bierze się jego dążenie do ekspansji i agresywność. Pewne systemy - totalitarne - dążą do opanowania i kontrolowania wszelkich relacji i warto uwzględnić,że w pewnych sytuacjach rodzina, jako konkurencyjny mini-system, stanowi barierę dla ekspansji systemu na całe otoczenie. System może więc dążyć do powiększenia zakresu swojego wpływu redukując te bariery poprzez oddziaływanie na relacje seksualne wzmacniając bodźce seksualne występujące w reklamie, filmie,rozrywce, generalnie w popkulturze, które osłabiają więzi wewnątrzrodzinne stanowiace barierę dla wpływów zewnętrznych bądź izolując dzieci od rodziców poprzez wcześniejsze rozpoczynanie nauki szkolnej,dostępność żłobków czy przedszkoli albo też wprowadzając wychowanie seksualne do szkół co zmienia balans dotychczasowych relacji.

Są więc rozmaite systemy różniące się stopniem kontroli i sterowania jednostkami - od demokratycznych o niskim stopniu ingerencji zewnętrznej do totalitarnych gdzie ten stopień zbliża się do całkowietj kontroli. System czy układ nie jest jednak w stanie całkiem się ukryć. Jednego dnia stara się ukryć za fasadą imprezy Owsiaka , a następnego dnia przypadkowo się odsłania wskutek nieskoordynowanych, zakulisowych gier w aparacie władzy prowadzących do strzałów w prokuraturze.

Należy też pamiętać,że mamy tu do czynienia z możliwością stosowania rozmaitych języków adekwatnych do różnych poziomów analizy systemu. Możemy więc zamiast o relacjach mówić o wartościach,postawach czy interesach grupowych. Tak więc możemy uznać,że system posługuje się wartościami cennymi dla Polaków by zdobyć ich zaufanie lub uzyskać legitymizację. Możemy też mówić o akcyjnych postawach Polaków mobilizujących się do akcji jednorazowej dającej pewną przynależność i nobilitację sugerowaną poprzez kanały medialne lecz nie przekładające się na postawy w życiu codziennym. Możemy też mówić o rozmaitych grupach interesów wspierających Orkiestrę Owsiaka - jak producenci sprzętu, środowiska medyczne czy firmy lub osoby pragnące się wylansować przy tej okazji czy choćby telewizja publiczna i jej dysponenci, kosztem płacących abonament.