Czy kultura może obejść się bez państwowych pieniędzy?

Czy dzieła sztuki muszą być państwowe, abyśmy mogli się nimi cieszyć? Czy prywatni właściciele zamknęliby wszystkie zgromadzone dobra w sejfach, gdzieś za pancernymi drzwiami odcinając nas od udziału w kulturze? Co by to było gdyby taka na przykład „Dama z gronostajem” była prywatną własnością... ?

..Ups..

Akurat ta „Dama” była - jeszcze do wczoraj - prywatną własnością! Cieszyliśmy się nią wszyscy. Nikt, kto tego zapragnął nie miał problemu napatrzyć się w nią bez ograniczeń. Wielu z nas, w tym i piszący te słowa dowiedzieli się o prywatnym właścicielu dopiero wtedy gdy dzieło zostało upaństwowione...

Pomijam tu kwestię przyczyn zmiany właściciela. Jakie pieniądze za tym stoją. Kto na tym zarobi. Kto straci.. Chociaż to ostatnie, czyli kto straci, to akurat wiadomo: pan płaci, pani płaci, i pani też płaci (podatki).. każdy dopłaci (straci) po złotówce.. I co? Zbiednieje? …?

Ale mniejsza o to. Ja chcę zwrócić uwagę na to, że „Dama”, a z nią tysiące innych dzieł z prywatnej kolekcji mieliśmy do oglądania jak swoje. Prywatny właściciel nie był przeszkodą! Jutro, gdy już wszystko będzie państwowe (dzieła sztuki, szkoły, lasy, fabryki, dzieci, żony..) już nikt nie będzie potrafił sobie wyobrazić, by cokolwiek z tego mogło być prywatne. Tak, jak nie potrafimy już sobie wyobrazić, że prywatna osoba może podpisać umowę na wywóz własnych śmieci z wybraną przez siebie firmą, bo MUSI to za nas zrobić gmina.. a przecież nieledwie przedwczoraj jeszcze nie musiała.

Zapiszmy więc sobie w pamięci i przekazujmy wnukom, że był taki czas, gdy nie wszystko należało do państwa..