KOD - Serce rośnie.

p { margin-bottom: 0.25cm; line-height: 120%; }

Zauważcie jak zmienia się Lemingrad. Jeszcze niedawno deklarowali, że.. „jakby coś tu się działo to pakuję walizki i spier..” Jeszcze niedawno polską flagę w pism gównie tytłali. Jeszcze niedawno na ich marszu tylko ten kulawy pies niósł Biało-Czerwoną pośród różowego stada zdezorientowanych baranów. Jeszcze niedawno zmechanizowane oddziały rozpędzały patriotyczne manifestacje. Jeszcze wczoraj na sejmowej sali walczyli o niebieską unijną szmatkę. A dziś.. proszę bardzo: biało-czerwone morze. Lis (ten Lis!) przemawia pośród sztandarów z Białym Orłem. Niebieskie szmatki widać jeszcze, ale już jakieś takie wstydliwie mikre. A retoryka.. no sami posłuchajcie: „..każdy metr kwadratowy tej ziemi nasiąknięty krwią.., najlepsze córki, najwspanialsi synowie tego narodu..”. Ten Lis (!) to mówi, a tłum odpowiada owacją..

Czy to nie wspaniałe? Czy nie warto było czekać?

Wiem, wiem. Rozumiem co to obłuda i zakłamanie. Wiem, że droga jeszcze daleka. Wiem, że to tylko początek.. ale przecież na to czekamy. Czekamy by Ci nasi bracia w końcu poczuli się synami Tej Ziemi. By zaczęli dbać i dopominać się o wolność słowa, o godność każdej osoby.. Przecież nasze zwycięstwo nie jest w tym by ich zabić lub zgnieść w jakikolwiek sposób, ale by ich nawrócić do wspólnoty i przygarnąć.

Jakkolwiek szyderczo to nie brzmi.. - nie jestem szydercą! Doceniam tę zmianę i bardzo się z niej cieszę. I wyciągam rękę.