Co znowu wymyślił?

mi się zdaje, wyjasniłem, dlaczego wiem - jak mi się zdaje - co sądzić o ksiązce. Wystaqrczyły mi te 2 wtręty z ksiązki o pakcie Beck-Ribbentrop.  Mieszkam wszak w  kraju (w Polsce, nie "w tym kraju":))), gdzie jest pełno lizusowsko filożydowskich wpisów/publikacji oraz (prób) tresury w tym zakresie, i sądzę, że potrafię to jakoś ocenić. Plus recenzje. Wybacz Autorko jakoś bardsziej mnie przekonuje JR Nowak, niż Twój entuzjazm, przepraszam:)

Zresztą sama Autorko wspomniałaś, że Z-cz nie naciska raczej na jakieś wyjaśnienia w trudnych tematach, swych żydowskich rozmówców. Czyli co, mam kolejny raz poznać żydowskie wersje, nie wątpię, że rózniące się akcentami między sobą, co daje Szanownej Autorce asumpt do stwierdzenia, że Żydzi są rózni (oczywiście że są, ale mają też nieosiągalny, niezrozumiały dla gojów etnocentryzm, myślenie plemienne - K. MacDonald, Koneczny, i to nas raczej powinno interesować).

Jasiewicz, był prawdodopdobnie jednym z tych dwóch polskich rozmówców o których mówił Nowak, poza tymi 20-ma żydowskimi. Czyli chyba jeden z 2 jaskółek nie czyni wiosny, poza tym czy jest jaskólką?

Ciekawi mnie czy osoba przedstawiająca się jako mająca własne zdanie, zwrócila na coś uwagę, u Jasiewicza? Prof. Jasiewicz przeciwstawia się szowinistycznej na ż:) narracji, antypolskiej - i za to go kochamy, OK. Czy zwróciłaś jednak uwagę, że prof. Jasiewicz nie pisze/mówi na temat braku dowodu winy, na temat dowodów o zaangażowaniu Niemców (jak choćby znana sprawa łusek), lecz .. wskazuje na winę Polaków? I to nie tylko w Jedwabnem!

"Bo ja głęboko jestem przekonany, że za zbrodnią w Jedwabnem i innymi pogromami nie stoi chęć zdoby­cia pierzyn i nocników żydowskich, nawet mniej jest tam odwetu za różne podłości żydowskie (a było ich sporo w latach 1939— -1941 na terenie Łomżyńskiego i we wszyst­kich innych miejscach, gdzie Żydzi mieszka­li) – stoi tam wielki strach przed nimi. I ci zdesperowani mordercy być może w duchu mówili sobie: robimy rzecz straszną, ale może wnuki nasze będą nam wdzięczne. Myślę, że jest możliwa taka interpretacja, choć ona ze zbrodni nie rozgrzesza."

Czyli co? Czyżby ukochany przez "judeosceptyków" i "antysemitów" prof. Jasiewicz wskazywał na tych samych sprawców co Gross? Nie sądzisz, że taki "judeosceptyk" jest na rękę środowiskom żydowskim? Nie kieruj się moim "uprzedzeniem", lecz  - o ile mogę zaproponować - jeszcze raz przeczytaj, na pewno znany Ci wywiad.

Czy niezależnie myśląca Szanowna Autorka, zwróciła na to uwagę, wzbudziło to jakoś Jej refleksje, czy może tylko podchodzi tak, że narracja prof. Jasiewicza jest broniąca (w jakimś zakresie) Polaków, nie jest grossowa, "nadawała" na niego gw, stracił stanowisko w wyniku działań "tamtych", więc kochamy go miłością pierwszą, czystą i niezmąconą?:)

Natomiast jeśli już coś sobie polecamy, to może wywiad z ks. Chrostowskim: "Kościół, Żydzi, Polska", być może czytałaś Szanowna Autorko, ale zawsze jest ona warta polecenia....

Pozdrawiam także

przedstawić o "wiedzę" o "zróżnicowaniu" Żydów, a ja sądzę, ze nas powinien raczej interesować ich etnocentryzm, działania zbiorowe (w których wcale nie muszą uczestniczyć wszycy Żydzi, wystarczy, że duża część, w tym ci prominentni). Np. powinno nas interesować  - jeśli odejdziemy od spraw polskich - oddziaływanie lobby żydowskiego na politykę/rzeczywistość USA, a nie to iż mamy się podniecać tym, że "żrą" się między sobą ciz nich  co głosują na demokratów/Clinton i ci na republikanów.Trumpa. Bardziej to, że nie ma za bardzo istotnej narracji politycznej  wychodzącej poza ramy ustalone przez Washington Post i Washington Times, a nie to jak się "zwalczają" neokonowy Washington Times z lewym (i co tu dużo mówić, też żydowskim) Washington Post. Bardziej interesować się tym, dlaczego praktycznie tylko  jeden raz w XIX wieku poparli Polaków - w czasie manifetstacji patriotycznych w 1861 r., tj. 2 lata przed powstaniem, którego skutkami była i emancypacja i wzbogacenie "nieruchomościowe" :) Żydów - a nie podniecać się bezrefleksyjnie  - ach wspaniale, w 1861 r. znaleźli się Żydzi - polscy patrioci. Przykładów "róznienia się" ich między sobą i to śmiertelnego - co daje się zauważyć w historii XX wieku - jest bardzo dużo, ale nigdy raczej nie zmieniło/zmniejszyło to podejścia etnocentrycznego, np. takiego pod tytułem: "czy to jest dobre dla Żydów", które i na nas Polaków oddziaływało, raczej rzadko w sposób pozytywny....:)

A przede wszystkim warto przeczytać  - może po  raz kolejny - felietonik A. Niemojewskiego - "Dwużydzian Polaka".:))

PS Sprawdzę tego Pogonowskiego, lubię i szanuję jego publicystykę, ale jego "Żydzi w Polsce" na kolana mnie nie rzucili :))

Pozdrawiam