Jak zamordować opozycję, czyli kulisy stanu miłosnego D. Tuska

Widząc i słysząc wszystko to, co się dzieje w sprawie kłamstwa smoleńskiego i osobistej odpowiedzialności Tuska za poniżenie Polski w oczach świata stwierdzam, że pytanie: „czy Donald Tusk wprowadzi w Polsce stan wojenny ?” - zdaje się być bezprzedmiotowe. Tusk ten stan wojenny wprowadził bowiem już ponad trzy lata temu, tj. z chwilą gdy został premierem RP.

Tusk, podobnie jak Jaruzelski – postanowił ostatecznie rozprawić się z opozycją, co w warunkach tzw. demokratycznego prawa można było zrobić tylko przy pomocy armii pijarowców, sojotechniki, komisji sejmowych poszukujących zbrodni PIS-u, nieustannym degradowaniem ś.p. Prezydenta Kaczyńskiego, jako urzędu i jako osoby. Tusk stan wojny z wrogiem PO ogłosił więc pod hasłem „polityki miłości”, dobitnie realizowanej przez takich osobników jak Palikot, Niesiołowski, Kutz, Bartoszewski – dla przykładu. Stan ogłoszonej przez Tuska wojny można więc nazwać stanem miłosnym Tuska.

Szatański wręcz pomysł rozprawienia się z opozycją pod hasłem „polityki miłości” nie różnił się niczym w warstwie ideowej od stanu wojennego Jaruzelskiego. Tuskowi chodziło i nadal chodzi o takie nękanie opozycji, o deformowanie jej obrazu oraz samych przywódców – by opozycja już nigdy nie zagroziła PO. Jaruzelski przecież ten cel osiągnął – 10-milionowa „Solidarność” już nie odrodziła się w takiej sile, jak w latach 1980-81, pozwalając na dalsze trwanie przepoczwarzonego PZPR w nowej rzeczywistości III RP. To właśnie Tusk, udając durnia, pytał w swoim konfrontacyjnym przemówieniu na jubileuszowym zjeździe NSZZ „Solidarność”: Gdzie jest te 10 milionów członków „Solidarności”?

Katastrofa pod Smoleńskiem była więc naturalną konsekwencją, ogłoszonego przez Tuska stanu miłosnego, podobnie do konsekwencji stanu wojennego Jaruzelskiego, czym była śmierć x. Jerzego Popiełuszki i wielu przedstawicieli opozycji. To z księdza Popiełuszki usiłowano zrobić wroga Ojczyzny – sprzeciwiającego się procesowi „stabilizacji i reform”, dokonywanego przez generała. Dziś sytuacja jest diametralnie różna od tej, która była w latach 1981-1988, ale metody rozprawienia się z opozycją zostały unowocześnione. Zamiast siłowego- przy pomocy więzień, ZOMO i wojska – rozwiązywania problemów władzy - wprowadzono nachalną propagandę w środkach przekazu, wykluczaniem z życia publicznego wszystkich niepokornych (vide czystki w telewizji i IPN), oraz państwowym pijarem, bez którego Tusk okazałby się małym, przestraszonym gówniarzem, niezdolnym nawet do kierowania Sopotem.

Reżim Tuska ma więc pod sobą całkiem sporą armię, w skład której wchodzą (podobnie jak za Jaruzelskiego) – oddani Moskwie agenci, co doskonale widać przy okazji „wyjaśniania” kłamstwa smoleńskiego. Tusk nie odszedł więc za daleko od reżimu Jaruzelskiego, lecz przez ponad trzy lata swojej władzy – niebezpiecznie do reżimu Jaruzelskiego się zbliżył. Bo skąd nagle, w niby-niepodległej Polsce ukazują się fałszywki, produkowane w stylu esbecji generała, jak np. książka o. Henryka Pietraszewicza z zakonu Paulinów z Jasnej Góry pt. "Katastrofa smoleńska. Dzień po dniu, godzina po godzinie"?

Rzekomy autor książki o. Henryk Pietraszewicz nie jest zakonnikiem - taka osoba w ogóle nie istnieje, zaś Paulini z Jasnej Góry podkreślają, że nie mają nic wspólnego z tą publikacją !  Nie jest zaskoczeniem, że książka ta uwiarygodnia rosyjskie tezy dotyczące przyczyn katastrofy pod Smoleńskiem. Wykorzystuje w tym celu autorytet Jasnej Góry. Publikacja wydawnictwa Sfinks sp. z o.o. z Częstochowy ukazała się w grudniu 2010r.... 

- Jest to bardzo dziwna publikacja - zaznacza Zuzanna Kurtyka, wdowa po prezesie IPN, który zginął w katastrofie rządowego Tu-154M. - Jeżeli miałabym ją podsumować, to powiedziałabym, że została ona spreparowana, napisana pod dyktando rosyjskich służb specjalnych - mówi. - W książce jako motto wykorzystano fragment tekstu kazania przeora Jasnej Góry o. Romana Majewskiego. Wszystko to jest bardzo mylące i sugeruje, że treści z uwagi na podbudowę religijną są wiarygodne. Tymczasem nic bardziej mylnego, bo treść publikacji jest polityczna, a książka promuje rzede wszystkim stronę rosyjską, premiera Putina i jego rząd, jak również rząd premiera Tuska - dodaje Kurtyka.

Reżim Tuska stosuje więc wszystkie bolszewickie metody prowokacji, powołując się nawet na autorytet Kościoła. Ba – nawet Pana Boga ! Nie dziwi mnie więc, że wywiad jednego z założycieli PO, który wypowiadając się na temat nieróbstwa rządu Tuska, braku reform oraz zagrożeń Polski w związku z ponad 3-letnimi rządami PO, kończy słowami: "Dziękuję Bogu, że rządzi PO"! 

Przypomnijmy : w latach 80-tych także nikt nie wyobrażał sobie Polski bez PZPR i generała, którego nawet uważano za swoistego zbawiciela Ojczyzny. Andrzej Olechowski, bo o nim mowa, twierdzi w wywiadzie dla "Rzeczpospolitej", że partia Tuska nie ma żadnych planów poza wygraniem wyborów, potwierdzając tym samym, że PO niczym nie różni się od PZPR, która też nie miała innych planów, poza sprawowaniem władzy. Dla ochrony tej władzy Jaruzelski ogłosił stan wojenny - podobnie zrobił to Tusk w warunkach państwa telewizyjnego i nowoczesnej broni pijaru. Pod szatańskim pozorem polityki miłości i obiecanych cudów, ogłosił permanentną wojnę z PIS-em, której rezultaty będą równie tragiczne dla Polski jak 10 lat rządów generała.

Oglądając programy Sekielskiego, Piaseckiego czy Lisa – nietrudno wyobrazić sobie tych żurnalistów w mundurach wojskowych. Ich szczęście polega tylko na tym, że urodzili się później niż zawsze wierna PZPR-owi J. Paradowska. Nie dziwi więc wysyp w różnych telewizjach pezetpeerowskich „autorytetów” typu L.Miller, Nałęcz, Siwiec czy Iwiński. Oni wszyscy walczą o utrzymanie władzy w ramach reżimu Tuska. To oni stali się piewcami stanu miłosnego, jak wcześniej opiewali stan wojenny. Teraz bowiem toczy się bój o „odpolitycznienie” telewizji, czyli zagwarantowanie władzy w telewizji ludziom SLD, Czarzastego i brunatnego Roberta – w związku z zawartym przez Tuska sojuszem z SLD.

Toczy się także bój o załagodzenie wydźwięku raportu Anodiny, co ujawnił (paradoksalnie) Konrad Piasecki w swoim programie „Piaskiem po oczach”. Pytania, zadawane Joachimowi Brudzińskiemu wskazują, że Tusk i jego partia, przy pomocy zmilitaryzowanych, ale odpolitycznionych mediów, będą teraz grać odszkodowaniami dla rodzin ofiar katastrofy pod Smoleńskiem a także tym, że w czasie, gdy Jarosław Kaczyński był premierem – w 36. Pułku nie było lepiej niż za Tuska. Ten scenariusz zamiatania afer już znamy z afery hazardowej. Wystarczy, by kłamstwo smoleńskie – podobnie jak aferę hazardową - przebadać nie za okres rządu Tuska, ale za okres ostatnich 5-ciu lat. Wtedy okaże się, że  za kłamstwo smoleńskie, aferę hazardową, gigantyczny deficyt finansów publicznych i wszystkie afery Tuska, odpowiedzialnym jest nie kto inny, jak Jarosław Kaczyński... Goebbels mógłby się wiele nauczyć przy Tusku.

Reasumując, po uśmierceniu na oczach publiczności ś.p. Lecha Kaczyńskiego, dokonuje się akt kolejny: uśmiercanie Jarosława Kaczyńskiego. Do tego potrzebny jest Tuskowi permanentny stan miłosny - po żołniersku nazwany przez Jaruzelskiego stanem wojennym.