Sprawdźcie mapy mentalne, czy wam nie zamontowano GPSów

@ Autor

Należy Panu podziękować za ten tekst, lecz nie mam wątpliwości, że cokolwiek on zmieni. To kwestia sposobu edukacji oraz tej pustej wolności, którą otrzymaliśmy po 1989 r. Mówiąc bardziej dosadnie, nowa wolność ma jeszcze zbyt wiele cech bolszewickich i nazbyt mało tych polskich.  Skok na "pańskie", czyli państwowe wciąż jest bardziej atrakcyjny, niż ochrona dobra wspólnego.  

Niestety, life is brutal and full of zasadzka, a to skłania do pogdybania sobie o tym, co by było, gdyby było, jakby się to wszystko inaczej wydarzyło ... Ot, niewinny przelot motyla, który nagle uruchamia ogromną lawinę. Wczoraj wieczorem miałem tę wątpliwą przyjemność oglądania meczu w piłkę kopaną pomiędzy Śląskiem Wrocław i FC Sankt Gallen. Polacy mieli dobry plan jak pokonać rywali i dopóki konsekwentnie trzymali się tego planu, potrafili w ciągu sześciu minut strzelić trzy bramki Szwajcarom. Tak było na początku tego meczu. Pod koniec meczu, chyba jakiś przelatujący motyl sprawił, że Polacy porzucili tę sprawdzającą się dobrze do tej pory koncepcję gry i zaczeli w pełnym składzie rozpaczliwie i chaotycznie bronić własnej bramki, zamiast to zamieszanie przenieść pod bramkę przeciwnika. Emocje wzięły górę nad rozsądkiem, a skutek tak nagłej i diametralnie innej taktyki okazał się opłakany.

Podobnie rzecz się miała z wyborami do Sejmu w październiku ubiegłego roku. W ciągu ośmiu lat u władzy PiS dokonał wielu pozytywnych zmian, a Polak uwierzył nagle, że potrafi. Przywrócono Polakom godność i poczucie wartości, rozbudzono ambicje na rozwój kraju, zlikwidowano ubóstwo dzieci i młodzieży, wzmocniono patriotyzm, a znaczenie i szacunek dla Polski na arenie międzynarodowej ciągle wzrastał. Prasa prawicowa tuż przed wyborami zapewniała, że wcale nie chodzi o to czy PiS wygra, ale o to, jak wysoko wygra. Do ostatniej minuty przed ciszą wyborczą, prasa ta maniakalnie wywlekała coraz to nowe skandale i afery Tuska Donalda, by odstraszyć od niego potencjalnych wyborców. A wyborcom obrzydła już ta tuskomania, ta obsesja wokół jego osoby i polecieli na tuskowe 100 konkretów w 100 dni. Niemcy podrzucili Polakom swoimi polskojęzycznymi mediami Tuska, by odwrócić nim uwagę od osiągnięć ośmiu lat rządów PiS. Niestety prasa prawicowa wpadła w tę puałpkę i gorliwie zapychała ludziom głowy Tuskiem, zamiast prezentować dokonania rządu dobrej zmiany i robić apetyt na więcej. To tak jakby psu wartowniczemu rzucić ochłap mięsa na pożarcie, by w międzyczasie ograbić dom, którego miał on pilnować. Znowu ten sam niewinny motyl przeleciał gdzieś w pobliżu i niechcący strącił Polskę na długie lata w bagno lewackiego szaleństwa. Taka jest cena za nagłe, emocjonalne odejście od strategicznego planu, który się sprawdził i dobrze działał.

Zapowiedź szanownego zetjot w komentarzu do wezwania «do ataku na tych drani» chyba została dobrze zrozumiana. Na różne sposoby nawołujemy do tego samego! Nawołujemy do strategicznego sposobu myślenia, nawet w codziennej dyskusji o tak zwanych "konkretach".

Gdy mówimy o jakimkolwiek pomyśle, planie lub działaniu dla Polski - konieczna jest analiza strategiczna. To co proponujesz jest dobrym krokiem w stronę takiej właśnie aktywności.

Wszechobecne współczesne szkoły dyskusji można w przybliżeniu podzielić na dwie klasy:
Pierwsza to programy punktowe, w których jak dorożkarski koń, wszystko widzimy osobno. Najlepszym przykładem tego stylu jest lista 100 konkretów Donalda Tuska.
Druga klasa to kategoria projektów strategicznych. Tu widzę pustkę. Nawet takie zjawisko jak projekt CPK, (Centralny Port Komunikacyjny) można ulokować na ścieżce dojścia do celu naszej narodowej strategii i dlatego ten projekt jest tylko jednym z jej elementów, ale jeszcze nie jest strategią dla Polski. Jest tak, choć w procesie przygotowania tego projektu niewątpliwie posłużono się analizą strategiczną.

Oba zjawiska, zarówno budowy programów koni dorożkarskich Donalda Tuska jak i programów strategicznych niewątpliwie dzieją się w przestrzeni społecznej. A w niej zdecydowane znaczenie ma język tego programu adresowany do rzeczywistych kategorii odbiorców. Mam w tej sprawie intrygującą anegdotę. Mianowicie: 

Pamiętam czasy, w których masowy polski odbiorca błyszczał poczuciem humoru na poziomie "Kabaretu Starszych Panów", tekstów Agnieszki Osieckiej i wielu innych ze strefy intelektualnej wysokiej kultury. I wtedy, w jakimś marketingowym specjalistycznym miesięczniku przeczytałem o dylemacie wyboru wielkich korporacji reklamowych wchodzących na nowy dla nich polski rynek. Gnębiło ich pytanie o poczucie humoru Polaków, czy jest typu angielskiego czy raczej niemieckiego. I wtedy na chybił trafił wylosowano niemieckie poczucie humoru, "Bitte Lachen".
Dzisiaj jestem przekonany, że ta ówczesna decyzja nie była ani błędna ani przypadkowa.
To była celowa i starannie wyreżyserowana strategiczna inwestycja polegająca na utworzeniu w Polsce «świata według Kiepskich», realizowana w polskiej przestrzeni społecznej. A jej celem było zbudowanie w naszym Kraju całkiem nowego i wcale nie naszego «tego kraju».

Drugim krokiem tej samej inwestycji było oszustwo wyborcze opisane w felietonie "Oszukana demokracja. Dlaczego PiS przegrał wybory 2007 roku". Oszustwo polegało na sprytnym wykorzystaniu metody d'Hondta, w której liczne mniejszości dobrze rozpoznawalnych «użytecznych idiotów» mogą pokonać w wyborach każdą większość głosującą zgodnie z polską racja stanu. Do tego celu potrzebne jest całkiem spore grono co prawda durnowatych, ale niezwykle z jakiegoś powodu sympatycznych kandydatów

Agresywnym towarzyszem tej totalitarnej metody mają być programy szkolne pani Nowackiej, które nie chcą rozwijać strategicznych metod rozumnego działania, ale chcą uczynić z nas imperialną gwardię ołowianych żołnierzyków totalitarnych "mocarstw".

Aha. I jeszcze jedna uwaga odnosząca się zarówno do felietonu pana zetjot jak i cytowanej tam dyskusji @Beem Deep. Nie wolno lekceważyć nikogo - ani wroga, ani naszych przeciwników, ani naszych sojuszników - a już w szczególności nas samych - skupmy uwagę na mocy i trwałości naszej sarmackiej cywilizacji Rzeczypospolitej Obojga Narodów.

Polacy nie są tacy głupi, a niebywale energiczne działania, których celem jest zarówno szerzenie w światowej opinii publicznej przekonania o złych, wstrętnych i durnych "polaczkach", jak i paskudna strategiczna wojna o ogłupienie i późniejszą likwidację polskiego Narodu powinna, a nawet musi spotkać się z naszym bardzo mocnym oporem.

Gdy mówimy o jakimkolwiek pomyśle, planie lub działaniu dla Polski - konieczna jest analiza strategiczna. To co proponujesz jest dobrym krokiem w stronę takiej właśnie aktywności. Nie dajmy się zwariować. Fakt, obserwujemy zarówno skutki jak i samą totalitarną akcję ogłupiania Polaków, ale zarówno przeciwko tym skutkom jak i jej sprawcom absolutnie koniecznie należy prowadzić zdecydowaną i agresywną wojnę. Niech to będzie wojna o spełnienie prognozy George Friedmana na następne 100 lat.

Mogli wisieć zamiast liści, teraz będą wieszać pomioty - postkomuniści!