Róża Thun czyli cielę z dwiema głowami

Duma z garbu. Jak się nie ma co się lubi, to się lubi co się ma.

Wiele rzeczy można zrozumieć, ale takie obnoszenie się z dumą z własnego garbu, jawne demonstrowanie własnego kompleksu niższości pod przykrywką kompleksu wyższości, jaki demonstruje pani Róża Thun to prawdziwa rzadkość, choć w tym środowisku dość często spotykana jako efekt najwidocznej pewnej mutacji. Obnoszenie garbu po scenie globalnej, to dopiero sukces.

Kiedyś po wiejskich jarmarkach obwożono cielę z dwiema głowami i pięcioma nogami, karłów i karliczki i inne ofiary rozmaitych cielesnych deformacji, dzisiaj po Europie peregrynuje pani Róża Thun, w aureoli pełnej nieświadomości. O tempora, o mores.

Pani Róży Thun zalecałbym, w ramach terapii lekturę niedawno wydanej książki Leonarda Mlodinova “ Nieświadomy mózg”. W oryginale chodzi, bardziej precyzyjnie, o umysł, a ten defekt ma charakter właśnie nie cielesny lecz duchowy. Taki los ciotek rewolucji ?