Nie czarujmy się - to kroczą ci lepsiejsi

Widzę, że niektórzy ludzie, szczególnie ci młodzi mają problemy z poznawczym ogarnięciem tego, co się w Polsce dzieje. Ich problem wynika z nieuzasadnionej wiary w bezkonfliktową naturę procesów społecznych, co owocuje pewnym dysonansem poznawczym, w związku z którym poszukują winnych tej sytuacji.

Niektórzy tak się przyzwyczaili do serwowanego im w postkomunistycznych mediach sztucznego propagandowego wizerunku III RP, że nagły skokowy wzrost gwałtowności konfliktu politycznego pokazywany bez retuszu w TVP wywołuje w nich niesłychane zaskoczenie.

Ludzie łatwo zapominają o historii, o tym, że to co jest obecnie, jest kumulacją tego, co było i że tłumiony przez 25 lat konflikt, który ma dodatkowo jeszcze nierozliczoną 45-letnią historię komunistyczną, i narosła w międzyczasie sprzeczność interesów objawiają się jawnie, bez retuszu wszem i wobec. I to jest normalne, to jest ujawnienie prawdy o Polsce i jej mieszkańcach. A z tym, że ta prawda nie zawsze jest miła, trzeba nauczyć się żyć.

Nienormalne jest tylko to, że jedna ze stron konfliktu, to licząca parę milionów ludzi grupa zwolenników komuny i postkomuny, która, w konfrontacji z nową rzeczywistością polityczną i nowym przekazem medialnym, również doświadcza dysonansu poznawczego i rozsypania się propagandowej narracji o ich ubzduranej lepsiejszościi nie może się z tym faktem pogodzić, czemu głośno daje wyraz. Ale to jest zdecydowana mniejszość i trzeba na to popatrzeć z dystansu. Niech demonstrują aż to bezzasadne poczucie lepsiejszości z ich umysłów wyparuje.

A my interesujmy się bardziej zagrożeniami geopolitycznymi.